Vorige week kondigden Sustainability Accounting Standards Board (SASB) en International Integrated Reporting Council (IIRC) een fusie aan. Het is een voor beleggers cruciale ontwikkeling. Want de belangen staan op het spel en er doet zich nu voor hen een unieke kans voor waar ze al jaren om vragen: één standaard voor niet-financiële verslaggeving.
Het landschap van duurzame rapportagestandaarden en geïntegreerde verslaggeving is stevig in beweging. Vooral institutionele beleggers hebben behoefte aan één wereldwijde duurzame verslaggevingsstandaard. Vergelijkbaarheid, effectiviteit en efficiëntie zijn belangrijk voor het analyseren van bedrijven in wereldwijde beleggingsportefeuilles en het rapporteren daarover. Het toenemende gebruik van duurzaamheidsdata maakt dit alleen maar urgenter.
In 2016 is tijdens een bijeenkomst van Integrated Reporting in Frankfurt een initiatief ontstaan tussen verschillende beleggersorganisaties, zoals UN PRI, ICGN en anderen. In 2018 publiceerden zeven wereldwijde beleggersorganisaties één gezamenlijk standpunt over welke duurzaamheidsinformatie voor beleggers belangrijk is. De roep om één wereldwijde standaard vond navolging en kreeg verdere steun, zoals bijvoorbeeld van Eumedion en Blackrock. Ook bedrijven en accountants schaarden zich actief achter het idee voor harmonisatie van duurzame verslaggevingsstandaarden.
Op hun beurt hebben leveranciers van grote verslaggevingsstandaarden, verenigd in de Corporate Reporting Dialogue (CRD), een gemeenschappelijke visie en intentieverklaring uitgebracht om tot verdere harmonisatie te komen. Vorige week was het dus zover: SASB en IIRC, de organisaties achter de gelijknamige standaard respectievelijk het Integrated Reporting Framework, kondigden hun intentie aan te fuseren in de zogenoemde Value Reporting Foundation.
Ook EU zet vuurkracht in
In hetzelfde fusiebericht werd al aangekondigd dat gesprekken worden gevoerd met Climate Disclosure Standards Board (CDSB), een standaard voor klimaatverslaggeving; andere standaardzetters zij van harte uitgenodigd om ook om de tafel te komen zitten. Kortom, goed nieuws voor harmonisatie. Dit zijn de eerste stappen en naar verwachting zullen meer organisaties volgen en zich verenigen in dit initiatief. Is daarmee alles in kannen en kruiken en kunnen we achterover leunen? Nee, we zijn er nog lang niet. Er zijn meerdere, andere initiatieven en ontwikkelingen gaande.
IFRS heeft een consultatie uitgeschreven of en in hoeverre zij een standaardzetter voor niet-financiële data zouden moeten introduceren. Hierbij is het draagvlak dat internationaal voor IFRS bestaat een belangrijk pluspunt. Een ander initiatief komt vanuit de EU: EFTRAG, dat een mandaat heeft gekregen om de contouren te schetsen hoe een eventuele Europese standaardzetter eruit zou kunnen zien.
De EU kan hiervoor de wettelijke basis bieden. Dat geldt ook voor de Europese insteek van dubbele materialiteit uit de Non-Financial Reporting Directive (NFRD). Dubbele materialiteit betekent materieel vanuit een financieel oogpunt én vanuit een maatschappelijk oogpunt.
Het Verenigd Koninkrijk heeft onlangs verklaard dat SASB en Taskforce for Climate related Financial Disclosure (TCFD) wettelijk verankerd zullen gaan worden. Daarmee lijken zij wat op de troepen vooruit te lopen en zich af te zetten tegen de Europese insteek van dubbele materialiteit.
Kaf en koren gescheiden
Is dit een voorteken van een ‘race to the bottom’? Dat hoeft gelukkig niet zo te zijn. De EU is meer stakeholder georiënteerd en zal vermoedelijk de dubbele materialiteit niet laten gaan. Hoe het eindspel eruit ziet is nog niet uit te tekenen. Een scenario is dat er een wereldwijd geaccepteerde kern van financieel materiële, sectorspecifieke duurzaamheidsinformatie wordt aangevuld met een gestandaardiseerde set maatschappelijk materiële duurzaamheidsinformatie.
In dat geval zal het daarna vermoedelijk niet lang duren voordat een duidelijk onderscheid zichtbaar wordt welke regio’s en landen zich alleen achter de financieel materiële standaard scharen of ook de maatschappelijk materiële standaard omarmen.
Het kaf kan daarmee van het koren worden gescheiden. Maatschappelijk gezien is daar echter maar één antwoord op. Abraham Lincoln zei – toepasselijkerwijs - dat je niet kunt ontsnappen aan de verantwoordelijkheid van morgen door deze vandaag te ontwijken. En wie het kaf is en wie het koren, mag u zelf beslissen.
Erik Breen is managing director van Infinsus en mede-auteur van de publicatie “Stakeholder Inclusion as accelerator for the SDGs”. Hij heeft bijgedragen aan de totstandkoming van de Nederlandse Stewardship Code.