Frank Vranken is chief strategist officer bij Edmond de Rothschild Europe. Wanneer gebeurde het dat klanten agressief werden? Wanneer komt hij thuis met een kort lontje? En waarom wordt hij stadsgids in Leuven?
Vranken (58) begon zijn carrière in 1992 bij Indosuez Bank Belgium en bekleedde vervolgens uiteenlopende functies bij ABN Amro, Fortis, BNP Paribas Fortis en Puilaetco Dewaay Private Bankers.
‘Als ik terugkijk naar de verschillende werkgevers, dan had dat vaak te maken met de kansen die ik als jonge professional kreeg om mezelf te verbeteren of mijn horizon te verbreden. Soms ging het om de leermogelijkheden, soms om het feit dat het management beslissingen nam waar ik me niet in kon vinden. Beslissingen die voor mij te ver gingen, waardoor ik het gevoel had mijn intellectuele vrijheid te verliezen of mijn brede productvisie niet meer ten volle te kunnen benutten. Dat speelde altijd een grote rol voor mij.’
Ik had soms minder snel mijn ontslag moeten geven
Achteraf bekeken zou hij sommige keuzes anders maken. ‘Als je jong bent, ben je onstuimiger. Vandaag zou ik misschien langer bij bepaalde banken gebleven zijn en minder snel mijn ontslag geven. Soms zeg je: dit aanvaard ik niet of dit vind ik niet leuk. Maar vaak is dat persoonsgebonden. Wat je later ervaart, is dat bepaalde managers veel ophef maken, maar tegelijk ook niet eeuwig blijven. Ze verdwijnen vroeg of laat. Misschien moet je soms de rit wat langer uitzitten voor je beslist om alles om te gooien. Dat is wat ik er vandaag als bedenking aan toevoeg.’
Agressie
In 2008 werkte Vranken bij de private banking-afdeling van Fortis. Vanop de eerste rij maakte hij de financiële crisis en de val van de grootbank mee. Het was meteen het moeilijkste moment uit zijn carrière.
‘Sommige klanten gingen volledig over de schreef. Er was veel agressie, aan de telefoon en in persoonlijk contact. Maar ik kan dat ook begrijpen. Iemand die zwaar in Fortis had geïnvesteerd, zag zijn hard gespaarde geld verdampen. Dat doet iets met een mens.’
‘Op zo’n moment heb je psychologie nodig: de klant kalmeren, maar ook zelf afstand nemen. Samen met collega’s zaten we er middenin. Het voelde alsof we gegijzeld waren door de situatie. Iedereen klikte samen om dat te verwerken. Maar zodra de storm wat ging liggen, kwam er veel opgekropte woede naar boven. Ook bij collega’s. Dat was heftig, maar tegelijk ook een leerrijke periode.’
Zelf bleef Vranken opvallend rustig. ‘Natuurlijk maakte de bank en het management zware fouten, maar ik kon dat goed plaatsen. Ik was vooral geschrokken van hoe hard anderen rondom mij reageerden. Ik herinner me een collega die vlak voor zijn pensioen stond en door de jaren heen aandelen had gekregen als bonus. Die waren plots niets meer waard. Je kon er de muur mee behangen. Hij droomde ervan met dat kapitaal een appartement aan de kust te kopen. Die droom was ineens weg.’
‘Wat me toen verbaasde: de pers stelde weinig vragen over de impact voor medewerkers. De aandacht ging volledig naar de klanten en hun kapitaalgarantie, en met de vinger werd naar de bank gewezen. Maar de impact op collega’s kreeg destijds amper aandacht.’
Fun
Vranken is gepassioneerd door de financiële markten. ‘Daardoor was de balans met mijn privé-leven soms zoek. Dat weet ik ook. Als je thuiskomt met een kort lontje of snel zenuwachtig bent, heeft dat vaak te maken met het feit dat je te weinig tijd neemt voor je eigen welzijn. Soms sla je een lunch over, blijf je te lang achter je computer hangen of neem je telefoons zonder pauze. Dan gun je jezelf geen moment om tot rust te komen. Daar zou ik meer aandacht aan moeten besteden.’
‘Voor mij gaat dat hand in hand met andere dingen doen. Zo volg ik nu een opleiding tot stadsgids in Leuven. Dat zorgt voor intellectuele afwisseling, en dat is belangrijk. Ik wil niet alleen maar met cijfers bezig zijn.’
Dat Vranken ook vaker buiten de sector op zoek gaat naar nieuwe passies, heeft te maken met de toegenomen regulering. ‘Vanuit Europa zijn enorm veel regels opgelegd aan private banken. Wat mag er, wat moet er, wat moeten we allemaal aan de klant vragen. Intern zijn er ook nog eens extra voorschriften bijgekomen. Ik denk dat de slinger te ver is doorgeslagen. Het neemt voor veel mensen, niet alleen voor mij maar ook voor collega’s, een stuk van de fun weg.
Managers in deze sector zijn veel meer bezig met compliance dan vroeger. Ze worden voortdurend op de rooster gelegd. Je kan je afvragen: is dat altijd zo intens nodig? Het verschil is enorm, en vaak gaat het van kwaad naar erger. Voor mij heeft dat geleid tot de bedenking dat je soms de voet van het gaspedaal moet halen. Je kan niet alleen maar met regels bezig zijn.’
Beluister de volledige De Spiegel-podcast met Frank Vranken en ontdek:
- Welke eigenschappen zijn onmisbaar voor een goede beleggingsstrateeg?
- Over welke evoluties maakt hij zich als beleggingsstrateeg het meeste zorgen?
- Is hij een aandachtige luisteraar?
- Waarom hij meer met zijn kinderen had willen spreken over beleggen?
- Zou hij met alles wat hij nu weet als 25-jarige nog in de financiële sector beginnen?
- Is hij al bezig met zijn pensioen?