De huidige inspanningen om het verlies aan biodiversiteit wereldwijd aan te pakken zijn ontoereikend en worden geconfronteerd met een financieringstekort van 598 tot 824 miljard dollar per jaar, aldus een nieuwe studie. Om dit gat te dichten, moeten regeringen en bedrijven de invoering van biodiversiteitskredietmarkten ondersteunen, naar het model van de reeds bestaande koolstofkredietmarkten.
De studie is uitgevoerd door de publiek-private Taskforce on Nature Markets in samenwerking met Pollination, een in Londen gevestigd internationaal gespecialiseerd investerings- en adviesbureau op het gebied van klimaatverandering. Doel ervan is om de rol van wet- en regelgeving en beleid te onderzoeken bij de financiering van biodiversiteit.
De financiering van de strijd tegen het verlies aan biodiversiteit dekt momenteel minder dan een vijfde van wat nodig is. Het rapport stelt dat een sterk internationaal bestuurskader essentieel is om de markten voor biodiversiteitskrediet te helpen opschalen en volwassen te worden en ervoor te zorgen dat zij hun potentieel kunnen verwezenlijken ‘zonder dat dit tot perverse resultaten leidt’.
‘Er is een groeiend besef van de paradox dat wij juist de biodiversiteit vernietigen en aantasten die wij voor onze samenleving en economie nodig hebben’, aldus het rapport. ‘Als gevolg daarvan is er hernieuwde aandacht en een wereldwijde inspanning om de financieringskloof voor biodiversiteit te dichten, met bijzondere nadruk op de rol die marktmechanismen kunnen spelen.’
Financieringsmechanismen volstaan niet
De afgelopen drie decennia hebben natuurbeschermingsorganisaties samengewerkt met zowel de publieke als de particuliere sector om innovatieve mechanismen te creëren waarmee positieve resultaten op het gebied van biodiversiteit kunnen worden gefinancierd. Deze mechanismen omvatten debt-for-nature swaps, betalingen voor ecosysteemdiensten en certificeringsregelingen voor basisproducten.
In het rapport wordt echter opgemerkt dat deze maatregelen niet voldoende zijn geweest om de wereldwijde financieringskloof voor biodiversiteit te dichten. Vanaf 2019 werden de huidige uitgaven voor biodiversiteitsbehoud geraamd op 124 tot 143 miljard dollar per jaar, zodat er een financieringskloof van 598 tot 824 miljard dollar per jaar overblijft om het wereldwijde verlies aan biodiversiteit aan te pakken.
Dit gat is vergelijkbaar met ramingen die eind vorig jaar werden gepresenteerd door het Milieuprogramma van de Verenigde Naties, dat stelde dat het bedrag dat in biodiversiteitsoplossingen moet worden geïnvesteerd met een factor vier tot zes moet stijgen, tot aanvankelijk 480 miljard dollar per jaar in 2030 en 650 miljard dollar in 2050.
Recente werkzaamheden van de Taskforce Natuurmarkten hebben de aandacht gevestigd op de mogelijkheid om de huidige natuurmarkten om te vormen en nieuwe marktmechanismen met een robuuste governance en integriteit te ontwikkelen. Deze mechanismen kunnen broodnodige positieve resultaten opleveren voor de natuur en de biodiversiteit, alsook voor inheemse volkeren en lokale gemeenschappen en de samenleving in het algemeen.
In dit verband wezen de auteurs van de studie erop dat de markten voor biodiversiteitskredieten steeds meer worden erkend als een mechanisme dat de financiering van de bescherming, het herstel en het beheer van de biodiversiteit kan stimuleren.
Ervaring met koolstofmarkt
‘Op basis van de ervaring met de ontwikkeling van koolstofmarkten weten we dat de invoering van krachtige bestuurs- en integriteitsmaatregelen, ondersteund door een kader van wet- en regelgeving en beleid, van cruciaal belang is voor de ontwikkeling van biodiversiteitskredietmarkten’, aldus het rapport.
‘Dit is essentieel voor de verwezenlijking van hun potentieel om particuliere financiering vrij te maken en de financieringskloof op het gebied van biodiversiteit te helpen dichten. Dit is nodig om de marktspelers aan zowel de vraag- als de aanbodzijde het vertrouwen te geven om hun investeringen in biodiversiteit op te schalen in het tempo dat nodig is om de biodiversiteitscrisis aan te pakken.’
In het rapport wordt aanbevolen dat de markten voor biodiversiteitskredieten op internationaal niveau worden beschouwd, bestuurd en gereguleerd als een van de mechanismen die de financiering van de bescherming, het herstel en het beheer van de biodiversiteit stimuleren door de lokale beheerders van de biodiversiteit te ondersteunen.
Boekhouding van natuurlijk kapitaal
De regeringen moeten proactief bepalen of zij bij de ontwikkeling van biodiversiteitskredietmarkten een rol van marktbeheerder of marktfacilitator zullen spelen. Om marktmisbruik te voorkomen naarmate de markten rijper worden en de deelnemers overstappen op secundaire handel, securitisatie en derivaten, moeten regeringen en regelgevers voor financiële diensten zorgen voor de regulering van biodiversiteitskredieten als financiële instrumenten.
Om de markten voor biodiversiteitskredieten te helpen opschalen, kunnen regeringen volgens het rapport opties nastreven zoals verplichte boekhouding van natuurlijk kapitaal op nationaal en subnationaal niveau; verplichte rapportage en openbaarmaking van natuurgerelateerde risico’s; en fiscale prikkels voor de openbaarmaking van risico’s en de vaststelling van natuurdoelstellingen.