De ‘aandelenrisicopremie’ is misschien wel het belangrijkste kengetal voor beleggers, stelt Duncan Lamont, CFA, Head of Research and Analytics, bij Schroders. Er zijn verschillende manieren om het te meten, maar in feite komen ze allemaal op hetzelfde neer: het beoordelen van het rendement van beleggen in aandelen versus obligaties. In algemene termen kan een risicopremie worden gezien als een maatstaf voor het extra rendement dat beleggers vragen of verwachten voor het nemen van een bepaald soort risico, ten opzichte van een alternatief.
Andere voorbeelden zijn een kredietrisicopremie, voor bedrijfsobligaties in vergelijking met staatsobligaties, of een illiquiditeitspremie, voor illiquide private assets in vergelijking met gemakkelijker verhandelbare public assets. Deze activa zijn de belangrijkste bouwstenen voor de overgrote meerderheid van de beleggingsportefeuilles. Hun waarderingen en vooruitzichten zijn ook van invloed op de meeste andere activaklassen, waaronder private assets.
De ratio achter de aandelenrisicopremie
Koop een obligatie en houd deze vast totdat deze afloopt en je weet wat je terugkrijgt. Beleg in aandelen en het scala aan mogelijke uitkomsten is diverser. Een belegger kan veel geld verdienen, maar ook veel verliezen met zijn aandelenbelegging. Aandelen moeten een hoger verwacht rendement hebben om beleggers te compenseren voor het nemen van dit risico. En de “aandelenrisicopremie” is een manier om deze extra terugverdientijd te beoordelen. Als de premie hoog is, kan het een argument zijn om meer te alloceren aan aandelen en minder aan obligaties, en vice versa.
Belangrijk is dat dit alles te maken heeft met verwachtingen. Er is geen manier om te weten hoe aandelen of obligaties zullen presteren totdat het gebeurt. Beleggers kunnen de kansen in hun voordeel afwegen, maar alleen omdat zij verwachten dat aandelen het beter zullen doen, betekent niet dat ze dat ook zullen doen. Risico betekent dat er meer dingen kunnen gebeuren dan er zullen gebeuren. Dat risico is de prijs van het toegangsticket tot de aandelenmarkt.
Er zijn drie populaire manieren om de aandelenrisicopremie te beoordelen en te bepalen wat ze zeggen over de vooruitzichten voor aandelen in vergelijking met obligaties:
1. De historische benadering - Hierbij wordt gekeken naar de prestaties van aandelen in het verleden in vergelijking met obligaties over een lange tijdshorizon. Deze benadering wordt door beleggers gebruikt om de toekomstige prestaties in te schatten.
2. De eenvoudige benadering: de rendementskloof - Een gemakkelijk te berekenen, en dus populaire, benadering om de relatieve vooruitzichten voor aandelen en obligaties te beoordelen, is om het winstrendement op de aandelenmarkt (het omgekeerde van de koers / winstmultiple) te vergelijken met het rendement op de 10-jarige staatsobligatie. Wanneer het winstrendement hoog is ten opzichte van obligatierendementen, stelt deze benadering dat aandelen goedkoop zijn ten opzichte van obligaties, en dus aantrekkelijker. Het omgekeerde is ook waar.
3. De “wat is ingeprijsd”-benadering - Deze benadering kijkt naar aandelenkoersen en consensusverwachtingen voor winstgroei en “herleidt” de rendementsveronderstelling die is ingeprijsd in de aandelenmarkt. Eenvoudig gezegd is de aandelenmarktprijs gelijk aan de som van de verdisconteerde toekomstige kasstromen uit de markt. Die disconteringsvoet kan worden gezien als het rendement dat beleggers eisen (het is de interne rentevoet).
Geen van de benaderingen is perfect, maar ze kunnen allemaal nuttig zijn. Historische schattingen lijken misschien de gemakkelijke optie, maar ze houden geen rekening met de huidige marktwaarderingen en zijn gevoelig voor de beoordeelde periode, die afhankelijk is van de beschikbaarheid van gegevens. Voor niet-Amerikaanse markten kan dit bijzonder problematisch zijn en tot mogelijk misleidende conclusies leiden.
De meer toekomstgerichte benaderingen vertellen een consistent verhaal. Amerikaanse aandelenbeleggers worden tegenwoordig beloond met een kleinere rendementspremie voor het dragen van aandelenrisico dan ooit in de recente geschiedenis, in een tijd waarin macro-economische risico’s hoog zijn en centrale banken in minder ondersteunende stemming verkeren. Meer risico, minder beloning.
De VS was misschien wel de best presterende markt voor een groot deel van de afgelopen 15 jaar, maar analyse van de aandelenrisicopremie door Schroders suggereert dat het nog maar de vraag is of die prestatie kan worden herhaald. En nu de VS zijn gestegen tot 68% van de wereldwijde ontwikkelde aandelenmarkt, zijn wereldwijde beleggers sterk blootgesteld aan de prestaties van Amerikaanse aandelen. Langetermijnbeleggers kunnen wat dat betreft in het komende decennium misschien beter meer alloceren aan niet-Amerikaanse markten.
Lees meer in het artikel What can we learn from the “equity risk premium” about the prospects for equities vs bonds van Duncan Lamont, CFA, Head of Research and Analytics, bij Schroders.