Rik Coeckelbergs is de oprichter en CEO van The Banking Scene, dat netwerkevents organiseert voor de bankensector. Wat heeft een uit de hand gelopen LinkedIn-groep voor hem betekend? Waarom koos hij vaak voor jobs die tegen zijn natuur ingingen? En waarom moeten banken stoppen met hun copycat-gedrag?
Coeckelbergs bracht onlangs het boek ‘A New Ethos in Banking’ uit. Daarin pleit hij voor meer identiteit en waarden in de sector. ‘Banken hebben de beste bedoelingen, maar door strengere regulering en de vergelijking met de VS zie ik een groeiende voorzichtigheid. Ze nemen minder initiatieven en focussen weer vooral op financiële resultaten, terwijl hun maatschappelijke rol naar de achtergrond verdwijnt. Na Covid werd nog sterk ingezet op bijdragen aan de samenleving, maar die boodschap lijkt te vervagen.’
Zijn boek gaat niet alleen over ethiek, maar vooral over ethos: de persoonlijkheid en cultuur van een organisatie. ‘Ik kijk naar hoe crisissen ontstonden, hoe digitalisering het vertrouwen in banken beïnvloedde en hoe we dat kunnen herstellen. Banken moeten zich niet laten leiden door trends, maar hun eigen identiteit versterken. Simpelweg kopiëren wat elders werkt, is geen duurzame strategie.’
Daardoor blijft het wantrouwen tegen de sector ook toenemen. Dat ervaart hij ook privé. ‘Op een familiefeest vertelde iemand me dat ze, op een paar investeringen na, haar geld thuis bewaart. Ze wist dat sparen meer zou opbrengen, maar kon er emotioneel niet mee om dat de bank geld verdiende aan haar geld. Dat toont hoe groot de kloof soms is tussen banken, die overtuigd zijn van hun positieve rol, en hun klanten, die dat heel anders ervaren.’
Coeckelbergs startte zijn carrière bij KBC, met de ambitie om een expatcarrière uit te bouwen. Die ambitie ebde echter snel weg. In plaats daarvan werkte hij rond applicatiebeheer en richtte hij ook de LinkedIn-groep Innovation in Payments op, die uitgroeide tot de grootste groep rond betaalverkeer ter wereld, met meer dan 125.000 leden. ‘Daar zijn de zaadjes gelegd voor wat later The Banking Scene zou worden.’
Hij bleef de drijvende kracht achter de groep, ook toen hij andere carrièrepaden bewandelde bij Clear2Pay, Colruyt en Bpost bank. ‘Ik heb vaak jobs gekozen die ingingen tegen mijn natuurlijke aanleg. Ik ben een enorme generalist, maar heb ook functies gehad die een extreme aandacht voor detail vroegen. Bij Colruyt moest elk cijfer tot achter de komma kloppen. Dat kon frustrerend zijn, maar het was een enorme leerschool. Als ondernemer moet je zowel het grotere plaatje zien als in de details kunnen duiken wanneer nodig.’
Eerste event
In 2016 richtte hij The Banking Scene op en in 2017 organiseerde hij zijn eerste eigen event, naast zijn job bij Bpost bank. ‘Elke leverancier van banken organiseerde zijn eigen event, maar ik zag meer waarde in bijeenkomsten waar de hele sector kon netwerken.’ Dankzij zijn vaste inkomen kon hij investeren in kwaliteit. Na enkele succesvolle edities besloot hij zijn vleugels uit te slaan. ‘Ik voelde dat ik meer bewegingsvrijheid nodig had om mijn persoonlijke visie op bankieren en betaalverkeer te delen. Het was tijd om als zelfstandige verder te gaan.’
Vandaag organiseert The Banking Scene jaarlijks conferenties, workshops en rondetafelgesprekken over de toekomst van het bankieren, in België, Nederland en Luxemburg. Zijn start als zelfstandige verliep niet zonder hindernissen.
‘Ik wilde events organiseren en dat combineren met consultancy. Maar iedereen kende me van de LinkedIn-groep en zag me niet als consultant. Dus had ik geen andere keuze dan voluit te gaan voor The Banking Scene.’
Zijn plannen om in Amsterdam voet aan de grond te krijgen, werden daarbovenop in 2020 verstoord door de coronacrisis. ‘We moesten alles annuleren en ik moest mezelf heruitvinden. Ik organiseerde virtuele rondetafels en had er net genoeg die gesponsord waren om te overleven. Ik ben trots dat ik na een half jaar geen subsidies meer nodig had.’
Oud ijzer en cavia’s
Coeckelbergs had altijd al een ondernemende spirit. ‘Dat commerciële heeft er altijd ingezeten. Mijn vader had een konijnenboerderij en we hadden een tuin van drie hectare. Als kind stond ik dus op de markt om cavia’s te verkopen of bloemen die ik zelf in de tuin had uitgegraven. Of ik ging met broer, zus, neef en nichten op zoek naar afval zoals aluminium blikjes, die ik vervolgens verkocht bij de ijzerhandelaar. Die ondernemingsdrang zat er dus al vroeg in.’
Natuurlijk is dat nog iets heel anders dan een bedrijf opzetten. ‘Maar eerlijk gezegd had ik tijdens mijn studies al het idee dat ik ooit een onderneming wilde starten. Alleen wist ik nooit precies wat of waarom. Ik had nooit gedacht dat dit het bedrijf zou worden dat ik zou oprichten. Maar achteraf bekeken was het een heel mooi pad.’
Beluister de volledige De Spiegel-podcast met Rik Coeckelbergs en ontdek:
- Waarom hij zijn bedrijf minder afhankelijk wil maken van zichzelf
- Hoe hij als ondernemer balanceert tussen werk en gezin met drie jonge kinderen
- Waarom hij vindt dat de bankensector meer lef moet tonen
- Welke waarden hij meekreeg van zijn ouders
- Dat events organiseren niet het liefste is dat hij doet
- Waarom hij zo’n passie heeft voor banken
Luister naar De Spiegel-podcast via Apple Podcast of Spotify.