De ECB weet heel goed wat er op het spel staat als de inflatie te lang te hoog blijft! Het gaat om democratie, aldus Christine Lagarde in een toespraak eerder deze maand op een bijeenkomst met als titel Inflatie vermoordt democratie.
Dat is een van die niet-economische gevolgen van hoge inflatie waar ik het onder meer in mijn boek Keerpunt 1971 over had. Ik blijf zeggen dat die kosten veel groter kunnen zijn dan de veelal besproken economische effecten van inflatie.
Het was dezelfde persoon die onlangs ook zei dat de inflatie ergens in 2025 teruggezakt zal zijn naar 2 procent.
Klinkt goed, bijna geruststellend…totdat je het vertaalt, als het ware. Want als ik die aankondiging stop in mijn vertaalmachine vanuit het centraal bankiers naar het Nederlands, dan staat er gewoon dat de ECB nog een jaar of twee zal blijven falen (de bank slaagt er al heel lang niet in voor prijsstabiliteit te zorgen). Dan is de lach waarmee de aankondiging gepaard ging, ineens erg wrang.
Zeker in de wetenschap dat de inwoners van de eurozone in de komende twaalf maanden 4,0 procent inflatie verwachten, aanmerkelijk meer dan enkele maanden geleden. Tot en met 2027 gaan ze uit van 2,5 procent geldontwaarding, ook al meer dan wat de ECB onder prijsstabiliteit verstaat. Vrij vertaald: de inwoners van de eurozone hebben er geen vertrouwen in dat hun monetaire ridders succesvol zullen zijn in hun baan.
Opmerkelijk genoeg verwachten de inwoners van de eurozone dat de inflatie de komende twaalf maanden hoger zal worden terwijl ze de economische groei juist zien afnemen. Zeg maar een soort stagflatie gedurende een jaar. Normaliter betekent lagere groei ook lagere inflatie maar de inwoner van de eurozone ziet dat niet zo. Ofwel: ze vertrouwen de ECB écht niet.
Mensen vertrouwen het niet, de inflatie blijft nog lang te hoog, aanhoudend te hoge inflatie kan enorme gevolgen hebben… en toch zei Lagarde in het Europees Parlement dat de bank mogelijkerwijs in de toekomst erover gaat praten om opkopen van staatsobligaties eerder te beëindigen dan eind 2024. Mogelijkerwijs? In de toekomst? Erover praten? De ECB geeft thans zo’n 170 tot 180 miljard euro per jaar uit aan dat opkopen, iets wat niet te rijmen valt met de oorlog tegen inflatie. Bovendien: dat opkopen van staatsobligaties was een maatregel tegen de economische effecten van de pandemie, de pandemie die al lang voorbij is!
In plaats van alles op alles te zetten om inflatie te bestrijden, gaat de bank “mogelijkerwijs in de toekomst erover praten” of men met het beleid zal stoppen dat inflatie eerder aanjaagt dan afremt. Veel en veel te laat dus.
Ondertussen is er wel een podcast te vinden - op de website van de bank - over het feit dat de natuur gevaar loopt. Waarheid als een koe. Maar ik zie de ECB liever zich richten op het feit dat iets anders géén gevaar loopt omdat het weg is, namelijk prijsstabiliteit!
Tot slot: de ECB maakte wel bekend wat de uitkomsten zijn van de vraag die ze aan de Europeanen stelde eerder dit jaar, namelijk wat zij op de nieuwe euro bankbiljetten willen zien wanneer die in 2026 of 2027 van de drukpersen rollen. Daarop zullen drie thema’s prijken, te weten Europese cultuur, rivieren en vogels. Hoeveel die bankbiljetten waard zullen zijn, is de vraag. Minder dan nu het geval is, dat is zeker. Veel minder wellicht. Als het niet treurig was, zou je kunnen spreken van een soort Jiskefet-achtige toestanden in Frankfurt.
Edin Mujagić is hoofdeconoom van OHV Vermogensbeheer en auteur van het boek Keerpunt 1971. Hij schrijft iedere maand voor Investment Officer een ECB Watch over het monetaire beleid van de Europese Centrale Bank.