Investment banks nemen verschillende besluiten over het hangen van een prijskaartje aan hun research. Sommige zijn van plan hier fikse bedragen voor te vragen, andere lijken in ieder geval delen gratis te willen verstrekken.
Vanaf 2018 mogen investment banks en brokers als gevolg van Mifid II de kosten voor research niet langer versleutelen in de kosten voor transacties, maar moeten zij deze in principe apart in rekening brengen.
Volgens de Financial Times is ING een van de banken die voorbereidingen treft om in ieder geval gedeelten van zijn obligatieresearch gratis te gaan aanbieden. Een aantal grote Amerikaanse banken nemen echter een totaal ander standpunt in en zeggen dat het niet in de geest van de wet is research gratis aan te bieden en dat dit bovendien commercieel niet slim is.
Uit een leidraad van de Europese toezichthouder op de financiële markten Esma uit april van dit jaar leiden de partijen die overwegen hun reserach gratis aan te gaan bieden af dat obligatiereseach gratis aangeboden mag worden als het beschikbaar is voor iedereen die het wil hebben, het geen adviezen bevat en geen waarde heeft voor het beleggingsproces. Veel partijen zeggen nu dat veel van hun economische analyses aan deze criteria voldoen.
Een bijkomend probleem is dat bij de handel in obligaties de transactiekosten in de koers verwerkt zitten, waardoor het lastiger is deze uit te splitsen dan bij aandelenhandel.
Niet alleen aan de aanbodkant van research wordt verschillend gedacht over de prijs van research, ook aan de vraagkant wordt hier verschillende mee omgegaan. Er zijn fondshuizen die al hebben laten weten de kosten die zij volgend jaar voor research moeten gaan betalen voor research te gaan doorbelasten aan degene die in hun fondsen beleggen. Anderen hebben juist besloten deze kosten voor eigen rekening te nemen.