‘De marges in de asset management industrie zijn gemiddeld 35 tot 45 procent, met uitschieters naar 50 procent. In de biotechsector zijn ze gemiddeld 20 procent. In de techsector ook. In de energy-sector 9 en in de auto-industrie 4. Ziet u het probleem?’
Dat zei Saker Nusseibeh donderdagmorgen op de Morningstar Institutional Conference in Amsterdam. Nusseibeh is ceo van Hermes Investment Management en oprichter van de zogenaamde 300 Club, een groep beleggingsprofessionals die zich inzet voor het verbeteren van de maatschappelijke rol van de financiële sector.
Hij wees erop dat het niet gek is dat een sector met zulke hoge marges de aandacht van de toezichthouders getrokken heeft. Dit is niet houdbaar, was zijn boodschap.
De meeste asset managers rekenen nog veel te hoge kosten voor fondsen die veel te dicht bij de benchmark blijven, aldus Nussebeh. En fondshuizen zijn bovendien nog altijd niet transparant over hun kosten.
Kloof
Maar hij wees ook op de veranderde wereld en het opkomende populisme en de grote kloof die volgens hem ontstaan is tussen asset managers en de mensen wiens geld zij beleggen.
‘Denken jullie dus echt te kunnen overleven zonder te veranderen?’, hield hij de zaal voor. ‘Vroeg of laat zal er iemand opstaan die een deel van de marge terug wil hebben.’ De sector zal dus toe moeten naar een model met passende fees, betoogde hij.
Duurzaamheid
Hij ging ook in op duurzaamheid: ‘Wie wil er zijn geld nou beleggen in bedrijven die niet duurzaam zijn of die een slecht governance-beleid hebben? En wie zou er beleggen in land dat onder zou lopen als de zeespiegel stijgt? Niemand!’
Laten we dus ophouden met te debatteren over duurzaam beleggen, betoogde de ceo, maar het gewoon doen. ‘Iedereen zou ESG-criteria laten meewegen als het om zijn eigen beleggingen ging.’
Hij wees er verder op dat de financiële markten te ver af zijn komen te staan van de reële economie. ‘Beleggen draait niet alleen maar om rendement maken en de benchmark verslaan. Beleggen is ook investeren in de maatschappij waarin we leven. Laten we dus investeren in een maatschappij waar we ook in willen leven.’