In de huidige beurscrisis blijken duurzame beleggingsportefeuilles niet beter bestand te zijn tegen onweer op de financiële markten. Toch blijft duurzaam beleggen de toekomst, klinkt het bij Triodos Investment Management.
Duurzame beleggers hebben het niet onder de markt. De huidige context bezorgt olie- en wapenproducenten financieel wind in de zeilen op de beurs, terwijl techbedrijven – vaak ‘groene’ investeringen in portefeuilles – kelderen door de totaal gewijzigde rente-omgeving. ‘Ik begrijp dat duurzame beleggers daarvan in de war geraken’, zegt Hans Stegeman, econoom en hoofdstrateeg bij Triodos Investment Management.
Mogen we stellen dat de Europese Green Deal nu stilaan in een stroomversnelling komt en dat we daar ook steeds meer de impact op ons leven van zullen zien?
‘Het REPowerEU-pakket zet in op de vermindering van onze energie-afhankelijkheid, energie-efficiëntie en meer isolatie. Op de lange termijn zal dat zeker bijdragen aan een meer duurzame wereld. Maar nu de inflatie oploopt, worden er tegelijkertijd ook maatregelen genomen waar ik me zorgen over maak. We schuiven weer op in de richting van meer nucleaire energie, het gebruik van steenkool is weer in opmars en er worden weer meer CO2-uitstootrechten in de markt gezet. Dan zijn exact de zaken waar we vanaf wilden.’
Maar zijn die maatregelen niet noodzakelijk om de economische gevolgen van de oorlog in Oekraïne onder controle te houden?
‘Om onze afhankelijk van Rusland te verminderen, maakt de Europese Unie zich afhankelijker van bijvoorbeeld het Midden-Oosten. Daar kan je je toch vragen bij stellen. En natuurlijk kan Europa de volledige energie-transitie niet in enkele weken doormaken. En natuurlijk moeten de mensen met de laagste inkomens een compensatie krijgen voor de torenhoge energieprijzen. Maar we lijken te vergeten dat elke transitie pijn doet. In het Westen zouden we bereid moeten zijn om als maatschappij nu iets meer pijn te leiden om de energie-transitie succesvol af te ronden om perspectief te geven aan toekomstige generaties. Veel overheden nemen daarentegen – uit angst voor de kiezer – domme maatregelen, zoals het verminderen van de belastingen op fossiele brandstoffen. Daarmee verdwijnt elke prikkel om de energie-transitie te versnellen.’
Verdwijnen stilaan ook niet de prikkels om te investeren in duurzame bedrijven? Want zij lijken wel extra hard geraakt door de beurscrisis?
‘Nog voor de oorlog in Oekraïne uitbrak, waren de aandelenbeurzen al aan het dalen en liep de inflatie op. Beide evoluties zijn wel versneld door de oorlog. Dat heeft zijn weerslag op de beurzen en met name op groeiaandelen, die vaak domineren in veel duurzame beleggingsportefeuilles. Tegelijkertijd leiden de hoge olieprijzen tot recordwinsten in de fossiele energiesector. Ik begrijp dat duurzame beleggers daarvan in de war geraken. Want terwijl een duurzame belegging in hernieuwbare energie wordt afgestraft op de beurs, schieten de aandelenkoersen van oliebedrijven de hoogte in. Toch verandert dat niets aan de vooruitzichten voor duurzame beleggingen.’
Die evolutie lijkt wel in te gaan tegen het argument dat duurzame bedrijven beter bestand zijn tegen crisissen op de beurs, niet?
‘Tijdens de coronacrisis presteerden de technologie-aandelen wel heel goed en kregen de oliebedrijven klappen. Nu gebeurt tijdelijk het omgekeerde, omdat we ook met een totaal andere crisis worden geconfronteerd. Maar dat heeft op zich niets te maken met de langetermijnvooruitzichten voor de sector. Het illustreert wel dat duurzame bedrijven niet onder alle omstandigheden weerbaarder zijn en outperformen. Dat verhaal moeten we ook durven vertellen.’
Welke zijn de vooruitzichten voor de duurzame sectoren?
‘Macro-economisch ligt het voor de hand dat duurzame sectoren de komende jaren nog sterk zullen groeien. Er is duidelijk politieke wil om te investeren in niet alleen de energie-transitie, maar ook bijvoorbeeld in meer duurzame voedselproductie. Op de lange termijn is duurzaamheid de toekomst. Daartegenover staat wel dat de financiële markten veel kortzichtiger zijn en vooral oog hebben voor de oplopende rente en de inflatie.’
Hoe moeten duurzame beleggers daarmee omspringen?
‘In duurzame beleggingsportefeuilles zitten te veel technologieaandelen of andere bedrijven die niet noodzakelijk een duurzame wereld dichterbij brengen. Die bedrijven scoren wel goed op de ESG-rankings, zonder dat ze oplossingen bieden voor een verduurzaming van de samenleving. Wat dragen Alphabet, Apple of Netflix bij aan de duurzaamheidstransitie? Ik denk dat beleggers duurzaamheid nog veel meer moeten benaderen vanuit concrete oplossingen. Daarnaast worden duurzame beleggingsportefeuilles best ook herschikt met meer defensieve aandelen die ook meebouwen aan een duurzame samenleving. Ook qua regio zal een herweging nodig zijn, want de vooruitzichten voor de Europese economie ogen toch nog somberder dan pakweg de Amerikaanse.’
Welke zijn dan de defensieve sectoren die bijdragen aan een betere wereld?
‘Dat gaat over relatief duurzame chemie, de watersector maar ook spoorwegbedrijven. Het zijn bedrijven met een vrij stabiele cashflow. Financials bieden dat ook, maar daar investeren we zelf niet in omdat we niet geloven dat ze iets toevoegen aan de reële economie.’