De markten zijn gerustgesteld door het discours van Jerome Powell, de voorzitter van de Fed. Voor het eerst overschreed de Dow-Jonesindex de kaap van 33.000 punten.
De Dow-Jonesindex zit duidelijk in een stijgende trend en steeg op woensdagavond met 0,6 procent tot meer dan 33.000 punten.
Er was sterk uitgekeken naar het discours van Powell. Markten trokken zich op aan de onderliggende mededeling dat het monetair beleid nog een hele tijd versoepelend zal blijven.
Monetair econoom Edin Mujagić omschreef het op woensdagavond als volgt in zijn nieuwsbrief: ‘Tot slot de vraag waar iedere belegger op zat te wachten, namelijk over wat de bank vindt van de gestegen en stijgende lange termijn rentes in het land. Dat die vraag pas na ruim 20 minuten tijdens de persconferentie werd gesteld, vond ik een van de verrassingen van de avond eerlijk gezegd.
Ongebruikelijk voor zijn doen, ging Powell daar niet duidelijk op in. Normaliter is hij iemand die serieus op alle vragen in gaat. Deze keer liet hij dat na. Dat kun je zien als een hint dat de Fed niet van plan is iets aan die stijging van de rentes te doen. Dat zal het effect ook wel zijn de komende weken. Toch zie ik het anders.
Stel nou dat Powell had gezegd dat de oplopende rentes op de Amerikaanse kapitaalmarkt een bron van zorg zijn voor de Fed. Grote kans dat er op de financiële markten grote onrust was ontstaan. Immers, als de Fed-baas zegt dat een tienjarige rente van pak ‘m beet 1,5 procent nominaal (nagenoeg 0 procent in reële termen) het herstel van de Amerikaanse economie frustreert, wat zegt dat over de staat van die economie? Niets goeds lijkt me.
Met andere woorden: de Fed zit gevangen, de bank kan niet zeggen zich wel of geen zorgen te maken. En dan moet je het dus zoeken in het ontwijken van de vraag of een heel vaag antwoord geven, precies wat hij deed.
Voor dit jaar verwacht de Fed-baas stevig economisch herstel als gevolg van inentingen en het nieuwe steunpakket in de VS van 1.900 miljard dollar, maar dat herstel is wel omgeven met grote onzekerheid, simpelweg omdat we nog nooit een herstel na een mondiale pandemie hebben meegemaakt, niet weten hoe de economie beschadigd is door de pandemie en in welke mate en ook niet hoe die zal reageren op zo’n ongekende steun.
Ofwel: wat er ook gebeurt de komende jaren, een minder ruim monetair beleid in de VS zit er niet in.’