Vandaag moeten centrale banken dus steeds grotere bazooka’s bovenhalen. Zij die het zelden of nooit hebben gedaan, worden er nu ook toe gedwongen, zegt Geert Noels van Econopolis. Dat werkt inflatoir. Een uittreksel van zijn dagboek.
Zo is de Noorse Centrale Bank uitzonderlijk tussengekomen om de liquiditeit in de Noorse kroon te herstellen. Een 30 miljard USD swaplijn moet terug handel en een correcte wisselkoers zetten. Het land dat de hoogste kredietwaardigheid ter wereld heeft, zag haar munt tientallen procenten onderuit gaan door allerlei technische verkopen. Op het nieuws herstelde de Noorse kroon bijna 9 procent tegen de euro, maar er is heel wat schade in te lopen sinds de start van de Coronacrisis.
U zal zien dat er overal bazooka’s gaan opduiken, het is even besmettelijk als het virus. Regeringen zullen noodfondsen maken, Europese fondsen zullen omgedoopt worden tot Coronafondsen, overheden die nog geen schulden hadden, zullen ze nu tot aan hun lippen laten komen.
Mochten we na 2008… tja. Een drugsverslaafde zal zijn gewoontes pas wijzigen na veel afkickpogingen en een finale overdosis.
De andere kant van het dal
We zitten in een steile val naar een diep Coronadal. Hoe diep?
Laat ons een “bierviltjesberekening” doen. We verliezen minstens 2 maanden normale economie. De helft blijft doordraaien, vooral overheid, minimale productie. 2/12*50*, dat is 8 procent. Daarvan recupereren we de helft hopelijk. Neem dus 4 procent krimp in 2020. De schattingen zitten nu op 0 tot -1 procent.
De maatregelen van de overheid gaan een aantal faillissementen voorkomen. Maar een aantal bedrijven gaat dit niet overleven. Daarbij komt dat de kant van de recessie steiler zal zijn, dan de kant van het dal aan de herstelkant.
De andere kant van het dal zal er fundamenteel anders uitzien. We kunnen ons er een idee proberen van te vormen, maar uiteindelijk zal het nog altijd een stuk verrassen. We zien vier grote trends:
1. De Coronacrisis toont de fragiliteit en het economische besmettingsgevaar van de huidige globalisering. Naast de Brexit en Trump’s trade war is dit de derde duw naar meer deglobalisering en meer lokalisme. Lokale productie zal terug bekeken worden, naast grotere voorraden. China is hiervan het slachtoffer.
2. Het is opnieuw een aanmoediging om meer technologische oplossingen te bekijken, en bijvoorbeeld drones en artificial intelligence te gebruiken in de bestrijding van crisissen. De consument zal meer e-commerce gebruiken, meer digitaal geld (vergeleken met “vuil” papieren geld). De bevolking wordt bij elke storm of virus opgeroepen om te bunkeren, wat goed is voor gaming, Netflix en andere technologie.
3. Het klimaat lijkt een winnaar, niet alleen door de (tijdelijke) economische achteruitgang, maar ook deglobalisering en besef van de impact van luchtvervuiling op longziektes bijvoorbeeld.
4. Tenslotte zou dit ook kunnen een halt toeroepen aan de lange periode van desinflatie. Deglobalisering, stijgende kosten van veiligheid en nieuwe reglementering, en opnieuw monetaire stimuli zullen uiteindelijk inflatoir werken.
Die 4 kenmerken worden steeds duidelijker naarmate we het dieptepunt van het dal naderen. Ik denk dat we vooral dat laatste niet mogen onderschatten: aan de andere kant van het dal zal er meer inflatie zijn, veel meer.
Vandaag betalen we te weinig voor de klimaatimpact van de wereldwijde productieketen. Tevens merken we nu dat we essentiële voorraden, diensten en productie niet meer lokaal hebben. Ook dat zal moeten aangelegd worden. Lokale productie zal meer kosten, maar milieu/klimaatvriendelijker zijn. De enorme schulden zullen inflatoir werken, tezamen met de monetaire brandstof die opnieuw massaal wordt overgoten op deze brandbare ondergrond aan de andere kant van het dal.