Na een onderhoud met de Heilige Vader in Rome vorige maand vertrok Jérôme Kerviel, ex-beurshandelaar en (voorlopig) veroordeeld wegens miljardenfraude, te voet naar Parijs. Met gps en een rozenkrans voor zijn moeder in zijn rugzak overnacht hij bij wie hem maar onderdak wil verlenen.
Zo, in alle eenvoud, vraagt hij aandacht voor de ‘tirannie van de financiële markten’, een thema dat ook paus Franciscus na aan het hart ligt. Het traject tussen beide hoofdsteden, zo’n 1400 kilometer, heeft hij in dagelijkse etappes van 15 tot 30 kilometer verdeeld. In dat tempo zal Kerviel nog niet thuis zijn wanneer er op 19 maart over zijn lot wordt beslist. Dan wordt zijn laatste hoger beroep behandeld: verliest Kerviel, dan is de kans groot dat hij op heel korte termijn achter de tralies belandt.
Veroordeeld
Zes jaar geleden veroorzaakte Kerviel een schokgolf toen bleek dat hij zijn werkgever met een verlies van 4,9 miljard euro had opgezadeld. In 2010 werd hij veroordeeld tot drie jaar gevangenisstraf en een even historische als symbolische schadevergoeding van precies 4,9 miljard euro.
‘Dat doet iets met een mens’, schrijft Kerviel op zijn website in de dagen dat hij door het Toscaanse landschap loopt. ‘Wat voor leven heb ik zo nog?’
Is Kerviel, in 1977 in Bretagne geboren, de eenzame architect van een van de grootste financiële fraudes ooit, of is hij vooral een ongelukkige handelaar? Zelf heeft hij er alles aan gedaan om die laatste versie aan de man te brengen.
Spiraal
In zijn boek — met de veelzeggende titel L’Engrenage (De Spiraal) — presenteert hij zich als de zoon van gewone middenklassers uit de provincie. Vader was verwarmingsmonteur, moeder kapster en zij brachten hem degelijke normen en waarden bij. Zijn keuze voor een studie effectenhandel maakte hij omdat hij economie te abstract vond, schrijft hij.
Hij was kennelijk bang dat iemand dacht dat hij werd gedreven door hebzucht. In de toren van de ‘SocGen’ in de Parijse zakenwijk La Défense werd de bescheiden levende Kerviel meegezogen door een duivelse logica: hij vervalste er documenten en voerde niet-bestaande transacties op.
‘Maar een individu heeft hoe dan ook weinig in te brengen tegen een werkgever die voortdurend aanzet tot het nemen van meer risico’s’, luidt zijn boodschap. Zolang hij miljoenen binnenbracht, keken zijn superieuren graag de andere kant op. Ondergang Kerviel heeft justitie niet kunnen overtuigen.
Nick Leeson
Net als eerder bij Nick Leeson, verantwoordelijk voor de ondergang van de Barings Bank, is maar al te duidelijk dat Kerviel zelf verantwoordelijk was voor het camoufleren van verliezen. Maar zijn verdediging heeft hem wel nieuwe vrienden opgeleverd. De extreem-linkse leider Jean-Luc Mélenchon bijvoorbeeld, steunt Kerviel als ‘een pion van een ziek systeem’ die geofferd dreigt te worden om het eigen falen te verhullen.
Met D-day in zicht besloot Kerviel zich te wenden tot de hoogste autoriteit. In een brief die hij aan paus Franciscus schreef, ging hij diep door het stof. ‘Ik heb meegedaan aan de ongezondste en meest schaamtevolle manier van bankieren die er bestaat’, noteerde hij. En: ‘Ik hoop op niets anders dan op de genade van God en dat zijn vertegenwoordiger op aarde zich over mijn zaak wil buigen.’
Wat paus Franciscus, die hem uitnodigde voor een korte ontmoeting in Rome, tegen hem heeft gezegd, zegt Kerviel niet. ‘Dat hou ik voor mezelf. Hij inspireert mij, zijn kritiek op de financiële wereld spreekt mij zeer aan, gezien wat ik sinds zes jaar meemaak.’
Kerviels bekering tot het antikapitalisme kan rekenen op veel scepsis. Het moment, vlak voor de ontknoping van zijn spectaculaire zaak, geeft in elk geval te denken.
Zijn advocaat, David Koubbi, nodigt alle critici uit om een eindje met Kerviel mee te lopen. ‘Ik denk niet dat je twee maanden met zo weinig middelen aan zo’n tocht begint als je niet te goeder trouw bent.’ Volgens Koubbi raakte Kerviel tijdens zijn jaren als trader vervreemd van zijn geloof en zichzelf. En daardoor raakte hij uiteindelijk alles kwijt.
Copyright: Het Financieele Dagblad, 14 maart 2014.
Meer informatie over auteursrechten of intellectuele eigendom vindt u in ons ‘Copyright Statement’ (http://fd.nl/copyright).
© 2014 Het Financieele Dagblad
–
Na een onderhoud met de Heilige Vader in Rome vorige maand vertrok Jérôme Kerviel, ex-beurshandelaar en (voorlopig) veroordeeld wegens miljardenfraude, te voet naar Parijs. Met gps en een rozenkrans voor zijn moeder in zijn rugzak overnacht hij bij wie hem maar onderdak wil verlenen. Zo, in alle eenvoud, vraagt hij aandacht voor de ‘tirannie van de financiële markten’, een thema dat ook paus Franciscus na aan het hart ligt. Bedrijfsinformatie Societe Generale Koers: 44,55 Verschil: -0,44 -0,97% Nieuws | Koers | Kerncijfers Meer over dit onderwerp Hof verwerpt beroep handelaar Kerviel Jérôme Kerviel Trefwoorden: beleggingswezen , beurswezen effectenwezen , fraude. oplichting , Portret , rechtszaken Het traject tussen beide hoofdsteden, zo’n 1400 kilometer, heeft hij in dagelijkse etappes van 15 tot 30 kilometer verdeeld. In dat tempo zal Kerviel nog niet thuis zijn wanneer er op 19 maart over zijn lot wordt beslist. Dan wordt zijn laatste hoger beroep behandeld: verliest Kerviel, dan is de kans groot dat hij op heel korte termijn achter de tralies belandt. Verlies Zes jaar geleden veroorzaakte Kerviel een schokgolf toen bleek dat hij zijn werkgever met een verlies van € 4,9 mrd had opgezadeld. In 2010 werd hij veroordeeld tot drie jaar gevangenisstraf en een even historische als symbolische schadevergoeding van precies € 4,9 mrd. ‘Dat doet iets met een mens’, schrijft Kerviel op zijn website in de dagen dat hij door het Toscaanse landschap loopt. ‘Wat voor leven heb ik zo nog?’ Is Kerviel, in 1977 in Bretagne geboren, de eenzame architect van een van de grootste financiële fraudes ooit, of is hij vooral een ongelukkige handelaar? Zelf heeft hij er alles aan gedaan om die laatste versie aan de man te brengen. Bescheiden In zijn boek — met de veelzeggende titel L’Engrenage (De Spiraal) — presenteert hij zich als de zoon van gewone middenklassers uit de provincie. Vader was verwarmingsmonteur, moeder kapster en zij brachten hem degelijke normen en waarden bij. Zijn keuze voor een studie effectenhandel maakte hij omdat hij economie te abstract vond, schrijft hij. Hij was kennelijk bang dat iemand dacht dat hij werd gedreven door hebzucht. In de toren van de ‘SocGen’ in de Parijse zakenwijk La Défense werd de bescheiden levende Kerviel meegezogen door een duivelse logica: hij vervalste er documenten en voerde niet-bestaande transacties op. ‘Maar een individu heeft hoe dan ook weinig in te brengen tegen een werkgever die voortdurend aanzet tot het nemen van meer risico’s’, luidt zijn boodschap. Zolang hij miljoenen binnenbracht, keken zijn superieuren graag de andere kant op. Ondergang Kerviel heeft justitie niet kunnen overtuigen. Net als eerder bij Nick Leeson, verantwoordelijk voor de ondergang van de Barings Bank, is maar al te duidelijk dat Kerviel zelf verantwoordelijk was voor het camoufleren van verliezen. Maar zijn verdediging heeft hem wel nieuwe vrienden opgeleverd. De extreem-linkse leider Jean-Luc Mélenchon bijvoorbeeld, steunt Kerviel als ‘een pion van een ziek systeem’ die geofferd dreigt te worden om het eigen falen te verhullen. Met D-day in zicht besloot Kerviel zich te wenden tot de hoogste autoriteit. In een brief die hij aan paus Franciscus schreef, ging hij diep door het stof. ‘Ik heb meegedaan aan de ongezondste en meest schaamtevolle manier van bankieren die er bestaat’, noteerde hij. En: ‘Ik hoop op niets anders dan op de genade van God en dat zijn vertegenwoordiger op aarde zich over mijn zaak wil buigen.’ Scepsis Wat paus Franciscus, die hem uitnodigde voor een korte ontmoeting in Rome, tegen hem heeft gezegd, zegt Kerviel niet. ‘Dat hou ik voor mezelf. Hij inspireert mij, zijn kritiek op de financiële wereld spreekt mij zeer aan, gezien wat ik sinds zes jaar meemaak.’ Kerviels bekering tot het antikapitalisme kan rekenen op veel scepsis. Het moment, vlak voor de ontknoping van zijn spectaculaire zaak, geeft in elk geval te denken. Zijn advocaat, David Koubbi, nodigt alle critici uit om een eindje met Kerviel mee te lopen. ‘Ik denk niet dat je twee maanden met zo weinig middelen aan zo’n tocht begint als je niet te goeder trouw bent.’ Volgens Koubbi raakte Kerviel tijdens zijn jaren als trader vervreemd van zijn geloof en zichzelf. En daardoor raakte hij uiteindelijk alles kwijt.