Opinie

De recente aankondiging van voormalig president Trump om belastingvoordelen voor universiteiten als Harvard te herzien, roept fundamentele vragen op over de rol van endowmentfondsen. Zijn zulke instellingen enkel vermogensbeheerders met fiscale voordelen? Of zijn ze, zoals vaak beweerd, de ultieme langetermijnbeleggers?

Nu we de mijlpaal van president Donald Trumps eerste honderd dagen terug in het Witte Huis naderen, is het tijd om de impact van zijn regering op zowel beleid als markten te evalueren.

Of je nu wegloopt met het idee dat president Trump de wereld ‘eerlijker’ gaat maken, droomt van Trumpiaanse belastingverlagingen en deregulering, of juist huivert bij zijn handelsoorlogen en extreme onvoorspelbaarheid, de keiharde conclusie is dat dit alles sowieso gepaard gaat met meer volatiliteit en minder groei.

Na Donald Trumps ‘Liberation Day’ worstelen beleggers met een fundamentele vraag: Is er een handelsorde mogelijk die minder afhankelijk is van Amerika? Of staan we aan de vooravond van een nieuwe Grote Depressie, zoals sommige doemdenkers suggereren?

In een wereld waar artificiële intelligentie (AI) steeds meer binnendringt in de financiële sector, stellen institutionele beleggers zich logischerwijs de vraag: hoeveel weet ChatGPT eigenlijk over finance? Het antwoord is genuanceerder dan velen vermoeden.

Met stijgende verbazing bekijk ik de heftigheid van de reacties op de recente ontwikkelingen in de mondiale economie. Door het absurde beleid van Trump zijn de Amerikanen niet langer onze bondgenoot, willen we halsoverkop honderden miljarden investeren in onze defensie en willen we ook zoveel mogelijk economisch onafhankelijk worden van de VS.

Het voordeel van een van de acties van president Trump is dat veel meer mensen dan voorheen de afkorting DEI kennen. Het staat voor beleid gericht op diversity, equity and inclusion, ofwel diversiteit, gelijkwaardigheid en inclusiviteit.

De beurzen crashten deze week, en dus is het wachten op de smeuïge headlines van (social) media die er natuurlijk dol op zijn om wat olie op het vuur te gooien. Maar die van De Telegraaf had ik niet meteen zien aankomen: ‘Pensioenfondsen beven door beursdrama.’

Wie begin dit jaar Europa overwoog, zal het zich niet beklagen: met een verschil van 13 procent in euro-termen, uitgedrukt tot en met 7 april 2025, laat onze regio de Verenigde Staten ver achter zich. Het overwegen van Europa blijft aangewezen.

De geschiedenis herhaalt zich soms op verrassende wijze. In de jaren tachtig stond Ronald Reagan bekend om zijn harde lijn tegen de Sovjet-Unie, een strategie die uiteindelijk bijdroeg aan het einde van de Koude Oorlog. Vandaag zien we Donald Trump die een vergelijkbare confronterende aanpak hanteert, maar dan op het economische slagveld.