Het is slechts een kwestie van tijd dat de beoogde nieuwe Europese beleggingsrichtlijn Mifid II definitief wordt uitgesteld. Dat stelt Philip Warland, hoofd van Public Policy bij asset manager Fidelity. Hij verzet zich vooral tegen het beoogde Europese verbod op de distributievergoeding.
Steven Maijoor, hoofd van toezichthouder Esma, heeft vorige week tegenover het Europese Parlement uitgelegd dat het zijn organisatie niet lukt om tijdig aan alle voorwaarden voor invoering te voldoen.
Warland houdt rekening met een vertraging van de invoering van Mifid II van twaalf maanden en invoering per 3 januari 2018.
Dat is volgens Warland maar goed ook. Op twee punten moet wat hem betreft nog eens goed worden nagedacht over de nieuwe regelgeving. Dat gaat in de eerste plaats om de houding ten aanzien van commissies aan distributeurs als banken, vermogensbeheerders en adviseurs. ‘Maijoor is een Nederlander en zou ze waarschijnlijk het liefst helemaal verbieden’, aldus Warland woensdag tijdens een mediabijeenkomst van Fidelity in Londen (foto: hoofdkantoor).
‘Provisieverbod schadelijk voor Nederland’
Toch zal het zo ver waarschijnlijk niet komen, aldus Warland. ‘En dat is goed. Het verbieden van de distributievergoeding (ook wel kickback genoemd) aan distributeurs in Nederland heeft grote schade aan de sector aangebracht. In het verleden werd 70 procent van de beleggers door een adviseur geholpen. Nu zorgt de helft van alle vermogende beleggers voor het eigen beheer. Dat is niet goed voor banken.
In het verleden waren beleggers die hun vermogen in eigen beheer hielden vaak heel actief, waardoor ze met hun transacties voor inkomsten bij banken zorgden. Nu is er een groep bijgekomen die de portefeuille nauwelijks verandert. Dat scheelt inkomsten.’
Maar ook voor beleggers is dit systeem niet goed, aldus Warland. Hij denkt dat advies alleen nog aantrekkelijk is voor klanten die meer dan 200.000 euro vrijelijk te besteden hebben. Voor de groep die minder te beleggen is een adviseur te duur. Warland: ‘Het is maar de vraag of dat zo goed is.’ Hij verwacht dat er nu meer tijd is om te werken aan een compromis dat werkt voor alle partijen.
Goede governance
Het tweede punt waar de komende maanden aandacht aan moet worden besteed, is aan de regels van goede governance in de relatie tussen vermogensbeheerder en productaanbieder. Het lijkt erop dat er geen nieuwe regelgeving op dit gebied zal komen, maar dat dit Mifid-onderdeel de kracht van een richtlijn gaat krijgen.
Dit betekent volgens Warland dat nationale autoriteiten wel de geest van de wet moeten naleven, maar dat nationale toezichthouders de regels marginaal kunnen aanpassen.
Voor een partij als Fidelity is dat een enorm probleem. Warland: ‘Het betekent in de praktijk dat we alle distributieovereenkomsten die we hebben stuk voor stuk zullen moeten herschrijven. Dat is een bewerkelijke procedure. Ik noem het een Nirvana voor juristen.’
Hoge kosten van Mifid II
Gelukkig ziet Warland dat diverse landen pogingen ondernemen om de procedures op het gebied van governance te standaardiseren. Daarbij wordt helder omschreven welke beleggingsproducten geschikt zijn voor welk soort beleggers. ‘Bij Fidelity hebben wij voornamelijk Ucits-fondsen, wat het allemaal iets eenvoudiger maakt, maar andere aanbieders hebben allerlei gestructureerde producten die de zaak compliceren.’ Meer standaardisatie zou heel wenselijk zijn, als het uiteindelijk toch om een ‘directive’ zou gaan, iets waar Warland nu wel vanuit gaat.
Dat het om ingrijpende nieuwe wetgeving gaat is duidelijk. De kosten voor Fidelity bedragen volgens Warland enige tientallen miljoenen euro’s, hoewel hij toegeeft dat er geen budget voor de invoering is.
Meer achtergronden op Fondsnieuws: