Russische en Braziliaanse aandelen waren twee beleggingen waarmee contraire beleggers afgelopen jaar veel succes hadden. Wat zijn de meest interessante contraire bets voor dit jaar? Fondsnieuws vroeg het aan Rabobank-cio Han Dieperink.
De keuze voor Dieperink is niet willekeurig. Elk jaar vraagt Fondsnieuws specialisten van de Nederlandse private banken om drie beleggingsfondsen te tippen. De afgelopen jaren baarde de Rabo-cio opzien met opvallende keuzes die vaak goed uitpakten. Dit jaar ontbreekt hij echter in het overzicht na aangeschepte regels binnen de bank.
Contrair beleggen betekent volgens Dieperink dat je in moet gaan tegen de consensus. ‘Ook binnen de groep van professionele beleggers staat de consensus gelijk aan veiligheid, vooral uit oogpunt van carrièrerisico. Het is veilig in de kudde, of zoals Keynes het al eens heeft geformuleerd: “Worldly wisdom teaches it is better for reputation to fail conventionally than to succeed unconventionally”.’
Om te beoordelen wat ‘contrair’ is, kun je volgens hem kijken naar wat de consensus op dit moment als risico ziet. Wat onder risico wordt verstaan, is daarbij cultureel afhankelijk. Dieperink: ‘Het Chinese woord voor wat wij “crisis” noemen, bestaat uit twee karakters. Het ene karakter betekent gevaar, het andere betekent kans. Zeker in de financiële wereld helpt het als risico’s zoals Brexit en Trump breed worden uitgemeten in de media, omdat financiële markten bij risico de neiging hebben om het meest zwartgallige scenario te verdisconteren. Als puntje bij paaltje komt is de realiteit vaak veel minder zwart of wit.’
Voor 2017 ziet de consensus volgens de beleggingsspecialist van Rabobank drie belangrijke risico’s: politieke onzekerheid, een sterke stijging van de (Amerikaanse) rente en daaraan gekoppeld een sterke stijging van de dollar en tot slot een harde landing in China, het land wat ook het meest te lijden heeft onder eventuele handelsoorlogen. ‘Zo bezien kom ik tot drie contraire aandelenbeleggingen: Frankrijk, Turkije en China.’
Marine Le Pen
‘Frankrijk staat in 2017 centraal als het gaat om politiek risico. Van alle verkiezingen in Europa wordt Frankrijk als het meest risicovol gezien. Dat is niet alleen omdat Marine Le Pen het goed doet in de peilingen. Het is ook de tweede economie van de eurozone. Zonder Frankrijk is er geen sprake van een Europese Unie, laat staat één munt. Maar door het Franse systeem van twee verkiezingsrondes bij de presidentsverkiezingen en een districtenstelsel is de kans klein dat Le Pen het wordt en nog kleiner dat het Front National aan de macht komt in het parlement.
De meeste kansen lijkt op dit moment Francois Fillon te hebben, ook wel gezien als de Franse Thatcher. Dat laatste maakt hem in Frankrijk wellicht niet populairder, maar het betekent wel dat het mogelijk de juiste man op de juiste plek is. Er zijn immers weinig landen in de wereld waar de overheid groter en verstikkender is dan in Frankrijk. Mogelijk dat lagere belastingen en deregulering juist in Frankrijk een einde kunnen maken aan twintig jaar vlakke ontwikkeling van consumptie, industriële productie en investeringen. In tegenstelling tot Italië leven de banken in Frankrijk nog. Het onderwijs functioneert, het hoeft niet extra uit te geven aan Navo (ze hebben al een redelijk leger) en de Franse wapenindustrie kan profiteren van de toegenomen vraag (bovendien levert Frankrijk vaak aan beide strijdende partijen). Met enige politieke moed kan het land een forse impuls krijgen en de Franse bedrijven behoren tot de beste in de wereld, anders hadden ze het niet zo lang in Frankrijk kunnen uithouden.’
Schoolvoorbeeld
Turkije is volgens Dieperink een schoolvoorbeeld van een crisis in een emerging market. ‘Het land heeft een tekort op de lopende rekening van circa 4,5 procent van het BBP en een begrotingstekort van 2,5 procent van het BBP en de buitenlandse schulden luiden voornamelijk in de sterker wordende Amerikaanse dollar. Door de coup van vorig jaar probeert bovendien de rijke middenklasse een deel van het vermogen buiten Turkije te stallen en daarnaast heeft land internationaal steeds minder vrienden. De vriendschap met Europa is bekoeld in de vluchtelingencrisis, de geldstromen vanuit het Arabisch schiereiland zijn opgedroogd door de lage olieprijs en de noodgedwongen vriendschap met Poetin is vooral een gevolg om toch een rol van betekenis te blijven spelen in het Syrische conflict. De rente stijgt en de Turkse lira is sterker gedaald dan de Mexicaanse peso. De oplossing moet komen van de centrale bank die de rente moet verhogen waardoor inflatie onder controle komt.
‘In euro staat de beurs op het laagste niveau sinds 2009 en op circa 1 keer de boekwaarde en 7 keer de winst oogt dat niet al te duur. Het Turkse referendum waardoor de president meer macht krijgt, kan politiek/economisch voor stabiliteit zorgen. Bovendien bleek in 2016 wel dat een referendum eerder een koop- dan een verkoopkans is. Verder gaan wij er van uit dat de dollar de pariteit met de euro niet weet te doorbreken en met enige monetaire behendigheid kunnen de Turken de boel stabiliseren. Bovendien is de consensus wellicht wel wat positiever over opkomende markten, maar uitgesproken negatief over Turkije.’
Transitie
Tot slot China. Dit is minder contrair dan men op het eerste gezicht zou denken, aldus Dieprink. ‘Inmiddels zijn er ook warme pleitbezorgers voor Chinese aandelen (zonder banden met de Chinese overheid), maar veel beleggers zijn diep bezorgd of de Chinese overheid de boel nog wel onder controle heeft. Ongehinderd door enige kennis heeft men geen enkel vertrouwen in Chinese data en beleidsvoornemens. Het land zit midden in een transitie vanuit het traditionele Aziatische groeimodel (volop inzetten op investeren en export ten koste van consumptie) naar een meer door consumptie geleide diensteneconomie. Minder overheid en meer particulier initiatief moet zorgen voor een betere allocatie van kapitaal en een beter rendement op het geïnvesteerde vermogen. In dat proces staat stabiliteit voorop (zeker met het belangrijke partijcongres in het najaar) en dat betekent dat af en toe de overheid nog moet teruggrijpen op ouderwets stimuleren, wat een belangrijke verklaring is voor het herstel van de grondstofprijzen.
Toch is er wel wat gewijzigd, voor het eerst in meer dan vijf jaar stijgen de producentenprijzen en de samenhang met de bedrijfswinsten is hoog. Bovendien is zeker in de eerste helft de vergelijkingsbasis gunstig. In de eerste helft zullen provinciale pensioenfondsen ook 400 miljard renminbi meer in aandelen gaan beleggen en de kans is groot dan MSCI ook A-aandelen opneemt in haar indices vanaf juni. Bij een eventuele handelsoorlog met de VS trekt China waarschijnlijk aan het langste eind en geopolitiek krijgt China eerder meer dan minder ruimte in Azië onder Trump. China was geen onderdeel van het Trans Pacific Partnership, maar zal nu wel snel met een eigen alternatief komen. Trump zien de Chinezen ook meer zitten dan Clinton. Enerzijds omdat men voor eigen publiek nog eens kan wijzen op de nadelen van een democratisch gekozen president. Anderzijds omdat nu in ieder geval niet Clinton komt zeuren over mensenrechten en Tibet.’
Asset allocatie
In haar beheerportefeuilles heeft Rabo alle regio’s buiten de VS overwogen. In Europa is de overweging bescheiden, terwijl opkomende markten met Turkije en China als onderdeel daarvan de sterkst overwogen regio is.