Opinie

Een fascinerende spionagetechniek in de Koude Oorlog was de ‘slapende mol’. Dit waren Sovjet-agenten die jarenlang, soms zelfs decennia, onopvallend in het Westen opereerden, wachtend op activering. Om niet als communist te worden herkend, moesten deze mollen juist het tegenovergestelde imago cultiveren. De perfecte dekmantel in de ogen van de Sovjet-strategen? Een extreme kapitalist: iemand die zijn huis met goud bekleedt, zijn naam in gouden letters op gebouwen zet, en voortdurend pocht over rijkdom en succes.

Al jaren krijg ik regelmatig de vraag wat er gebeurt als de Chinezen alle Amerikaanse staatsleningen die zij in bezit hebben als onderdeel van hun valutareserves op de markt gooien. De gedachte achter de vraag is dat China de VS daarmee een flinke hak zou kunnen zetten. Bij verkoop van een grote hoeveelheid staatsleningen stijgt de Amerikaanse kapitaalmarktrente. Dat kan de obligatiemarkt ontwrichten en de dollar onder druk zetten. Een zwakkere dollar jaagt de inflatie in de VS aan.

De aandelenbelegger, in het bijzonder de Europese, werd de voorbije decennia geconfronteerd met gebeurtenissen die in het geheugen blijven hangen. Eerst was er de internetcrisis, vervolgens de bankencrisis, dan de pandemie en tot slot - al is dit geen crisis - de Amerikaanse technologiestijging, die grotendeels aan Europa voorbijging. Men kan zich de vraag stellen op welke manier dit de psyche van de belegger tekent en daardoor zijn beleggingsgedrag beïnvloedt.

Veel goedkope kritiek op de handelsoorlog van president Trump probeert te verwijzen naar de depressie van 1929-33. De beurs daalde in oktober 2029, maar de economie had zich moeten herstellen, had het Amerikaanse congres maar niet foute handelstarieven aangenomen. Die vergelijking mist dat de westerse wereld toen een gouden standaard hanteerde van vaste wisselkoersen. De vergelijking tussen nu en toen is dus niet behulpzaam.

President Trump zag het helemaal voor zich. Een copy-paste ‘Plaza-akkoord’ waardoor hij en het Mar-a-Lago-akkoord de geschiedenisboeken in konden gaan en de hegemonie van de Amerikaanse dollar veiliggesteld werd. Maar voorlopig blijft het iets waar Trump alleen van droomt.

Warren Buffett heeft deze week een stap teruggenomen van Berkshire Hathaway. The end of an (amazing) era.

Beleggen is een spel van fouten; wie de minste fouten maakt, wint. Wat dat betreft heeft beleggen meer gemeen met voetbal dan iemand op het eerste gezicht zou denken. En dat maakte Johan Cruijff ook uitermate geschikt om zijn genialiteit met dergelijke wijsheden zowel op als buiten het veld te delen met beleggers.

Het was een wijze les. Toen de muur was gevallen, betoogden zelfs de meest gerespecteerde Duitse economen dat de hereniging van beide Duitslanden een zichzelf financierend proces zou worden. Het ging de Duitse belastingbetaler niets kosten. Een collega en ik rekenden destijds voor dat het wel 100 miljard Duitse mark zou gaan kosten.

Trumps kronkels die alle kanten lijken uit te schieten, zijn wel degelijk het resultaat van een doordacht plan, zegt beleggingsexpert Jan Longeval. ‘Maar door te kiezen voor shocktherapie heeft hij ongewild de uitkomst van het Triffin-dilemma versneld.’

Europese duurzaamheidregelgeving lijkt inmiddels haar momentum te zijn kwijtgeraakt. Buiten het zogenaamde ‘Omnibus pakket’ dat de Europese Commissie uitbracht op 26 februari - met de verwachte lastenverlichting voor onder meer de Europese Corporate Sustainability Directive (CSRD) en de Corporate Sustainable Due Diligence Directive (CSDDD) - blijft het vrij stil rond de Europese duurzaamheidswetgeving. Ook in de door de Europese Commissie aangekondigde Savings and Investment Union neemt duurzaamheid geen prominente plaats in.