De consolidatie die in het wereldwijde asset management plaatsvindt gaat ook aan het gefuseerde Janus Henderson niet voorbij. Veel ondersteunende afdelingen worden gecentraliseerd. Tegelijkertijd blijft lokale marktkennis onverminderd belangrijk.
Dat zegt Sander van der Ent, hoofd Institutional Business Benelux bij Janus Henderson, in een gesprek met Fondsnieuws.
Hoewel de ‘fusie van gelijken’ medio 2017 formeel werd afgerond, staan veel van de ontwikkelingen bij de Amerikaans-Britse asset manager nog steeds in het teken van centralisatie. Dat is ook helemaal niet vreemd, stelt van der Ent: ‘Door een fusie ontstaat in de regel een bepaalde dynamiek. Het is een illusie om op voorhand te zeggen dat er niets verandert. Je fuseert immers omdat je bepaalde veranderingen wilt bewerkstelligen.’
Hoewel de Nederlandse markt, zeker op institutioneel vlak, nog steeds een belangrijke pijler blijft voor de asset manager, is de bezetting bij de Nederlandse organisatie de afgelopen jaren fors verminderd. Vooral veel ondersteunende werkzaamheden zijn samengevoegd in Londen. Maar dat wil niet zeggen dat lokale marktkennis minder belangrijk wordt gevonden, benadrukt van der Ent. Het is volgens hem juist cruciaal om overkoepelende internationale thema’s, zoals bijvoorbeeld ESG-integratie, te kunnen vertalen naar lokale wensen.
‘Consolidatieslag nog niet voorbij’
De centralisatie is ook vanuit een ander perspectief een logische stap, zegt van der Ent. Er is namelijk sprake van consolidatie in de institutionele markt. Daar is de fusie tussen Janus en Henderson Global Investors een product van. Hij verwacht dat deze trend zich zowel op bedrijfs- als op productniveau doorzet. ‘Er zijn op dit moment nog steeds strategieën in de markt die niet goed presteren, maar die nog wel bestaan.’
De rationalisatie van het fondsenaanbod heeft er volgens van der Ent voor gezorgd dat het aanbod overzichtelijker wordt, omdat er keuzes worden gemaakt. ‘Geen enkele asset manager kan alles, wij ook niet. Het is zaak om die strategieën te kiezen waarmee je waarde toevoegt.’
Noodzaak tot krachtenbundeling en rationalisatie wordt gedreven door onder meer toenemende eisen van toezichthouders en klanten op het terrein van risk & compliance en de kosten die daarmee gepaard gaan. ‘Door een grotere asset manager te bouwen kun je dergelijke kosten beter dragen, verbetert de marge en kun je bij voorbeeld meer investeren in research.’
Consultant versus fiduciair manager
Ook bij de klanten van Janus Henderson is de consolidatieslag in volle gang. Als verantwoordelijke voor de institutional business in Nederland houdt van der Ent zich vooral bezig met de beleggingsoplossingen voor pensioenfondsen. Op dat vlak zijn behalve fiduciair managers ook investment consultants actief.
Bij de managerselectie ten behoeve van het beheer van een mandaat kunnen zowel de fiduciair manager als de consultant, namens het pensioenfonds, een rol spelen. Voor van der Ent maakt het niet zoveel uit wie bij de selectie in de lead is. Wel merkt hij op dat de selectie door een (doorgaans Nederlandse) fiduciair manager maakt dat je vrijwel uitsluitend in Nederland in beeld komt, terwijl selectie door een consultant voor een positieve rating zorgt in een database die wereldwijd wordt geraadpleegd.
De verschuiving in de taakafbakening tussen deze twee van oudsher meer gescheiden disciplines ziet Van der Ent wel. ‘Dat consultants zich ook zijn gaan richten op de implementatie van de mandaten is niet zo gek. Maar voor consultants is de Nederlandse markt een lastige.’ Zo hebben fiduciair managers een sterke positie in het pensioenlandschap, terwijl consultants ook worden gehinderd door het feit dat men bij managerselectie doorgaans moet werken met vanuit het hoofdkantoor opgelegde prijsstellingen.
Nederland - België
Van der Ent die ook actief is op de Belgische markt zegt hier vaker met verzekeraars te praten dan in Nederland, waar deze aanbieders doorgaans over een eigen asset manager beschikken. ‘Maar pensioenbeleggers vormen ook in België een interessante doelgroep. Die verschilt overigens wel van die in Nederland: Hoewel België ongeveer evenveel pensioenfondsen heeft als Nederland, ligt het pensioenkapitaal er veel lager. Een ander verschil betreft de regelgeving. Zo maken de Belgen bijvoorbeeld gebruik van een andere rekenrente.’
Nederlandse institutionele beleggers staan in de regel meer open voor internationale beleggingsoplossingen dan Belgische partijen. Van der Ent verklaart dat uit het feit dat pensioenfondsen in België doorgaans kleiner zijn, en ook ook vaker gelieerd aan verzekeraars.
Daarnaast kent België een sterke interesse voor multi-asset beleggingsoplossingen, zowel in de wholesale, als in de institutionele markt. ‘Dat geeft intern nog wel eens discussies. We breiden ons multi-asset-team bijvoorbeeld uit omdat we daar internationaal veel groeimogelijkheden zien. In dat opzicht blijft Nederland een vreemde eend in de bijt.’