Koen Hoffman, CEO van de Gentse vermogensbeheerder Value Square, vertelt openhartig over het moeilijkste moment van zijn carrière, zijn voorliefde voor de underdog én zijn kinderen die in zijn eigen speeltuin komen spelen.
Koen Hoffman is de zoon van een lerares en een keukenverkoper. Zijn passie voor economie ontdekte hij pas naar zijn middelbare school. ‘Ik was een hele matige student. Ik bloeide pas open tijdens mijn TEW-studies. Daar heb ik ontdekt wat het verschil is wanneer je iets met passie kan doen.’
Na zijn studies solliciteerde hij in 1992 bij de toenmalige Kredietbank (nu KBC). Het zou de enige keer zijn in zijn carrière dat hij zelf zou solliciteren voor een job. ‘Het was toen een moeilijke periode op de arbeidsmarkt. Jonge mensen kunnen zich dat nu niet voorstellen, maar toen moest de gemiddelde student 6 tot 9 maanden solliciteren om een eerste job te vinden. Sommige van mijn Vlerick-medestudenten moesten aan het begin van hun carrière zelfs enkele maanden stempelen. Ik had het geluk dat ik bij Kredietbank mocht beginnen, zonder enig idee wat ik moest doen.’
Na een korte passage op de kredietafdeling belandde hij bij corporate finance om te werken rond de projectfinanciering van chemische fabrieken en energiecentrales. ‘Daar is het mij beginnen te dagen dat cashflow de rekening betaalt. Want in projectfinanciering zijn het toekomstige cashflowstromen die ervoor zorgen dat de leningen kunnen worden terugbetaald. Die vaststelling loopt nog altijd als een rode draad door al mijn beleggingsbeslissingen en ook bij Value Square is cashflow de basis van elke investeringsbeslissing.’
Mr. IPO
Bij Kredietbank liep Hoffman Michel Vanderkeilen tegen het lijf, die toen CEO was van KBC Securities. Die toevallige ontmoeting zou een grote impact hebben op het verdere verloop van zijn carrière, want nog geen drie weken later zat Hoffman in de marktenzaal van KBC Securities. ‘Ik kende niets van de beurs en had geen idee wat ik daar moest doen. Ik wist amper wat een beursintroductie was, waarvan er toen stilaan een flow op gang kwam. Ik heb toen besloten daar mijn passie van te maken. En die passie is er nog altijd.’
Het is in die periode dat KBC Securities zich begon te mengen op de markt van de beursintroducties en de concurrentie aanging met gevestigde waarden zoals Petercam. ‘Ook wij probeerden ons op de kaart te zetten van de beursintroducties. We waren toen de echte underdog. Ik vind het fantastisch om vanuit die positie te kunnen vertrekken.’ De underdog bleef echter geen underdog en KBC Securities zou heel veel bedrijven naar de beurs brengen. Hoffman zou uiteindelijk twintig jaar bij KBC Securities werken, waaronder bijna vier jaar als CEO. Trends noemde hem ooit Mr. IPO en De Tijd omschreef hem in die periode als “de koning van de beursintroducties”.
Politie
Maar ook het dieptepunt van zijn carrière dateert uit die periode. Want KBC Securities had ook Lernout & Hauspie naar de beurs gebracht. In de nasleep van het faillissement van het spraaktechnologiebedrijf in 2001 werd Hoffman ondervraagd door de politie. ‘Tijdens het gerechtelijke onderzoek na het faillissement ben ik vier dagen ondervraagd geweest. Al mijn gesprekken zijn toen beluisterd. En voor de duidelijkheid: ik ben nooit van iets beschuldigd. Maar het is als jonge kerel ongelooflijk intimiderend als je gedurende vier dagen wordt ondervraagd. Dat was een les in nederigheid die kon tellen. Dat heeft er echt ingehakt. Nadien ben ik voor de eerste keer ook echt op verlof moeten gaan. Ik had tijd nodig om te bekomen.’
Van KBC naar Value Square
Als CEO van KBC Securities leek Hoffman op koers om op een dag toe te treden tot het directiecomité van KBC en misschien zelfs CEO van de groep te worden. Maar dat was zijn ambitie niet. ‘Ik denk dat ik niet goed genoeg ben om CEO van een bank zoals KBC te worden. En meer nog: ik haal het meeste plezier uit het samenbrengen van mensen en bedrijven. Maar als je leiding moet geven aan enkele duizenden mensen, dan krijgt je agenda een hele andere invulling en dan zou ik niet meer kunnen doen waar ik het meeste plezier uit haal. Daardoor heb ik besloten dat dat pad niets voor mij was. Maar ik heb het nooit geprobeerd dus ik zal het ook nooit weten.’
Hoffman verhuisde in 2016 van KBC Securities naar Value Square. ‘Ik koos terug voor de underdog. De overstap naar Value Square was een keuze voor een fondsenboetiek met een duidelijke smoel en een beleggingsaanbod waar ondernemers nood aan hebben. Dat nog meer op de kaart zetten, dat maakt me gelukkig.’
Onder de motorkap
Sinds de overstap naar Value Square bekleedt Hoffman tal van bestuursmandaten, waaronder Fagron, Greenyard en MDxHealth. ‘Je leert ook onder de motorkap van een bedrijf kijken als je in de bestuursraad zit. Pas dan leer je wat governance echt inhoudt. En met die kennis kijk ik nu ook als vermogensbeheerder met een andere blik naar de bedrijven die we analyseren.’
Authentiek netwerken
Hoffman staat bekend om zijn heel ruime netwerk. De krant De Tijd bombardeerde hem enkele jaren geleden tot machtigste bestuurder van beursgenoteerd België. ‘Een netwerk heeft tijd nodig om te groeien, zoals een olievlek die geleidelijk uitdijt. En de grootste uitdaging voor een netwerker is dat je netwerk ouder wordt samen met jou. Daarom spendeer ik veel tijd aan de jongere generaties, zodat ik hen ook leer kennen.’ Daarbij staat hij voor authentiek netwerken. ‘Netwerken is een investering. Veel mensen denken dat het volstaat om eens naar een receptie te gaan. Of ze lopen de belangrijkste personen van dat moment na. Maar je moet vooral loyaal met mensen omgaan wanneer ze nog niet op de kaart staan. Zo bouw je echt een duurzaam netwerk op.’
Speeltuin van de kinderen
Zoon Viktor werkte tot voor kort bij Carlyle Private Equity in London en is nu bezig met de oprichting van een Europees activistisch hefboomfonds. Dochter Elisabeth werkt sinds kort voor een private equity-team bij McKinsey. ‘Het is best confronterend als jouw eigen kids ineens in jouw professionele netwerk opduiken. Ze zitten nu ook in mijn speeltuin. Maar ik wens hen dat ook toe. Ze leggen elk hun eigen parcours af en ik ben heel trots op hen.’
Tegelijkertijd was Hoffman er niet altijd. ‘Ik was niet veel thuis en er was ook een periode dat ik tijdens de week in London werkte. Maar ik denk ook – en hiermee maak ik me niet populair – dat de aanwezigheid van ouders bij hun kinderen wordt overschat. Jonge pubers tussen 12 en 18 jaar zijn vooral met zichzelf bezig, niet met hun ouders. Je moet als ouder niet elk uur van de dag aan hun zijde staan. Tijdens de week was ik er niet vaak, maar ik denk niet dat ik ze daardoor te kort heb gedaan. Het omgekeerde zou me zelfs heel ongelukkig hebben gemaakt en dat is ook niet goed voor de kinderen, daarvan ben ik wel overtuigd.’
Minister van Economie
‘Ik had graag ooit eens iets betekend in de politiek. Ik had het er onlangs nog over met enkele mensen die me dat vooral wilden afraden en misschien hebben ze ook gelijk. En het zal wellicht nooit gebeuren. Maar het zou wel iets betekenen om als minister van Economie iedereen terug te leren beleggen op de lange termijn, in plaats van het kortzichtige gedoe waar we vandaag mee moeten afrekenen.’