Opinie

Inmiddels heeft een beperkt aantal pensioenfondsen de overstap naar het nieuwe pensioenstelsel gemaakt. Per 1 januari volgt weer een aantal. De meeste fondsen die al zijn ingevaren of binnenkort willen invaren, zijn in staat de pensioenen en de vermogens die actieven en slapers meekrijgen te verhogen. Iedereen blij. Het laat maar weer eens zien dat het nieuwe pensioenstelsel veel beter is dan het oude. Toch?

Waarschuwing: dit wordt een gevaarlijke column, omdat er kritische uitspraken worden gedaan over miljardeninvesteringen.

Tenzij je de afgelopen twaalf maanden onder een steen hebt geleefd, kan het niet anders dan dat je medegetuige bent geweest van een van de sterkste goudrallies van de laatste decennia. Het aantal, gepapegaaide, verhalen over goud is exponentieel toegenomen, met daarin vaak dezelfde vergelijking. Maar het is precies die vergelijking die nog maar eens laat zien dat niet iedereen de gouden stier in het juiste perspectief ziet.

Er is volop discussie gaande of er sprake is van een zeepbel op het gebied van kunstmatige intelligentie. Belangrijk is de vraag of dit erg is.

Er heerst een gevoel dat gepensioneerden een erg comfortabel leven leiden. De laatste tijd heb ik geprobeerd dat beeld wat te nuanceren met stukjes over de AOW, pensioenen en de inkomenspositie van ouderen. Vandaag een laatste bijdrage over de koopkracht, ik beloof het. Nou ja, voorlopig dan.

President Trump wil Amerika opnieuw groot maken onder andere door productie terug te halen naar zijn land. Hij doet dit via een politiek van tolmuren.

Beleggers zien hoge beurskoersen, en zijn bang dat er na de dotcom-crash van 2000 nu misschien een AI-crash gaat komen. Maar een groot verschil tussen toen en nu is dat de bedrijfswinsten daalden vanaf 1997, terwijl de beurs daarna nog meer dan twee jaar doorsteeg.

Nu Trump het de laatste weken iets rustiger aandoet, is de waardering van aandelen hét onderwerp dat de markten bezighoudt. Beursexperts struikelen zowat over elkaar om te vertellen hoe extreem vooral die grote techbedrijven gewaardeerd zijn. Het is een hoop gepapegaai, terwijl de cijfers toch echt een genuanceerder beeld geven.

De financiële markten feesten alsof het 1929 is. Wie naar de oplopende waarderingen kijkt, zou hoogtevrees moeten krijgen.

Een gerichte educatieve ingreep doorbreekt de free dividends fallacy bij particuliere beleggers. Het resultaat: een blijvende gedragsverandering die aantoont hoe kwetsbaar, maar ook hoe beïnvloedbaar, de vraag naar dividend is.