De CEO van Amundi Duitsland GmbH is geboren in Brabant. Christian Pellis heeft nog nooit in de Nederlandse financiële sector gewerkt en voelt zich inmiddels meer ‘iemand uit Europa’. ‘Maar als Nederland voetbalt, heb ik een oranje pet op.’
De banen lagen niet voor het oprapen, toen Christian Pellis begin jaren negentig zijn staatspraktijkdiploma bedrijfsadministratie had gehaald. ‘Probeer het eens bij een assetmanager in Luxemburg’, stelde een vriend uit het Groothertogdom voor. Pellis kwam terecht bij Flemings Fund Management, inmiddels bekend als JP Morgan Asset Management.
Vijf jaar later vroeg Threadneedle hem om samen met een collega de afdeling Duitsland op te zetten voor de assetmanager. Zijn Duitse collega werd daarna baas Duitsland, Pellis mocht de Europese business van Threadneedle buiten Duitsland en Engeland opzetten. Hij leerde de Franse, Zwitserse en Benelux-markt kennen en lanceerde er de eerste Threadneedle-producten.
Inmiddels is Pellis alweer 12,5 jaar aan boord bij Amundi, waar hij in 2013 begon als hoofdverantwoordelijke voor de wereldwijde verkoop. Sinds januari 2021 is hij CEO Amundi Duitsland GmbH, en woont en werkt hij in München.
‘Het maakt niet uit in welke uithoek van de wereld ik kom, er zit altijd wel een Nederlander in de buurt’
Al meer dan dertig jaar in het buitenland: was dat zijn ambitie al, als kind of als student? Pellis: ‘Als kind wilde ik het liefst blijven waar ik was opgegroeid. De baan in Luxemburg kreeg ik mede dankzij mijn talenkennis - na mijn studie aan de Hotelschool heb ik mijn Frans en Duits flink bijgespijkerd. Tegelijkertijd was het ook gewoon toeval. Ik ben erin gerold, net zoals ik daarna in andere functies ben gerold. Ik denk ook dat dat typisch Nederlands is. Wij zijn over het algemeen vrij adaptable. Het maakt niet uit in welke uithoek van de wereld ik kom, er is altijd wel een Nederlander in de buurt. Tegelijkertijd voelen Nederlanders zich altijd verbonden met elkaar. Waar ik ook ben: als Nederland voetbalt, zet ik een oranje pet op.’
‘Meneer’ Pellis
Ook typisch Nederlands is “onze” Nederlandse directheid. Door zijn jarenlange ervaring over de grens weet Pellis dat hij altijd een portie voorzichtigheid moet toevoegen, maar nog steeds is hij vaak ‘de directe Nederlander’. ‘Duitsers zijn ook wel direct, maar niet zo erg als Nederlanders. Ze houden het ook langer op ‘u’, in het begin was ik ‘meneer Pellis’. Duitsers zijn voorzichtig in gesprekken met hun leidinggevende.’
Qua cultuur zijn er dus behoorlijke verschillen, voor trends in de sector geldt dat in mindere mate. Net zoals zijn Nederlandse sectorgenoten noemt Pellis strategische samenwerkingen tussen assetmanagers en assetowners een trend, het belang van lokale aanwezigheid, een voortzetting van de beweging van actief naar passief en blijvende aandacht voor duurzaam beleggen. En consolidatie. Ook Amundi Duitsland ‘kijkt of het iets kan kopen’, aldus Pellis. ‘Liever consolideren we, dan dat we geconsolideerd worden. Met ons formaat kan dat ook.’
Stapje verder
Wel zou de Duitse sector wat hem betreft op sommige vlakken een voorbeeld mogen nemen aan de Nederlandse. Vooral het gebrek aan een goed pensioenstelsel vindt Pellis een gemis. ‘Nederland is soms kritisch op haar eigen systeem, maar “we” mogen er trots op zijn. Hier wordt weinig aanvullend pensioen opgebouwd, Duitsers laten geld onder hun kussen liggen, ze maken zich nog niet druk om hun pensioen, terwijl ze dat juist wel zouden moeten doen. Slechts 20 procent van de Duitsers belegt, goed voor ongeveer 30 procent van het kapitaal.’
Ook de drastische reductie van het aantal bankfilialen in Nederland vindt Pellis begrijpelijk. ‘Hier zie je in ieder dorp nog een Sparkasse, een Volksbank en misschien zelfs nog een filiaal van een grote Duitse bank, terwijl duidelijk is dat mensen steeds meer naar digitale oplossingen kijken. Nederland is daar een stapje verder in.’
‘Ik ken de Nederlandse markt, maar ik ken bijna niemand bij de grote pensioenfondsen’
Terugkeren naar Nederland ziet hij niet zo snel gebeuren. ‘Dat is weleens ter sprake gekomen, maar als je blij en gelukkig bent waar je bent, is teruggaan niet noodzakelijk. Wel ben ik iets vaker in Nederland sinds ik toezichthouder van Amundi Nederland ben. Toen ik werd gevraagd, zei ik wel: ‘Ik ken de Nederlandse markt, maar ik ken bijna niemand bij de grote pensioenfondsen. En de mensen bij de banken die ik kende vanuit mijn functie in de distributie had ik al jaren niet gezien.’
Toch nam hij de rol als toezichthouder aan en inmiddels reist hij geregeld naar Amsterdam om het team in de Nederlandse hoofdstad te ondersteunen. Ook komen er weleens mensen vanuit Nederland naar München. Pellis: ‘Met honderd man in München zijn we groter dan het team in Nederland, we kunnen leren van elkaar. Neem het in Nederland al tijden ingevoerde provisieverbod: het is interessant met elkaar te bespreken wat dat doet met de verkoop van actieve en passieve producten en hoe banken daarop reageren.’
In hoeverre heeft wonen en werken in Duitsland hem veranderd? Pellis: ‘Ik ben niet zozeer veranderd, maar heb er wel van geleerd. Duitsers worden gezien als consequent. Dat ben ik ook, ik geef niet snel op. Maar ik weet niet of dat zozeer komt door mijn carrière in Duitsland. Lang geleden zei een klant tegen me: u bent meer Duitser, dan de Duitsers zelf. Anders bekeken: als ik 80 ben en terugkijk, dan heb ik veel geleerd door de Duitse cultuur, maar ook door de andere culturen waar ik werkzaam ben geweest. Overal waar ik kom, probeer ik het positieve mee te nemen en het negatieve te vergeten.’
Dit is de derde aflevering van de zomerserie 2025 van Investment Officer, over Nederlandse beleggingsprofessionals die werkzaam zijn in het buitenland. Lees ook aflevering 1 met Olaf Brugman vanuit Londen en aflevering 2 met Tjalling Halbertsma vanuit Londen.