Vorige week zat ik tijdens het Fondsevent in een volle zaal rond een metaforisch kampvuur. Vragen kwamen dit keer niet via de chat, maar als papieren vliegtuigjes die door de lucht zweefden. Sommige landden in het vuur en werden meteen beantwoord. Andere bleven liggen in de as. Tijd om die op te rapen.
Chinese aandelen: kopen of verkopen?
Ruim een jaar geleden leek niemand nog geïnteresseerd in Chinese aandelen, maar dat sentiment is inmiddels flink gekeerd. Chinese aandelen zitten in een ‘stille bullmarkt’ die inmiddels zelfs mondiale aandacht trekt.
De markt wordt gedreven door massaal huishoudelijk spaargeld dat richting de aandelenmarkt stroomt (bij gebrek aan alternatieven door een ingestorte vastgoedmarkt, extreem lage rentes van slechts 1 procent en een sterk opgelopen goudprijs), ondersteunend overheidsbeleid (‘Peking Put’) en redelijke waarderingen. Historisch kan een Chinese bullmarkt eindigen in een zeepbel die wordt doorgeprikt door beleidsverkrapping of externe schokken, maar dat is vooralsnog niet aan de orde.
Kan quantum computing de wereld veranderen?
Dat dit meerdere keren gevraagd werd, zegt genoeg. Het narratief rondom dit thema is kennelijk al sterk ontwikkeld. Quantum computing gaat beleggen, cybersecurity, medicijnontwikkeling en zelfs kunstmatige intelligentie fundamenteel veranderen. Denk aan: encryptie die in minuten wordt gekraakt (probleem), medicijnen die we nu in jaren ontwikkelen worden in maanden ontworpen (oplossing), en materiaalwetenschap die een revolutie doormaakt (kans).
Iedereen weet dat het belangrijk wordt, alleen weet niemand precies wanneer of wie ervan profiteert. Beleggen in quantum computing vandaag is als in 1999 proberen te voorspellen welk internetbedrijf nog bestaat in 2025. De winnaar kan nog niet eens bestaan.
Het grootste risico voor 2026
Bij zo’n vraag is mijn standaardantwoord dat je altijd wordt gebeten door de slang die je niet ziet. Dus niet inflatie. Niet recessie. Niet geopolitiek. Het grootste risico en meteen een grote kans is de illusie van consensus.
Eind 2022 was er consensus onder economen, en daardoor in de markt, dat er een recessie zou komen en dat was een aardig moment om in aandelen te stappen. Het echte risico zit in wat niemand verwacht, het zijn niet de risico’s die we kennen die ons raken, maar die we niet kunnen voorzien. Een goed gespreide portefeuille helpt om de impact van dergelijke risico’s te minimaliseren.
Wat is impactbeleggen in geopolitieke tijden?
Er kwamen meerdere vragen over impactbeleggen en daaronder valt wat mij betreft ook of we de wereld nog mooier kunnen maken met beleggen als alles in brand staat. Nu heeft elke belegging impact en vaak wordt er onderschat hoe groot de impact van de financiële wereld kan zijn.
Financiële markten zijn vooral goed in het versnellen van transities zoals de energietransitie, maar ook een zeepbel zorgt vaak voor een versnelling doordat kapitaal zich kanaliseert in een bepaalde richting. Geopolitieke onrust zorgt dan eerder voor een versnelling dan een vertraging. Impactbeleggen gaat vaak niet over bedrijven die al perfect zijn, maar bedrijven die zich kunnen verbeteren.
Private markten in portefeuille?
Private markten zijn niet langer het fonds van de week of de tip van de dag. Ze zijn ook geen satelliet, maar behoren tot de kern van de portefeuille. Het is ook geen onderdeel van een portefeuille waar timing veel zin heeft, ze behoren een structureel onderdeel te zijn.
Verder nemen private markten steeds meer de rol over van publieke markten. Die krimpen om uiteenlopende redenen.
De dollar: wegzakken of niet?
De wereld van vandaag verschilt fundamenteel van die van vijftig jaar geleden. Toen was de dollar gekoppeld aan goud (tot 1971), waren kapitaalstromen gereguleerd, opereerde de Fed in een bipolair geopolitiek landschap en was er geen digitale economie die binnen milliseconden triljoenen kan verplaatsen. De oorzaken én gevolgen van dollarschommelingen zijn daarom fundamenteel anders.
Omdat de dollar de reservemunt is, is ze structureel overgewaardeerd. Voor de dollar pleiten de diepe Amerikaanse kapitaalmarkten, omdat er geen alternatief is voor alle besparingen in de wereld. Verder zijn de Verenigde Staten technologisch dominant, niet van het buitenland afhankelijk voor energie en juridisch en institutioneel stabiel. Negatief voor de dollar zijn structurele begrotingstekorten, de groeiende ‘dedollarisering’ en de politieke polarisatie.
Maar valuta eroderen in decennia, niet in maanden. De dollar hedgen kost in ieder geval het renteverschil en dat krijg je wel terug bij obligaties, maar niet bij aandelen. De kans is zelfs groot dat een verder wegglijdende gehedgede dollar meer rendement kost dan wanneer de dollar niet wordt afgedekt. In een echte crisis, wanneer iedereen weer vlucht in de dollar, wordt de portefeuille door het afdekken dubbel geraakt.
Trias Politica in de VS: invloed op beleggen
De Founding Fathers hebben uitgebreide waarborgen ingebouwd tegen tirannie – zoals de scheiding der machten, checks and balances, een onafhankelijke rechtspraak, het amendementenproces, en later de Bill of Rights. Historisch hebben de Amerikaanse democratische instituties veerkracht getoond, maar moderne ontwikkelingen – zoals executive orders, politisering van justitie en inlichtingendiensten, en partijdigheid boven institutionele loyaliteit – laten zien dat de waarborgen afhankelijk blijven van mensen die ze willen handhaven.
Polarisatie en geopolitiek: erger dan de jaren ‘80?
In de jaren tachtig had de Koude Oorlog voorspelbare spelregels: twee supermachten, duidelijke blokken dankzij ‘mutually assured destruction’ als ultieme check. Nu is polarisatie veel meer gefragmenteerd. Dat maakt polarisatie complexer en is het voor beleggers ook minder eenvoudig om hierop in te spelen. Nu gaat het over geografische diversificatie en bewust zijn van de supply-chain. Proxy-oorlogen gaan steeds meer over het gelijk halen door middel van fake news en sociale media.
Crypto: waarom doen traditionele beheerders er niks mee?
Het is bijzonder dat crypto als alternatief voor het financiële systeem nu zoveel moeite doet om het financiële systeem binnen te komen. De eerste serieuze poging was de aanvraag bij de SEC voor trackers op bitcoin. Daardoor kon de koers van bitcoin verdubbelen. Het feit dat Trump bitcoin omarmde om stemmen te winnen zorgde ervoor dat bitcoin de 100.000 dollargrens doorbrak.
Wat bitcoin nu helpt, is het indexbeleggen. Het lijkt immers een kwestie van tijd totdat bitcoin onderdeel is van het financiële systeem en als het onderdeel is van de benchmark, volgen beleggers vanzelf. Maar eerst moeten toezichthouders groen licht geven.
Wat betekenen alle ideeën voor de recht-toe-recht-aan belegger?
De ‘recht-toe-recht-aan portefeuille’ bestaat tegenwoordig uit 60 procent aandelen, 30 procent obligaties en 10 procent alternatieve beleggingen. De belangrijkste wijziging is de integratie van private markten. Nu zijn die vaker onderdeel van alternatieve beleggingen, maar private equity is eigenlijk onderdeel van aandelen en private debt ligt in het verlengde van obligaties.
Verder brengt elke tijd zijn eigen uitdagingen, waaronder het al of niet afdekken van de dollar, de looptijd van de steeds grotere marktpositie in staatsobligaties, de positionering in goud en bitcoin of het managen van de techconcentratie binnen aandelen.
Is er evenveel consensus als begin dit jaar?
De consensus begin dit jaar was euforisch ten aanzien van de VS, een zachte landing, renteverlagingen en de prestaties van technologie-aandelen. Nu is er meer onzekerheid, over handelsoorlogen, over de opbrengsten van kunstmatige intelligentie en er is zelfs weer verdeeldheid over de kans op een recessie.
Consensus is een risico en dus meteen ook een kans. We zitten nu in een sweet spot voor selectieve beleggers: genoeg onzekerheid voor mispricing, maar niet genoeg paniek voor systemisch risico.
Goud als hedge als de bubbel barst?
Goud is geen goede hedge tegen het barsten van een zeepbel. De correlaties stijgen bij zo’n correctie, vooral bij assets die het daarvoor goed hebben gedaan. Goud is in de eerste plaats een belegging in angst en wordt daarnaast wel gezien als een hedge tegen inflatie. De hogere productiviteit maakt waarschijnlijk korte metten met de inflatie.
Voor wat betreft het angstscenario heeft goud in een Zwitserse kluis niet zoveel zin. Goud is dan vooral nuttig als je het kunt dragen, wanneer je bij de bakker een brood wilt kopen of om poorten en deuren te openen.
Welke markt zou ik in het kampvuur gooien?
Geen eenvoudige beslissing, omdat de top van een hype nu eenmaal niet is te timen, maar waar het afgelopen jaren beslist noodzakelijk was om de Magnificent Seven te overwegen, wordt het tijd om deze te onderwegen.
Net als in de dotcomhype was er een onderscheid tussen de oude economie en de nieuwe economie. Nu is de ‘oude economie’ goedkoop, denk bijvoorbeeld aan de farmaceuten, en neemt de upside voor de ‘nieuwe economie’ af. Omdat de top echter niet valt te timen en in een echte hype altijd veel hoger ligt dan iedereen verwacht, is een geleidelijke herverdeling aan te bevelen.
Han Dieperink is chief investment officer bij Auréus Vermogensbeheer. Hij was eerder in zijn loopbaan chief investment officer van Rabobank en Schretlen & Co.