'Door de recessie verandert de Fed het geweer van schouder'

Het thema van monetaire verkrapping is op lange termijn onhoudbaar in een  recessie. Een nieuwe fase van kwantitatieve versoepeling in 2023 is waarschijnlijk. In plaats van stagflatie zal deflatie waarschijnlijk de volgende grote gebeurtenis zijn. 

Dat zegt Ariel Bezalel van Jupiter Asset Management.

‘De oorlog tussen Oekraïne en Rusland heeft het effect van het beleid van de centrale banken in de ontwikkelde landen, die geleidelijk liquiditeit willen afbouwen en hun balansen willen afbouwen, versneld’, zegt Ariel Bezalel (Jupiter Asset Management). ‘Deze fasen veroorzaken traditioneel stress op de obligatiemarkten, en 2022 is geen uitzondering op die regel. Op lange termijn zal deze situatie niet houdbaar zijn.’

Ariel Bezalel is een beheerder bij Jupiter Asset Management, een Britse boutique die actief beheerde strategieën aanbiedt met een beheerd vermogen van meer dan 70 miljard euro. Hij houdt toezicht op de algemene obligatiestrategie en beheert rechtstreeks het Jupiter Dynamic Bond Fund, een fonds met een Morningstar-rating van vijf sterren dat sinds de lancering in 2012 ongeveer 35 procent beter heeft gepresteerd dan zijn sectorgenoten. 
Dit fonds (met een beheerd vermogen van meer dan 10 miljard euro) heeft onlangs gezelschap gekregen van een duurzame versie (Jupiter Dynamic Bond ESG Fund). Zijn visie wijkt sterk af van de consensus.

Toekomstige recessie

Er is weliswaar sprake van inflatoire druk als gevolg van stijgende grondstoffenprijzen, maar volgens hem zouden de deflatoire krachten in de komende maanden de overhand moeten krijgen. ‘De buitensporige schuldenlast is niet verdwenen, evenmin als de demografische problemen in de ontwikkelde landen of de moeilijkheid om de economische groei te stimuleren. Verwacht wordt dat de obligatierente niet veel hoger zal oplopen.

Hij herinnerde eraan dat de schuld in de Verenigde Staten nu al 80.000 miljard dollar bedraagt en dat een stijging van de rentevoeten met 1 procent zou leiden tot rentebetalingen van 800 miljard dollar, of 4 procent van het bbp. ‘Het vooruitzicht van een recessie ontvouwt zich snel. Het consumentenvertrouwen in de VS stort in.’ De toename van de besparingen heeft vooral de rijksten getroffen, en het einde van de steunmaatregelen in het kader van het Covid-programma brengt nu een groot deel van de bevolking in financiële problemen, omdat de loonsverhogingen de stijgende kosten van levensonderhoud niet kunnen bijhouden.

Japans voorbeeld

‘De Fed zal nog een paar maanden proberen het beleid te normaliseren en zal haar beleidsrente misschien drie of vier keer verhogen, maar ik denk dat zij snel de beperkingen van deze stap zal inzien en gedwongen zal zijn het geweer van schouder te veranderen. Deze verschuiving in de retoriek zal later dit jaar plaatsvinden, vooruitlopend op renteverlagingen en nieuwe QE-programma’s in 2023. 

‘We beginnen dus opnieuw te beleggen in Amerikaanse overheidsobligaties om te profiteren van de verwachte daling van de rentevoeten.’ Ariel Bezalel is ook van mening dat er ambitieuzere begrotingsprogramma’s uitgewerkt zullen worden om de mensen in de ontwikkelde landen tevreden te stellen, en dat een terugkeer naar buitensporige bezuinigingen niet aan de orde van de dag mag zijn. ‘De Japanse overheidsschuld van meer dan 250 procent van het bbp is waarschijnlijk waar we binnen tien jaar naar toe gaan.’ 

Portefeuille

Ariel Bezalel benadrukt dat hij sterk blootgesteld blijft aan high yield (dat is gestegen van 50 procent naar 55 procent van de activa onder beheer), met een gemiddelde rating van BBB.  De positie in bedrijfsobligaties wordt gecompenseerd door beleggingen in kwalitatieve overheidsobligaties, met name Amerikaanse obligaties met een lange looptijd. ‘Het lijkt ons niet langer aangewezen om negatief te zijn voor de rentevoeten op obligaties uit de ontwikkelde landen, en wij vermijden emissies met inflatiebescherming.’ 

‘We zien stilaan kansen in opkomende landen, zoals Brazilië en China. Dat laatste land doet ons ook steeds meer denken aan Japan in de jaren tachtig, met een hoge schuldenlast, een vastgoedsector in grote moeilijkheden en een demografische situatie die snel aan het omslaan is. Op lange termijn is ook in dit land een daling van de rentevoeten onvermijdelijk. Ten slotte ben ik persoonlijk van mening dat goud het ultieme dekkingsmiddel blijft, en ik ben persoonlijk belegd in goudmijnen en fysiek goud in mijn privéportefeuille.’