Opinie

Begin januari is het moment om door terug te kijken het inzicht te verdiepen in de ijdele hoop daarmee de toekomst te kunnen voorspellen.

Ooit was Argentinië een van de rijkste landen ter wereld, rijker dan Frankrijk of Duitsland. Veel van de rijkdom was gebaseerd op de export van rundvlees. Nu kan een groot deel van de Argentijnen zich geen rundvlees meer veroorloven. Er wordt vooral kip gegeten, omdat het goedkoper is. Aan Javier Milei de schone taak hierin verandering te brengen.

Ofschoon ik met de nodige zorg naar de toekomst kijk, verrasten veel familieleden en kennissen mij in de Kerstperiode met hun sombere bespiegelingen. Vooral van een buurvrouw die ons voor een lunch had uitgenodigd, zou je acuut depressief worden. Ik probeerde haar op te beuren, met een aantal cijfers van ‘Our World in Data’.

Eén van de meest intrigerende en vaak besproken vraagstukken is de strijd tussen value-aandelen en groeiaandelen. Een keuze maken in functie van de traditionele logica van economische cycli, is niet meer voldoende. Onze veranderende wereld verstoort de klassieke wetmatigheden.

We bevinden ons midden in de jaren twintig van de 21e eeuw. Het is een bijzonder moment, want net als in de ‘roaring twenties’ van honderd jaar geleden, zitten we zowel in een productiviteitshausse als in een vrije markthausse. Het is het enige moment in de afgelopen honderd jaar dat zo’n conjunctie is voorgekomen.

Waar ik het ooit gelezen heb en hoe dit precies gemeten wordt, dat ben ik helaas vergeten, maar uit wetenschappelijk onderzoek zou blijken dat het vijfmaal meer energie vergt om een vrolijk deuntje te bedenken dan om een treurzang te componeren.

Vlak voor Kerstmis verschenen twee artikelen in het FD over het ESG-beleid bij PGGM, de pensioenuitvoerder die o.a. zo’n EUR 250 mrd beheert van ca. drie miljoen deelnemers van PFZW, het pensioenfonds in de zorg. Ik heb mij in het verleden wel eens kritisch uitgelaten over PFZW en daardoor indirect over PGGM. Als wat het FD schrijft juist is, moet je concluderen dat ze bij PGGM en PFZW nu toch echt helemaal van het padje zijn geraakt.

Elk jaar kijk ik weer met enige verwondering naar de jaarvoorspellingen van de grote financiële huizen. En dan vooral naar de verwachte rendementen die pal tegen het langetermijngemiddelde aanliggen. Daarvan weet je namelijk vrijwel zeker dat ze niet uitkomen.

Het zijn zorgelijke tijden. Geopolitiek lijkt een nieuwe wereldoorlog aanstaande. De problemen in Europa zijn zo groot dat de waardering van Europese aandelen is gehalveerd ten opzichte van de Amerikaanse markten.

Wie er de financiële pers op naleest komt van de ene dollarprognose in de andere. De munt brengt de gemoederen in beweging. Haar impact op de obligatie - en aandelenmarkt valt immers niet te onderschatten. Tijd om de diverse stellingen en hun gevolgen op een rijtje te zetten.