Ruim 15 jaar werkte ze in verschillende functies bij de Rabobank, onder meer als beleggingsadviseur. Vanaf september staat Hanneke Besuijen voor de klas, als docent geschiedenis. ‘Drie fusies, -tig reorganisaties: Je weet bij een bank dat het op een gegeven moment ophoudt.’
‘Bij een bank knopen ze je in de oren dat je altijd een plan B moet hebben. ‘Wees voorbereid, mocht je eruit gegooid worden’, is de boodschap. Ook voor mij zou het op den duur ophouden bij de Rabobank, heb ik mezelf daarom altijd voorgehouden. Toch was ik het zélf, die de stekker er eind vorig jaar uit trok.
Een van de redenen daarvoor was de constante druk om jezelf te ontwikkelen. Natuurlijk wil ik mezelf ontwikkelen, maar ik wil wel mijn éigen pad bewandelen en vind de wijze waarop je bij een bank beoordeeld wordt op je papieren soms niet helemaal juist.
Elk functioneringsgesprek kwam dat hbo-diploma weer ter sprake. Ik had een havo-diploma en allerhande SEH en Wft-certificaten, maar met een hbo-diploma - al was het bij wijze in kantklossen - zou ik verder komen, aldus mijn leidinggevenden.
Geschiedenis-freak
De omslag kwam toen ik in een vergevorderd stadium was voor een functie die perfect bij me paste. Ik was enthousiast, zij waren enthousiast. Ik had zelfs een interne opleiding hiervoor gedaan. Maar op het laatste moment werd het afgeketst, omdat ik geen hbo-diploma had.
Toen knapte er iets. Ik ging eens bij mezelf te rade wat ik wilde, waar míjn interesse nu echt lag. Al zo lang had ik bedacht “iets” te willen met geschiedenis. Net als mijn vader ben ik een ontzettende geschiedenis-freak, gek van tentoonstellingen en historische verhalen. Maar de enige hbo-opleiding in geschiedenis, was de docentenopleiding. Was dat wel wat voor mij, voor een klas vol pubers staan?
Ik besloot een dagje mee te lopen met een oud-collega die de docentenopleiding economie volgde, en stage liep bij een middelbare school. Na een dag oefenen met lesgeven, merkte ik dat ik het hartstikke leuk vond en dat het eigenlijk heel goed aansloot op mijn coachende, uitleggende functie bij de Rabobank. In september 2017 begon ik met de vierjarige deeltijd-opleiding, naast mijn baan als coördinator op de Intermediairdesk bij de bank.
Werk-dromen
In het begin wist ik nog niet goed wat ik met de opleiding wilde, of ik écht docent wilde worden. Na de zomer van 2018 volgde dan toch het besluit, na een vakantie met confronterende werk-dromen. Bij thuiskomst vertelde ik mijn collega’s en leidinggevende over mijn dromen, waarop mijn manager me vroeg: ‘Wat heb je nodig om tot een besluit te komen?’
Eigenlijk wist ik het toen al. Op 2 november vorig jaar trok ik de stekker uit mijn baan bij de Rabobank, zodat ik me volledig op mijn stage op mijn oude middelbare school in Mijdrecht kon richten. Prompt boden ze me daar afgelopen voorjaar een baan aan: Mijn oude docent geschiedenis gaat binnenkort met pensioen en ze zochten een vervanger. Dus vanaf september ga ik aan de slag als leraar, en maak ik ondertussen mijn studie af.
Het verschil tussen de financiële sector en het onderwijs is groot. In de financiële sector is het besluitvormingsproces sneller, zijn besluiten afhankelijk van de winst en is er redelijk wat budget. Op scholen duurt dat proces lang, ben je afhankelijk van de overheid en is er minder budget. Bovendien is het bankwezen toch wel wat vlotter dan het onderwijs, een echt andere wereld.
Koopmansbeurs
Hopelijk kan ik wat van dat vlotte, meenemen naar het onderwijs. En natuurlijk mijn werkervaring. Ik heb tijdens een geschiedenisles over de gouden eeuw eens een workshop over beleggen gegeven. Hoe was de koopmansbeurs toen, en hoe is de aandelenbeurs nu? Wat zijn verschillen, wat zijn overeenkomsten? In geschiedenis is economie en politiek verweven, dat vergeten mensen soms.
Ik sta voor honderd procent achter mijn beslissing, maar natuurlijk mis ik mijn bank-collega’s wel. Ik krijg vaak te horen dat anderen mijn ommezwaai stoer vinden, en soms dat ze zelf eigenlijk ook wel wat anders zouden willen. Leuk om voor hen een voorbeeld te kunnen zijn van hoe het kan lopen. Ik vind het schrikbarend te lezen in de kranten dat ex-bankmensen vaak de grootste problemen hebben met het vinden van een nieuwe baan, terwijl de sector maar door blijft reorganiseren.
Ik heb een goede tijd gehad bij de Rabobank, en kijk er met tevredenheid op terug, maar het was tijd voor een nieuwe stap, die heel leuk heeft uitgepakt. Mijn uiteindelijke droom is om hoofd van het educatiecentrum bij het Rijksmuseum te worden, dus naast doorgaan met mijn hbo-opleiding tot geschiedenisdocent, begin ik volgend jaar ook met een minor kunstgeschiedenis aan de UvA. Ik ben gék op alles wat met de zeventiende eeuw te maken heeft.’
Lees ook:
- Het roer om: van Euronext-CEO naar eigen wijnbedrijf
- Het roer om: van iShares naar een duikschool in Bali