Wie er de financiële pers op naleest komt van de ene dollarprognose in de andere. De munt brengt de gemoederen in beweging. Haar impact op de obligatie - en aandelenmarkt valt immers niet te onderschatten. Tijd om de diverse stellingen en hun gevolgen op een rijtje te zetten.
1. Wat pleit pro dollar?
1.a. De verwachting van een economische “Trump-boost” liet niet op zich wachten: de brede US dollar index steeg met 3,3 procent sedert eind september, het moment dat Trump meer en meer in de lead kwam als nieuwe president. Zijn beloftes voor een groei van 3 procent volgend jaar dankzij belastingsverminderingen en minder regulering waren voldoende om de blik richting Amerikaanse beleggingen te versnellen. Uiteraard speelt de innovatieve technologie een rol in zijn hoge groeicijfers, gecombineerd met beloftes van lage inflatie, waarbij productiviteit, efficiëntie, digitalisatie en automatisatie zijn buzzwoorden zijn.
Meer groei, maar met het risico van meer inflatie, brengt de rentepolitiek van de Fed opnieuw op de voorgrond, in het voordeel van de dollar. De groeivooruitzichten van Q4 worden geschat op 3,3 procent (bron: Atlanta Fed), terwijl we de kerninflatie zien stijgen. De groei van de Amerikaanse economie en de kortetermijnrente liggen mee aan de basis van de sterke dollar: renteverschillen beïnvloeden immers de muntevolutie.
47 academische professoren zien slechts een groei van 2,3 procent volgend jaar, met een Fed-rente van 3,5 procent eind 2025.
1.b. De dollar blijft haar status van safe haven behouden, zelfs in periodes dat de VS zich in eigen voet schiet (denk bv. aan het schuldenplafond).
1.c. Indien de handelstarieven effectief worden ingezet, stijgt de kans op inflatie en zal de Fed haar rentewapen blijven hanteren. Nominale wisselkoersen passen zich immers aan om de gewijzigde competitiviteit te compenseren. Dit werd bevestigd door Scott Bessent, aangesteld als toekomstig minister van Financiën: twee op drie van opgelegde tarieven leiden tot muntwinsten, zegt hij. De man denkt ook aan een nieuw Bretton Woods binnen de vijf jaar. Ik ben benieuwd.
1.d. De groei van de komende trimesters zal de evolutie van de dollar bepalen. Eenvoudig gezegd, de kapitaalstromen richting de VS (vraag naar dollars) mag niet kleiner worden dan de dollarverkopen.
1.e. De financiële architectuur van de wereldhandel gebeurt via de banken die gelden
wereldwijd rondsturen, waarbij het vandaag extreem moeilijk is de dollar te omzeilen. Zelfs al telt de VS maar voor 15,5 procent van het globale BNP(gemeten o.b.v. de PPP-theorie), toch is de dollar vandaag verbonden met 88 procent van alle internationale munttransacties. En 58 procent van alle reserves wordt nog aangehouden in dollar.
Sommige BRICS-landen proberen een alternatief parallel systeem te ontwikkelen om het dollarsysteem te vermijden. Van digitale munten en blockchains, tot aan het betaalplatform Sips van China. Het is vandaag echter veel te vroeg om deze alternatieven in te roepen voor een dollarondermijning. Er is alvast geen gecoördineerd plan om dit te doen op korte termijn.
2. Wat pleit op termijn tegen de dollar?
2.a. Trump zegt het budgetdeficit terug te brengen van 6,5 naar 3 procent, tezelfdertijd met zijn beloftes van belastingsverminderingen. De overheidsuitgaven terugbrengen op hetzelfde moment dat de bevolkingsgroei stagneert (als hij zijn immigratiepolitiek uitvoert – wat ik overigens sterk betwijfel) en de actieve bevolking zich op haar top bevindt, is vragen voor groeiproblemen. Zelfs al hij erin slaagt de productiviteitsgroei terug te brengen naar het niveau pre-2000, dan nog stijgt de reële bnp-groei maar met 0,5 procent (bron: John Hussman).
Mocht Trump er een economisch zooitje van maken en men vragen begint te stellen bij het financieel dollarsysteem, dan is een forse verzwakking echter niet uit te sluiten. Het dubbel tekort zal dan zeker ook op de voorgrond treden. De beslissende factoren om de dollar onderuit te halen zitten niet in China of waar dan ook, maar in de politiek en economie van de VS zelf.
2.b. Uit het verleden blijkt dat wanneer de groei aantrekt buiten de VS, dit een
verzwakkende dollar inhoudt. Als Europa de krachten kan bundelen, het Draghi-rapport ernstig neemt, Duitsland zijn economie herlanceert en China via haar monetair – en fiscaal beleid meer richting consumenten oriënteert, hebben we reeds twee blokken die een tegenverhaal voor de dollar kunnen brengen.
2.c. Het gebruik van de dollar in het financieel systeem houdt ook haar risico’s in. Een te sterke dollar maakt dollarterugbetalingen in de groeilanden extra moeilijk, in het bijzonder bij grondstoffenexporteurs. Ik maak hier een zijsprong richting China: mocht Trump het land echt economisch pijn doen, dan moeten we oppassen voor “collateral damage” bij die landen waarmee hun aan China verbonden import/export samenhangt.
Niet alleen groeilanden zullen getroffen worden, maar ook bondgenoten van de VS, ik denk aan Japan of Australië. Een crisis in de groeilanden kunnen we vandaag missen als kiespijn: het zou de internationale financiële stabiliteit in gevaar brengen en een significant risico inhouden voor de dollar.
3. Besluit
De groei van de Amerikaanse economie blijft cruciaal in het dollarverhaal. Hoe deze zal
evolueren is vandaag koffiedik kijken. Hoe dan ook, Trump wil alles simultaan: hogere groei, minder overheidsuitgaven en tarieventaksen: a hell of a job. Trump zal zeer veel water in zijn economische wijn moeten doen, dit staat nu reeds buiten kijf.
Het inschatten van al deze zaken is een sleutel tot succesvol beleggen. Bij wie stond de val van Assad op zijn planning? Het toont hoe moeilijk het allemaal is. Alvast mijn beste kerst- en nieuwjaarswensen en een goed opgeladen kristallen bol voor 2025.
Jan Vergote is onafhankelijk financieel consultant en analist.