Bij veel beleggers staat vermogensbehoud op dit moment voorop. Met het door de financiële crisis veroorzaakte slagveld nog vers in het geheugen is dat niet zo vreemd.
Beheersing van de neerwaartse risico’s is echter niet makkelijk in de huidige omgeving. Obligaties vormen traditiegetrouw de stabiele pijler onder de portefeuille, maar door de lage rente kunnen zij deze rol niet meer vervullen.
‘Een stijging van de rente is momenteel het grootste risico voor beleggers die een groot deel van hun vermogen in traditionele obligaties hebben’, waarschuwde Eric Tazé-Bernard, assetallocatiestrateeg van Amundi Asset Management tijdens een recente Fondsnieuwsmasterclass.
‘Deze assetcategorie heeft een asymmetrisch profiel: de kans om op deze posities rendement te maken is erg klein, terwijl de kans op koersverliezen vrij groot is’.
Hoger renderende obligaties
Ondanks de hoge volatiliteit doen beleggers er volgens hem goed aan om een deel van hun vermogen in hoger renderende obligaties te beleggen. Vooral als compensatie voor de lage rente op ‘veilige’ obligaties.
De obligatiebeleggers van Amundi hebben een breed wereldwijd universumtot hun beschikking en kunnen relatief zwaar inzetten op high-yield obligaties, schuldpapier van opkomende landen en zelfs converteerbare obligaties.
Om de risico’s in de obligatieportefeuille te spreiden belegt Amundi ook actief in valuta, als aanvulling op het brede universum. Volgens Tazé-Bernard werkt de traditionele
strategische assetallocatie niet meer, vanwege de lage rendementen op obligaties en de hoge correlatie tussen verschillende assetcategorieën.
In plaats daarvan moeten beleggers spreiden naar macrofactoren, zoals economische groei, inflatie en periodes van stress. Stijgen de inflatieverwachtingen, dan zijn bijvoorbeeld
grondstoffen, grondstoffenaandelen en aan inflatie gekoppelde obligaties interessant, in combinatie met een shortpositie in de aandelenmarkt.
Flexibel
Voorts is het volgens Amundi van belang om altijd flexibel te blijven, zodat in onzekere periodes risicovolle beleggingen snel kunnen worden afgebouwd.
Dit is een belangrijke kracht van absolute return-beleggingsfondsen, die bijvoorbeeld hun aandelengewicht snel kunnen verlagen en weer verhogen. Deze fondsen mogen wat Tazé-Bernard betreft dan ook niet ontbreken in een goed gespreide beleggingsportefeuille.
In een aan hem voorgelegde momodelportefeuille die bestaat uit 50 procent aandelen, 35 procent obligaties, 5 procent alternatievenen 10 procent cash vindt hij het gewicht van alternatieven te laag en van aandelen te hoog.
‘Ons advies zou zijn om het pure marktrisico in het aandelengedeelte te verlagen en deels te vervangen door bijvoorbeeld aandelen met een lage volatiliteit, converteerbare obligaties en long-shortstrategieën’, aldus de strateeg van Amundi.
Bruno de Haas, hoofd Beleid & Onderzoek van Media Pensioen Diensten (MPD), sluit zich hierbij aan. ‘De aandelenallocatie is in deze portefeuille vrij groot gezien de huidige waarderingen, terwijl het gewicht van alternatieven te laag is om invloed te kunnen hebben’.
Alternatieven?
Het is volgens hem echter de vraag of je wel in alternatieven moet beleggen. ‘Grondstoffen zijn onvoorspelbaar en sterk gecorreleerd met aandelen.’
De Haas is vrij somber over de groeivooruitzichten in de eurozone en is bang voor een Japanscenario met deflatie. Daarom raadt hij aan om wat meer buiten de eurozone te beleggen, waarbij hij de dollar als veilige haven ziet.
Ook Tazé-Bernard zet in op de dollar, die volgens hem een goede hedge vormt tegen het mogelijk oplaaien van de Europese schuldencrisis en ondergewaardeerd is ten opzichte van de euro.
Beide strategen vinden het verstandig om op korte termijn meer liquiditeit aan te houden, gezien de onzekerheid rond de mogelijke afbouw van de obligatieaankopen door de Federal Reserve.
‘Cash is een verwaarloosde asset class die het bijvoorbeeld veel beter doet dan aandelen en obligaties in periodes waarin de inflatie snel oploopt’, zegt Tazé-Bernard.