De huidige hoge waarderingen van Amerikaanse aandelen en technologiebedrijven kunnen voor verrassingen zorgen in de ETF-markt. Beleggers moeten de trackers in hun portefeuille kritischer onder de loep nemen.
Dat zegt Koen Van de Maele, global head of investment solutions bij asset manager Candriam, tegenover Fondsnieuws. Beleggers onderschatten volgens hem de nadelen van trackers die een brede, market cap-gewogen index volgen.
‘Logischerwijs hebben vooral dure sectoren een groot gewicht in dat soort indices. Met de huidige hoge waarderingen, zeker als het gaat om Amerikaanse aandelen en technologiebedrijven, zijn de risico’s van die trackers toegenomen. Als die sectoren straks corrigeren, zullen deze ETFs kelderen. Achteraf kunnen we dan zeggen: dit was te verwachten.’
‘Je zou zeggen dat beleggers nadat ze een aantal keer de deksel op de neus hebben gekregen, wel voorzichtiger zouden zijn’, vervolgt hij met verwijzing naar onder meer de situatie rond telecom in 2000 en de financiële sector vlak voor 2007. ‘Dat ze voortaan verder kijken dan market cap-gewogen indices, maar nog altijd zit het overgrote deel van de beleggers in dit soort klassieke producten.’
Hij wijst daarbij behalve op aandelentrackers, ook op obligatie-ETFs. ‘De gemiddelde looptijd van obligaties is in korte tijd langer dan ooit geworden, waardoor de risico’s bjj een stijgende rentes toenemen. Dat maakt de etf’s die dit soort indices repliceren, eveneens risicovol.’
Liquiditeit
Dan wijst Van de Maele nog op het liquiditeitsverlies van ETFs in het geval het komt tot een crisis. ‘De magie van een ETF is dat deze zelfs voor een minder liquide markt als high yield obligaties, nog altijd vrij liquide is. Beleggers in ETFs vergeten soms dat dat voordeel een bonus is, in plaats van een verworven recht. Het mag geen verrassing zijn dat de liquiditeit in het geval van een neergang, terugzakt naar het niveau van de onderliggende activa, maar niet iedereen houdt daar rekening mee.’
Denk bewust na welke index je wil repliceren, adviseert Van de Maele. Wat de voor- en nadelen van verschillende indices zijn, wat de maturiteit is en hoe het rule book van een index eruitziet. ‘Maak daarna op basis van de gewenste looptijd en je risicoprofiel een bewuste keuze.’
Een zogenaamde liquide index op maat voor ETFs vindt Van de Maele niet altijd een gepaste oplossing. ‘Veel van dit soort enkel voor ETFs gefabriceerde indices volgen simpelweg bijvoorbeeld de honderd grootste bedrijven van een index met daarin duizend bedrijven. Het risico wordt daarmee alleen maar groter.’
Duur
Candriam zelf biedt alleen vijf ETFs aan die een smart beta aanpak met een duurzaam uitgangspunt combineren. Hoewel het animo voor dit soort ETFs harder groeit dan dat voor klassieke ETFs, valt dat nog altijd in het niet voor de hoeveelheid vermogen in market cap gewogen ETFs.
Kosten spelen volgens Van de Maele daarbij een belangrijke rol: de ETFs die de brede, bekende indices volgen, zijn een stuk goedkoper in aanschaf. Naast de nadelen van deze standaard indices is dat is ook een reden waarom Candriam deze algemene ETFs niet aanbiedt. ‘We kunnen daar het verschil niet maken en het levert onze klanten en onszelf weinig toegevoegde waarde op.’
Van de vijf duurzame multifactor-ETFs, volgen drie een aandelenindex en twee een obligatie-index. Daarbij zijn de ETFs in eurozone aandelen en die in eurozone corporate bonds het meest gewild volgens Van de Maele. ‘Eurozone aandelen omdat de waarderingen op dat vlak meevallen en corporate bonds in euro omdat die dan wel duur zijn maar relatief veilig.’
Eliminatie
Als het gaat om klassieke ETFs verwacht hij aan de aanbodzijde dat meer en meer fondshuizen hun indexprovider onder druk zetten of elimineren. ‘Een groot deel van de fee gaat nog altijd naar indexproviders als MSCI, FTSE en S&P. Zij worden wel zeer royaal betaald voor een taak die niet altijd even complex is. De vijfhonderd grootste aandelen van de VS bepalen, dat is niet heel ingewikkeld.’
De bedrijfsmodellen van de grote indexproviders roepen wat Van de Maele betreft vragen op. ‘De fee wordt meestal berekend op basis van de hoeveelheid vermogen onder beheer, maar het werk neemt helemaal niet zoveel toe naarmate de hoeveelheid vermogen dat die index volgt, groeit.’
Outsiders als Morningstar en Solactive kunnen volgens Van de Maele de markt openbreken. Dit soort spelers hanteren in veel gevallen een fixed fee, ongeacht het beheerd vermogen dat een fondshuis inzet.
De mogelijkheid van zelf een index creëren, zoals in Amerika wel gebeurt, ziet hij in Europa nog niet zo snel gebeuren. ‘De regelgeving is in Europa minder ruim dan in de Verenigde Staten wat dat betreft. Het lijkt me eerlijk gezegd ook gezonder om een scheiding te houden tussen de samenstelling en het bijhouden van de performance van een index enerzijds en de replicatie anderzijds.’