De markt slikt de beweringen van centrale banken, dat hun stimuleringsbeleid goed werkt, als zoete koek. Een reality check zou de centrale bankiers als sprookjesvertellers ontmaskeren.
Dit schrijft Iain Stewart, leider van het Real Return Team bij Newton, een boutique van BNY Mellon, in een nieuwsbrief. Hij verbaast zich met name over de verblinding bij beleggers.
Overdreven
Het verwondert Stewart dat de geloofwaardigheid van de centrale banken niet in twijfel getrokken wordt, ondanks het continu overdrijven van de impact van hun beleid. De markten zijn in de ban van de beleidsmakers. In zo’n mindset is al het nieuws goed nieuws, want de beleidsmakers stimuleren toch.
Obligatiebeleggers kruipen intussen steeds verder de yield curve op en zijn zelfs bereid bedrijven geld te betalen om in schuldpapier te mogen beleggen. Op de aandelenmarkten ziet Stewart een Pavlov-Reactie, in Europa schoten de aandelenmarkten omhoog terwijl de ECB nog niet een obligatie had opgekocht.
Rattenvanger
Stewart ziet de Rattenvanger van Hamelen als een perfecte illustratie voor de aandelenmarkten; beleggers lopen dansend achter de fluit spelende centrale bankiers aan die geen flauw idee hebben waar zij naartoe gaan. Binnen de beleidsbepalende comités neemt de verdeeldheid toe.
De uitzonderlijke rendementen in bepaalde beleggingscategorieën gaan gepaard met grotere risico’s waardoor veel markten overdreven duur lijken. Normaliter betalen beleggers alleen een hoge prijs als er minder risicocompensatie nodig is, of als een sterke winststijging wordt verwacht. Op beide vlakken wacht forse teleurstelling.
Het is moeilijk een afwachtende belegger te zijn terwijl de overheid dwingt om meer risico aan te gaan. Het ontbreekt volgens Stewart niet aan goede ideeën, wel aan goede value.