Het is een grap, zegt de Braziliaanse fondsmanager Marcelo Aranha er direct bij, maar eigenlijk zou Brazilië snel uitgeschakeld moeten worden op het WK.
‘Dan zullen mensen boos de straat op gaan. Mogelijk komen dan de veranderingen die het land nodig heeft.’
Brazilië heeft het moeilijk: de economische groei vertraagt, de munt daalt in waarde, beleggers zijn huiverig. ABN Amro verlaagde onlangs de groeitaxaties voor het land van 3 naar 2,5 procent. De toelichting: ‘De jaren van sterke groei, gedreven door stijgende grondstofprijzen en gemakkelijk krediet, zullen niet snel terugkeren. Het tekort op de lopende rekening stijgt en telkens als beleggers zich zorgen maken, drukt dat de real.’
Aranha kent die geluiden. Hij is fondsmanager van Quest Investimentos, een vermogensbeheerder in São Paolo, in Nederland te verkrijgen via Nordea. Aranha is in Europa om mensen bij te praten over zijn land. Dat is niet eenvoudig, erkent de man die geboren is in Rio de Janeiro. Maar pessimistisch is hij niet.
Hoe gaat het met Brazilië?
‘Om die vraag te beantwoorden, moet je door de krantenkoppen heen kijken. Het land verkeert in een goede staat. De fundamentals zijn de laatste vijftien jaar enorm verbeterd. Er zijn miljoenen mensen uit de armoede gehaald en in de middenklasse terechtgekomen. De consumptie is gigantisch.’
Maar….?
‘De economie is niet in balans. Fabrieken draaien vaak maximaal, er is geen onbenutte capaciteit. Ondertussen is de werkloosheid op zijn laagste punt ooit. En toch is de groei maar net hoger dan 2 procent.’
Hoe komt dat?
‘Er zijn veel beperkingen aan de aanbodkant van de economie. Neem papier. Brazilië is een grote producent van papier en pulp, maar er zijn te weinig papieren zakken voor cement. Je kunt die zakken importeren, maar dat is duur en omslachtig. De vraag is er dus wel, maar als je niet eens cement kunt inpakken, wordt het lastig.’
Wat moet Brazilië doen?
‘Ten eerste moet er worden geïnvesteerd. Vooral in infrastructuur. Van São Paulo rijd je in drie kwartier naar havenstad Santos. Dat is een heel steile route: São Paolo ligt op een plateau, Santos aan de kust. Onlangs ben ik gaan kijken in de haven. Ik stond drie uur vast, in een file van vrachtauto’s. Dat is een nachtmerrie. Ook het WK en de Olympische Spelen hebben niet geleid tot veel betere infrastructuur.’
Wat doet de politiek daaraan?
‘President Dilma Rousseff zet wel stappen, maar privatiseert niet snel genoeg. Er zouden ook betere regels moeten komen voor investeringen in de private sector. Meer stimulans voor sparen en investeren, minder voor consumptie.’
‘De Braziliaanse telecom, de mijnbouw, nutsvoorzieningen: het is nu allemaal veel beter dan twintig jaar geleden, voordat die bedrijven werden geprivatiseerd. En toch is “privatisering” een vies woord voor veel Brazilianen: alsof het gelijkstaat aan de snelle verkoop van de beste bezittingen die we hebben. Maar als de bedrijven daarna beter presteren, dan heeft iedereen daar toch iets aan?!’
Waar moeten beleggers nu instappen?
‘Wat ons betreft in bedrijven die zich richten op consumentengoederen. Noordoost-Brazilië was altijd een achtergesteld gebied, maar is de laatste jaren in opkomst. Vrouwen hebben er meer geld, dus we hebben aandelen in een cosmeticabedrijf dat daar groot is. En we beleggen in een brouwer: mensen kunnen nu meer bier betalen.’
Copyright: Het Financieele Dagblad, 25 februari 2014