Van kernfysicus aan de deeltjesversneller van Genève tot expert in betaalverkeer. Ze kiest bewust niet voor een job bij een beursgenoteerd bedrijf en gelooft niet in de perfecte work-life balans. Kim Van Esbroeck, de nieuwe Chief Digital Officer van Beobank, deelt haar verhaal in de podcast De Spiegel.
Kim Van Esbroeck, de voormalige topvrouw van Bancontact Payconiq Company en Aion Bank België, heeft een nieuwe uitdaging gevonden. Sinds 1 augustus is ze aan de slag bij Beobank als Chief Digital Officer.
‘Het voelde meteen als thuiskomen. Ik werk al een tijdje in de financiële sector, dus dat is niet nieuw voor me. Voorheen werkte ik vooral internationaal. Nu is het hoofdkantoor in Brussel, hoewel het moederbedrijf Frans is. Dat voelt fijn,’ vertelt ze.
Van Esbroeck staat voor verschillende uitdagingen in haar nieuwe rol. ‘Beobank heeft al een indrukwekkend traject afgelegd en behoort tot de top vijf van banken met uitstekende apps. We hebben grote stappen gezet op het gebied van digitale functionaliteiten en dat wil ik zeker verder uitbouwen. Maar digitalisering draait niet alleen om de app.’
‘Er zijn twee belangrijke aspecten. Ten eerste willen we Beobank nog toegankelijker maken voor klanten en hen een zo eenvoudig mogelijke ervaring bieden. Ten tweede willen we het werk van onze medewerkers makkelijker maken. We automatiseren administratieve taken en verbeteren processen, zodat adviseurs meer tijd hebben voor de klant en minder bezig zijn met backofficewerk. Ons doel is om de digitale versnelling door te zetten, met gebruiksgemak als prioriteit, niet technologie om de technologie.’
Buikgevoel
Van Esbroeck beschrijft haar keuze voor Beobank als een kwestie van gevoel. ‘Bij concrete dossiers leid ik me door feiten en ratio, maar bij carrièrebeslissingen volg ik altijd mijn buikgevoel. Beobank voelde direct goed. Er is warmte, ambitie en een open communicatie.’
‘Daarnaast is Beobank geen beursgenoteerd bedrijf, wat ik belangrijk vind. Het geeft je de ruimte om op de middellange termijn te werken, met diepgang en kwaliteit, in plaats van de kortetermijnfocus die meestal hoort bij beursgenoteerde bedrijven. Ik denk niet dat ik voor een beursgenoteerd bedrijf zou kunnen werken.’
Ze geeft de voorkeur aan middelgrote ondernemingen, omdat ze sneller bewegen dan grote corporates. ‘Ik zoek die dynamiek. In kleinere bedrijven kun je meer impact maken, en ik ben te ongeduldig om lang op vooruitgang te wachten.’
Van kernfysica naar fintech
Van Esbroeck koos niet voor een traditionele route in de financiële sector. Ze studeerde kernfysica. ‘Ik volgde mijn buikgevoel. In het middelbaar had ik een inspirerende fysicaleerkracht en dat was voor mij genoeg om die richting op te gaan. Tijdens mijn studie kreeg ik de kans om op Erasmus naar Oxford te gaan en zo belandde ik in de kernfysica. Later werkte ik aan experimenten aan de deeltjesversneller in Genève. Het was puur interesse, zonder dat ik een duidelijk plan had.’
Na haar studie volgde ze nog een master in artificiële intelligentie om haar opties open te houden. Uiteindelijk besloot ze niet in de fysica te blijven en vond ze haar weg naar de financiële sector. ‘Ik begon als test engineer en controleerde de software van betaalterminals. Alles wat te maken had met kaartbetalingen viel onder mijn
verantwoordelijkheid.’
Ze werkte zes jaar bij softwarebedrijf Integri en daarna drie jaar bij Clear2Pay. Vervolgens kwam ze terecht bij Bancontact Payconiq Company, waar ze coo, cco en uiteindelijk ceo werd.
‘Digitalisering speelde altijd een grote rol in mijn werk, niet omdat ik een bijzondere fascinatie voor technologie had, maar omdat ik bewust zocht naar omgevingen die snel evolueerden. Daardoor kwam ik altijd terecht bij bedrijven die vooroplopen op de markt, waar technologie een cruciale rol speelt.’
Leeuwin
Als leidinggevende omschrijft Van Esbroeck zichzelf als een leeuwin die voor haar team vecht. ‘Ik vertrek vanuit vertrouwen. Als het erop aankomt, spring ik in de bres en verdedig ik mijn team. Het is een beetje dat moedergevoel, zonder betuttelend te zijn. Als er deadlines zijn en iemand uit mijn team het moeilijk heeft, spring ik mee in de modder. We doen het allemaal samen, ongeacht functies of titels. Dat vind ik erg belangrijk.’
Van Esbroeck gelooft niet in het idee van een perfecte work-life balans. ‘Een grote last viel van mijn schouders toen ik inzag dat een perfecte balans een illusie is. Het bestaat simpelweg niet. Er zijn dagen waarop je privéleven voorrang heeft en dagen waarop je werk voorop staat. Het gaat constant op en neer. Na 23 jaar heb ik geleerd hoe je alles kunt optimaliseren zodat het beter georganiseerd is en soepel verloopt. Het wordt ook makkelijker naarmate je kinderen ouder worden, maar het blijft voor iedereen een dagelijkse uitdaging om die puzzel passend te krijgen.’
Die uitdaging pakt Van Esbroeck samen met haar man en twee kinderen aan. ‘We hebben de afgelopen twintig jaar een manier gevonden om onze workflow thuis en op het werk te optimaliseren. Mijn man heeft ook een leidinggevende functie, dus goede afspraken en samenwerking zijn essentieel. We zijn met z’n vieren thuis en iedereen draagt zijn steentje bij. Het is niet zo dat alle verantwoordelijkheid bij één persoon ligt. Iedereen doet zijn deel, anders houd je het op de lange termijn niet vol.’
De rode lijn
Enkele jaren geleden liep Van Esbroeck echter tegen haar grenzen aan. ‘Ik gaf te veel van mezelf, en dat begon een impact te hebben op mijn gezondheid. Ik belandde in de lappenmand met een veel te lage bloeddruk. Toen besefte ik dat ik te ver was gegaan.’
Ze moest gas terugnemen en stap voor stap herstellen. ‘Het was een proces van geleidelijk aan weer balans vinden. Voor mij was het belangrijk om terug te keren naar de basis: beweging, natuur, rust en sport. Regelmatige beweging hielp me om de opgebouwde adrenaline af te voeren. Nu herken ik sneller wanneer ik weer te ver ga. Als je eenmaal het ravijn hebt gezien, weet je waar de grens ligt.’