Opinie

Wat als de sleutel tot het begrijpen van marktrendementen niet in de balansen van bedrijven ligt, maar in de portefeuilles van de mensen die ze bezitten?

Op een bijeenkomst waar hij een speech hield, zei Fed-baas Powell onlangs ‘stocks are fairly highly valued’. Die opmerking van Powell klinkt nog als een understatement. Logisch ook, want het laatste dat Powell wil, is beleggers de stuipen op het lijf jagen en financiële instabiliteit creëren.

Investeren in Nederlandse kerncentrales is gewenst, maar op dit moment onmogelijk. De grote onzekerheid is of Greenpeace tien jaar mag procederen tegen nucleaire energie. Als dat mag, maakt dat een rationele investering onmogelijk.

Terwijl ik nog wat namijmer over het Fondsevent 2025, waarbij toch objectief duidelijk werd dat we in Europa in actie moeten komen en zaken anders moeten leren bekijken en aanpakken, stomen ze in de Verenigde Staten lekker door.

Oktober heeft een slechte reputatie op de beurzen. De grootste crashes uit de geschiedenis – 1929, 1987 en 2008 – vonden allemaal plaats in oktober. Dit patroon lijkt geen toeval, maar het resultaat van structurele factoren die juist deze maand bijzonder volatiel maken.

Centraal bankier Jerome Powell werd tijdens zijn recentste persconferentie opnieuw geconfronteerd met een aantal kritische vragen. We overlopen deze een voor een.

In een bizarre speech voor de Algemene Vergadering van de Verenigde Naties heeft de Amerikaanse president even uitgelegd hoe de wereld in elkaar zit. De speech duurde bijna een uur, maar kan als volgt worden samengevat: Trump heeft altijd gelijk en de rest van de wereld ‘is going to hell’. Op beide punten is dit waarschijnlijk overdreven.

Het is maart 2020 wanneer Italië in grote problemen verkeert. De Italiaanse langetermijnrentes lopen rap op, de spreads met andere eurolanden nemen toe.

Aandelen zijn extreem duur, en het is dus wachten tot de markten instorten. De volgende mega-beurscrisis heeft ook al een naam: het knappen van de AI-zeepbel.

Decennialang was het een wet voor beleggers: op de lange termijn volgt de aandelenmarkt de economische groei. Een bloeiende economie vertaalde zich in stijgende bedrijfswinsten en daarmee hogere aandelenkoersen. Maar wie de afgelopen dertig jaar heeft opgelet, voelt een groeiende frictie met deze oude wijsheid.