Eén droge hamerslag. Meer heeft het parlement niet nodig om de Implementatiewet IFR & IFD, die de beleggingsdienstverlening in Nederland in vergelijking tot de Europese peers op achterstand zet, door de Eerste Kamer te halen. De sector heeft het vermoeide hoofd al in de schoot geworpen. ‘Het is een herhaling van zetten’ en ‘er is niets nieuws onder de zon’, klinkt het in de beleggingsdienstverlening.
Het antwoord dat de minister van Financiën, Wopke Hoekstra (foto), begin september naar het parlement stuurde, bergt klaarblijkelijk voldoende overtuigingskracht in zich om de senatoren van de Eerste Kamer ervan te overtuigen dat ze dit wetsvoorstel in de zitting van morgen wel met een hamerslag af kunnen doen. En dan te bedenken dat de Raad van State, het hoogste adviesorgaan van de regering, eerder dit jaar een negatief advies gaf over het wetsvoorstel. De Raad van State zei indertijd dat ‘deze zaak een afzonderlijke en hernieuwde afweging ten gronde verdient’.
Maar minister Hoekstra had eerder deze maand slechts zeven A4-tjes nodig (zie bijlage), in antwoord op vragen van de VVD en de FvD-fractie, om de plooien glad te strijken.
De kwestie handelt om een Europese richtlijn, die een Europees prudentieel kader schept voor beleggingsondernemingen. In het verlengde van deze richtlijn heeft het ministerie van Financiën een wetsvoorstel Implementatiewet aan het parlement voorgelegd. Daarin is in tegenstelling tot het Europese kader bepaald dat de prudentiële regels ook van toepassing moeten zijn op beheerders van beleggingsinstellingen en icbe’s, zoals beleggingsmaatschappijen of beleggingsfondsen, voor zover zij beleggingsdiensten verlenen.
Deze gelijkschakeling is ingegeven door het feit dat zij dezelfde diensten verlenen en wordt ook afgedwongen in de voorlopers van de Wet op het financieel toezicht (Wft).
Volgens de belangenvereniging Dufas heeft de reikwijdte waarvoor het ministerie van Financiën heeft gekozen bij zijn wetsvoorstel tot gevolg dat de concurrentiepositie van Nederlandse asset managers aangetast zou kunnen worden bij het binnenhalen van bij voorbeeld (fiduciaire) mandaten. Want door deze gelijkschakeling gaan de kapitaaleisen voor Nederlandse partijen omhoog, waardoor zij mogelijk minder scherpe fees voor hun dienstverlening overeen kunnen komen dan buitenlandse partijen waar die aanvullende kapitaaleisen niet of minder van toepassing zijn.
AIFMD en toezicht DNB-AFM
Minister Hoekstra van Financiën laat in zijn antwoord op Kamervragen weten dat ook met betrekking tot de richtlijn AIFMD zal worden uitgegaan van ‘gelijkschakeling’.
Een derde punt dat in de Kamervragen door Forum voor Democratie en VVD aan de orde was gesteld, was het feit dat in het wetsvoorstel de rol van DNB verzwaard wordt. Hierdoor is overlap mogelijk tussen AFM en DNB. De kamerleden stellen dat dit tot een stapeling van toezicht door DNB en AFM kan leiden, en dus tot hogere (toezichts)kosten.
De regering antwoordt met de opmerking dat er ‘van overlap in het toezicht in begisel geen sprake zou moeten zijn’. In de markt vindt men de argumentatie nogal ‘simplistisch’.
Tegelijkertijd geeft de bewindsman wel toe dat een efficente en effectieve inrichting van het toezicht op beleggingsondernemingen van groot belang is, ter voorkoming van onnodige regeldruk en ter beperking van de kosten die aan het toeizcht zijn verbonden’. Hij stelt dat het ‘onderhavige wetsvoorstel daar aan probeert bij te dragen’.