Opinie

In plaats van China als boeman af te schilderen, moet Amerika dringend zijn eigen huishouden op orde brengen. Cruciaal in het tarievenverhaal is de structurele kloof tussen het Amerikaanse en Chinese spaargedrag.

Er is een wel heel wonderlijk verschil tussen de alarmistische toon in alle discussies rondom de handelsoorlog en de nieuwste economische ramingen van het IMF. Hier klopt iets niet.

Het was maart 2015 toen Otmar Issing, bestuurslid van de ECB van het eerste uur en ’s banks hoofdeconoom, mij een kop koffie inschonk en we, als twee oorlogsveteranen, vanaf de 60ste verdieping van de Frankfurtse Messeturm, zaten te kijken naar de rookpluimen die de skyline van Frankfurt ontsierden. Issing zag iets soortgelijks eerder, net als ik.

De recente aankondiging van voormalig president Trump om belastingvoordelen voor universiteiten als Harvard te herzien, roept fundamentele vragen op over de rol van endowmentfondsen. Zijn zulke instellingen enkel vermogensbeheerders met fiscale voordelen? Of zijn ze, zoals vaak beweerd, de ultieme langetermijnbeleggers?

Nu we de mijlpaal van president Donald Trumps eerste honderd dagen terug in het Witte Huis naderen, is het tijd om de impact van zijn regering op zowel beleid als markten te evalueren.

Of je nu wegloopt met het idee dat president Trump de wereld ‘eerlijker’ gaat maken, droomt van Trumpiaanse belastingverlagingen en deregulering, of juist huivert bij zijn handelsoorlogen en extreme onvoorspelbaarheid, de keiharde conclusie is dat dit alles sowieso gepaard gaat met meer volatiliteit en minder groei.

Na Donald Trumps ‘Liberation Day’ worstelen beleggers met een fundamentele vraag: Is er een handelsorde mogelijk die minder afhankelijk is van Amerika? Of staan we aan de vooravond van een nieuwe Grote Depressie, zoals sommige doemdenkers suggereren?

In een wereld waar artificiële intelligentie (AI) steeds meer binnendringt in de financiële sector, stellen institutionele beleggers zich logischerwijs de vraag: hoeveel weet ChatGPT eigenlijk over finance? Het antwoord is genuanceerder dan velen vermoeden.

Met stijgende verbazing bekijk ik de heftigheid van de reacties op de recente ontwikkelingen in de mondiale economie. Door het absurde beleid van Trump zijn de Amerikanen niet langer onze bondgenoot, willen we halsoverkop honderden miljarden investeren in onze defensie en willen we ook zoveel mogelijk economisch onafhankelijk worden van de VS.

Het voordeel van een van de acties van president Trump is dat veel meer mensen dan voorheen de afkorting DEI kennen. Het staat voor beleid gericht op diversity, equity and inclusion, ofwel diversiteit, gelijkwaardigheid en inclusiviteit.