‘Het mooie van het vak is dat je klanten helpt het leven te kunnen leiden dat zij willen als ze met pensioen zijn’, zegt CIO Jack Jonk van Blue Sky Group in deze nieuwe aflevering van de interviewserie ‘De passie voor beleggen’.
Jack Jonk (1969) is chief investment officer bij de Blue Sky Group, de pensioenuitvoerder die is voortgekomen uit de pensioenfondsen van KLM, maar nu zelfstandig opereert. Daarvoor was hij onder meer jarenlang verantwoordelijk voor de aandelenbeleggingen bij Delta Lloyd Asset Management. Een gesprek over de passie voor beleggen, en de valkuilen die het vak soms heeft.
Waar komt uw passie voor beleggen vandaan?
‘Dat begon eigenlijk direct nadat ik in 1991 tegen het einde van mijn studie heao bedrijfseconomie stage mocht lopen bij GAK Pensioenfondsen, dat later opging in Achmea. Ik deed daar onderzoek naar de bijdrage van opties aan de aandelenportefeuille en werd meteen gegrepen door het vak.
Na de stage kreeg ik daar een baan aangeboden en werd ik junior portfoliomanager. Toen ik 23 was, beheerde ik de Europese aandelenportefeuille. Ik kreeg daar direct veel verantwoordelijkheid. Dat maakte het ook leuk.
Beleggen is me altijd blijven boeien. Wat ik in die eerste jaren het mooiste vond aan beleggen was het zoeken naar de mooiste aandelen, de strategie van bedrijven doorgronden, modellen maken waar aandelen mee geselecteerd en gewaardeerd kunnen worden. Dat is in de loop der jaren wel wat verschoven.
Nu is er bestuurlijke verantwoordelijkheid bij gekomen en ligt de nadruk meer op de grote lijn: zorgen dat er logica in de portefeuilles zit, kijken of een portefeuille past bij de wensen en situatie van de klant. Dat is ook een mooi aspect van dit vak. En omdat wij een groot deel van het beheer aan derden uitbesteden, zie ik nu ook toe op de partijen die het beheer doen, hoe die uitvoering in haar werk gaat, welke zekerheden worden ingebouwd en dat soort dingen. Zo is mijn aandacht in de loop der jaren dus wel wat verschoven, maar dat houdt het vak juist boeiend.’
Wat is uw methodiek en is deze duidelijk afgebakend, of is er ook ruimte voor fingerspitzengefühl?
‘Ik heb niet echt één specifieke maatstaf die eruit springt. Het is in ieder geval belangrijk dat je begint bij de klant met de vraag wat die nodig heeft, wat de verplichtingen zijn, de investment beliefs en de doelstellingen. Bij de inrichting van de portefeuille moet een duidelijke focus zijn op de lange termijn. En de portefeuille dient in meerdere scenario’s overeind te blijven.
Daarnaast het besef dat je bij beleggingsbeslissingen nooit 100 procent zekerheid hebt. Met onzekerheid kunnen omgaan is dus ook belangrijk. En in het verlengde daarvan zorgen dat de meeste aandacht uitgaat naar de belangrijkste beslissingen. Zoals de assetallocatie en de impact die een verandering daarin op de portefeuille als geheel heeft.
In iets als fingerspitzengefühl geloof ik eigenlijk niet zo, dat klinkt een beetje alsof je dingen alleen op je gevoel doet. Beleggen is juist een combinatie van kunst en wetenschap, het is iets waarbij je allebei je hersenhelften moet gebruiken.’
Wat is het mooiste van beleggen?
‘Als je door de dagelijkse hectiek heen kijkt dan is het mooie van het vak dat je klanten helpt om het leven te kunnen leiden dat ze willen als ze met pensioen gaan. Dat je er alles aan doet om hiervoor voldoende rendement te behalen. Het is heel verantwoordelijk werk om voor de lange termijn voor iemand anders te beleggen.
Je hebt het toch over pensioenen van mensen. Dit jaar zijn wij bijvoorbeeld druk bezig geweest met een framework waarin we actief en passief beleggen per beleggingscategorie tegen elkaar afzetten. Ook hebben we plannen gemaakt om de aandelenportefeuilles opnieuw in te richten. Mijn rol daarbij was vooral structuur aanbrengen en kijken wat bij de klanten past, hoe je de wensen invult. Als iedereen dan blij is met het eindresultaat, geeft dat echt wel die kick, dan is het mission accomplished.”
Wat beschouwt u als uw grootste mislukking?
‘Als je heel lang in aandelen belegt, zitten er altijd wel miskleunen tussen, daar ontkom je niet aan. Een valkuil is wel de ongezonde combinatie van veel vertrouwen in een onderneming en veel moeite hebben om verlies te nemen als de ontwikkelingen tegenvallen. Dat is een fout die ik in het verleden wel gemaakt heb: te lang blijven zitten in een aandeel waar ik allang uit had moeten gaan.
Een aandeel in portefeuille moet je eigenlijk elke dag opnieuw in overweging nemen. Dat betekent dat je elke dag opnieuw moet beslissen of je het in de portefeuille houdt. Nietsdoen is dus ook een beleggingsbeslissing.’
Wat doet u naast beleggen?
‘Naast beleggen is muziek toch wel mijn grootste passie. Ik zing in een band, of eigenlijk in verschillende bandjes, in uiteenlopende samenstellingen. Toen ik afscheid nam bij Delta Lloyd stond er zelfs een portret in Het Financieele Dagblad met daarboven de kop: ‘Delta Lloyd verliest zanger huisband’.
Ik ben gaan zingen omdat al mijn vrienden een instrument speelden en ik niet, dus was dat het enige wat overbleef. Ik vind het erg leuk om te doen. Het heeft natuurlijk niks met beleggen te maken en het is voor mij een prima manier om te ontspannen. Ik vind het leuk om mensen te vermaken en het helpt me in die zin in mijn werk dat ik niet bang ben om op een podium te staan of voor een groot publiek op te treden.’
Dit artikel is gepubliceerd in het Fondsnieuws-magazine ‘De wereld is een gevaarlijke plek’ dat vandaag is verschenen.