Europese duurzaamheidregelgeving lijkt inmiddels haar momentum te zijn kwijtgeraakt. Buiten het zogenaamde ‘Omnibus pakket’ dat de Europese Commissie uitbracht op 26 februari - met de verwachte lastenverlichting voor onder meer de Europese Corporate Sustainability Directive (CSRD) en de Corporate Sustainable Due Diligence Directive (CSDDD) - blijft het vrij stil rond de Europese duurzaamheidswetgeving. Ook in de door de Europese Commissie aangekondigde Savings and Investment Union neemt duurzaamheid geen prominente plaats in.
In de afgelopen periode heeft de Europese Commissie plannen gepubliceerd die met name betrekking hebben op het (weer) competitief maken van de Europese Unie. Deze plannen vloeien voort uit het Draghi-rapport dat vorig jaar op 9 september uitkwam. Duurzaamheid wordt in dit rapport meer gelinkt aan ‘duurzame groei’. Duurzaamheidsthema’s lijken in de plannen van Europa ondergeschikt gemaakt te worden aan groei en het investeren in de Europese defensie. Over de Green Deal wordt weinig meer gerept.
Een belangrijk onderdeel van het plan-Draghi is de aankondiging door de Europese Commissie (EC) van de European Savings and Investment Union (‘SIU’) op 19 maart. Vergelijkbaar met de Europese Retail Investment Strategy (‘RIS’) wordt in de SIU meer focus gelegd op meer retail participatie in de Europese kapitaalmarkten. Daarnaast wordt ingezet op structurele bevordering van financiële geletterdheid, maatregelen rond Europese spaar- en beleggingsrekeningen en mogelijk een gunstig fiscaal regime voor beleggen. Geen van deze maatregelen wordt gelinkt aan duurzaam beleggen.
Duurzaam beleggen als belofte
Toch kan naar mijn mening duurzaam beleggen juist een van de triggers zijn om consumenten aan te moedigen te beleggen. Ook als onderdeel van de SIU. Juist jongere generaties kun je trekken met deze belofte. Daarvoor is eenvoudiger inzicht nodig in wat duurzaam beleggen daadwerkelijk inhoudt. Niet op de manier waarop dat nu gebeurt, op basis van de Sustainable Finance Disclosure Regulation (SFDR). Deze informatie wordt door de gemiddelde consument als veel te technisch ervaren.
Toegegeven, de Europese Commissie lijkt dan ook open te staan voor een herziening van de SFDR, maar afgezien van het opnieuw bekijken van het classificatiesysteem onder de SFDR lijkt dit vooralsnog voor de gemiddelde consument niet veel meer inzicht te bieden. Er zijn verschillende manieren om de consument mee te nemen in duurzaam beleggen. Wat mij betreft wordt meer focus gelegd op inzicht in de hamvraag van duurzaam beleggen. Wat verstaan wij eigenlijk onder een duurzame belegging? En welke individuele bedrijven voldoen aan deze kwalificatie?
Leg uit wat een duurzame belegging is
Financiële instellingen moeten op grond van de SFDR bepaalde informatie verschaffen over duurzame beleggingen in de zin van de SFDR. Denk daarbij aan de verplichting voor een fondsbeheerder om aan te geven welk percentage duurzame beleggingen er in haar aangeboden fonds zit. De wettelijke definitie van duurzame belegging onder de SFDR is echter vrij breed. Dit markeert dat over dit begrip geen consensus is. Instellingen hebben echter zelf vaak een intern raamwerk met criteria opgezet, aan de hand waarvan zij bepalen of een belegging of een bedrijf al dan niet een duurzame belegging is. De SFDR verplicht instellingen niet expliciet om hun interne definities van duurzaamheid openbaar te maken.
Ook in de vermogensrapportage naar individuele beleggers worden financiële instellingen niet in alle gevallen gedwongen om te specificeren of en welk bedrijf zij als een duurzame belegging kwalificeren. Als ik bij mijn adviseur heb opgegeven dat ik bijvoorbeeld voor 50 procent duurzaam wil beleggen, dan zou ik in mijn rapportage ook willen zien welke individuele beleggingen, dus ‘line-by-line’, al dan niet kwalificeren als duurzame belegging. Ook dat laatste is bij mijn weten niet een expliciet wettelijke vereiste. Artikel 9 SFDR beleggingsproducten daargelaten, want die moeten altijd uit duurzame beleggingen bestaan.
Gemiste kans
Misschien dat Europa nog van gedachten verandert, maar het ontbreken van duurzaam beleggen als thema van de SIU is wat mij betreft een gemiste kans. Om meer consumenten aan het beleggen te krijgen, zou duurzaamheid een veel belangrijker thema moeten zijn dan aangekondigd door de Europese Commissie. Meer inzicht in duurzaam beleggen is daarvoor vereist. Financiële instellingen zouden naast het verstrekken van de inmiddels verplichte SFDR-informatie moeten uitleggen wat zij verstaan onder een duurzame belegging en daarover ook ‘line-by-line’ explicieter moeten rapporteren.
Randy Pattiselanno is Legal & Regulatory Consultant bij de Projective Group.