Waarom was het familiebedrijf niets voor hem? Heeft hij ooit overwogen om Bank Van Breda te verlaten? En hoe omschrijven zijn medewerkers hem? Dirk Wouters, ceo van Bank Van Breda, vertelt het in een nieuwe aflevering van onze podcast De Spiegel.
Dirk Wouters werkt al meer dan dertig jaar bij Bank Van Breda, een bank die bekendstaat als de bank voor ondernemers en vrije beroepen. Hij begon zijn carrière op 25-jarige leeftijd als fiscalist, werd later sectorverantwoordelijke ondernemers, en trad in 2003 toe tot het directiecomité. Sinds 2014 is hij ceo, een functie die hij vandaag nog steeds vervult.
Voordat hij bij de bank aan de slag ging, werkte hij aanvankelijk in het familiebedrijf dat bereidingsmiddelen voor voeding produceerde. ‘Mijn vader hield enorm van zijn product, maar ik deelde die passie niet. Zonder passie is het moeilijk om een bedrijf te laten groeien. Enthousiasme is essentieel om iets te kunnen verkopen’, vertelt Dirk.
‘Toen we terugkwamen van onze huwelijksreis, merkte mijn moeder dat ook op. Ze had me gezien op ons trouwfeest, tussen vrienden en jonge mensen. Ze vertelde me dat ze daar een heel ander persoon had gezien dan wie ik was in het familiebedrijf. Ze vroeg me of ik echt in het familiebedrijf wilde blijven werken. Ik ben haar dankbaar dat ze me die spiegel heeft voorgehouden.’
Cijferliefde
Tijdens zijn periode in het familiebedrijf volgde Dirk Wouters een avondopleiding fiscaliteit als aanvulling op zijn economische studies. ‘Daar ontdekte ik mijn passie voor cijfers. Ik hou enorm van cijfers omdat ze nieuwe inzichten bieden. Je begint met losse gegevens, bijvoorbeeld in een kredietanalyse. Je leest het kredietrapport, bekijkt de cijfers en luistert naar de toelichting van de analist. Als je die informatie samenbrengt, ontstaat er op een gegeven moment een compleet beeld. Dat moment, waarin alles samenvalt en je het geheel begrijpt, geeft me enorm veel voldoening.’
Bij Bank Van Breda kreeg hij de kans om deze passie volledig te benutten. Hij begon er als fiscaal adviseur voor ondernemers en is inmiddels al meer dan dertig jaar in dienst. ‘Tijdens mijn carrière zijn er andere kansen op mijn pad gekomen, maar ik ben daar nooit serieus op ingegaan. Als je je goed voelt in wat je doet, met positieve energie opstaat en voldoening haalt uit je werk, is er geen reden om te veranderen.’
Bank Van Breda
Een misverstand dat Dirk Wouters vaak moet uitleggen, is dat Bank Van Breda Nederlandse roots zou hebben. De bank werd echter in 1930 opgericht door Jos Van Breda. Dit gebeurde na het faillissement van de Volksbank in Lier. Samen met zijn broer wilde Jos de kluis van de bank kopen, maar de curator stond erop dat de kluis alleen verkocht werd met de bank erbij.
Tot het midden van de jaren tachtig was Bank Van Breda een klassieke regionale spaarbank. Daarna kwam de vraag hoe de bank kon voorkomen dat het werd opgeslokt door grotere spelers. ‘In 1989 maakten we de visionaire keuze om ons volledig te richten op een specifieke doelgroep: ondernemers en vrije beroepen. Deze groep raakte vaak een beetje verloren in het landschap van grotere banken. Tot op de dag van vandaag is dat nog steeds onze focus.’
Ondernemers
Waarin maakt Bank Van Breda het verschil met andere banken? ‘Om te beginnen zit het verschil niet in de producten, maar in ons begrip van de leefwereld van ondernemers en vrije beroepen. Ondernemers die een krediet nodig hebben, hoeven bij ons minder woorden te gebruiken om hun situatie en behoeften uit te leggen. Onze mensen zitten dagelijks bij ondernemers. Daardoor begrijpen ze de doelgroep veel beter. Wij hebben geen aparte afdeling voor ondernemers; onze volledige bank is op hen gericht.’
Dit geldt voor iedereen binnen de organisatie: van medewerkers op het hoofdkantoor tot de kredietafdeling en het directiecomité. ‘Onze hele organisatie focust zich op deze doelgroep. Daarnaast kiezen onze medewerkers bewust voor een carrière gericht op ondernemers en vrije beroepen. Het is geen model waarbij je een paar jaar kmo’s bedient, daarna overstapt naar corporate banking en vervolgens naar private banking. Bij Bank Van Breda bouw je een loopbaan op met een focus op deze doelgroep. Dat zorgt voor langetermijnrelaties.’
Koppig
Wouters omschrijft zichzelf als koppig. ‘Mijn passie voor het vak is moeilijk te verbergen. Dat heeft invloed op mijn leiderschapsstijl. Expertise speelt een grote rol. Ik wil zaken altijd goed en grondig begrijpen en meedenken met mijn collega’s vanuit die expertise. Dat aspect is zeker sterk aanwezig.’
Hij vindt het ook belangrijk om kansen te geven aan medewerkers. ‘Collega’s omschrijven mij vaak als een kansengever. Ik begin altijd vanuit een sterk vertrouwen in anderen en geef mensen veel mogelijkheden om zichzelf te bewijzen. Daarnaast word ik ook beschreven als vastberaden. Dat is een mooi woord, maar wat ze eigenlijk bedoelen is: koppig als een ezel. Als ik iets in mijn hoofd heb, heb ik echt goede argumenten nodig om van gedachten te veranderen. Soms duurt het daardoor wat te lang voordat ik een beslissing neem. Dat kan wel eens energie vragen van mijn collega’s.’
Schoolpoort
Dirk Wouters is vader van vier kinderen en inmiddels ook grootvader. De momenten met zijn kleinkinderen brengen hem rust. ‘Ze zorgen voor echte ontspanning. Ze
helpen je om te ontstressen en even los te komen van de professionele ratrace.’
Als jonge vader was hij zelf erg betrokken. ‘Tijdens de periode met jonge kinderen had ik het geluk om een vrij aanwezige vader te zijn. Ik bracht ze vaak ’s ochtends naar de schoolpoort voordat ik met de fiets naar mijn werk ging. In het begin had ik ’s avonds vaak klantafspraken of voordrachten, maar ik zorgde er altijd voor dat ik even thuis was tijdens het spitsuur. Dat was het moment waarop de kinderen aten, in bad gingen en we ze naar bed brachten. Daarna kon ik weer vertrekken. Ik ben dankbaar dat ik, vooral in de eerste tien jaar van mijn loopbaan, een betrokken vader kon zijn. Ook in de weekenden was ik er voor hen. Dat beschouw ik echt als een voorrecht.’
Gaspedaal
Na die periode kwam zijn carrière in een stroomversnelling. In 2004 vroeg zijn voorganger, Carlo Henriksen, of hij wilde toetreden tot het directiecomité. Henriksen gaf Wouters daarbij wel de raad om die stap eerst met zijn vrouw te bespreken. ‘Ik ben hem dankbaar voor dat advies, want zo’n stap vraagt wel opoffering. Het is belangrijk om zoiets samen te beslissen. Want daarna leunde het gezin heel sterk op mijn vrouw, die me de ruimte gaf om voor mijn professionele passie te gaan.’
De band die hij eerder met zijn kinderen had opgebouwd, bleef sterk. ‘Ik zou niets anders doen als ik opnieuw moest kiezen. Ik heb keihard gewerkt, maar ik heb het met zoveel plezier gedaan. Dat is gewoon wie ik ben. Dat is mijn passie. En dat zie je ook bij onze klanten, de ondernemers. Als je ergens gepassioneerd over bent, kijk je niet op de klok.’
Heeft hij ergens spijt van? ‘Achteraf bekeken ben ik misschien soms iets te voorzichtig geweest. Ik had af en toe wat harder op het gaspedaal mogen duwen of doortastender mogen zeggen: laten we ervoor gaan. Daar ben ik soms wat gereserveerd in gebleven.’