Met zijn boeken probeert Pierre Huylenbroeck de massa aan het beleggen te krijgen. De voormalige De Tijd-hoofdredacteur wil met zijn nieuwste werk Altijd belegger ook professionals inspireren.
Zijn eerdere boek Iedereen belegger (2015) groeide uit tot een bestseller. Maar het verhaal was voor hem niet af. ‘Na tien jaar kan ik moeilijk zeggen dat “iedereen belegt”, wat jammer is. En het gebeurt al zeker niet op de juiste manier. Waarom niet? En hoe het dan wél succesvol kan? Dat is de insteek van mijn nieuwste boek. Want eigenlijk is het vrij eenvoudig om al beleggend rijk te worden.’
Met Altijd belegger hoopt Huylenbroeck een nieuw publiek te bereiken, maar ook professionals tot nadenken te stemmen. Voor hem gaat beleggen veel verder dan rendement. ‘Het gaat ook om maatschappelijke meerwaarde. Als overheid én burgers dat beter zouden beseffen, zou onze welvaart er heel anders uitzien. Ook de overheid zou dus deugdelijk moeten beleggen. Dat ze dat absoluut niet doet, is schandalig.’
‘Kijk naar het Zilverfonds, opgericht in 2001 om de pensioenen te ondersteunen. Daar zat 20 miljard euro in. Wat zou je vandaag hebben, na 24 jaar, mocht dat op een deugdelijke manier zijn belegd? Zelfs voorzichtig gerekend met 7 procent return per jaar kom je boven de 100 miljard uit. Dat betekent 80 miljard extra. Daarmee kun je een verschil maken voor infrastructuur, voor wie het nodig heeft, en vooral voor toekomstige generaties.’
Lessen uit Noorwegen
‘Het is een criminele nalatigheid dat onze overheid dat niet doet. Een land als Noorwegen verdient jaarlijks honderden miljarden rendement met zijn staatsinvesteringsfonds. Ze beleggen meer in Belgische aandelen dan onze eigen overheid. Noorwegen zit safe, voor al zijn huidige en toekomstige burgers. België zou veel rijker kunnen zijn door gewoon goed te beleggen.’
‘Maar onze politici houden het op twee mogelijkheden: besparen en belasten. Goed sparen, dat doen burgers te weinig, en de overheid al helemaal niet. Integendeel: het wordt ontmoedigd door fiscale afstraffingen.’
Waarom dat volgens hem zo is? ‘De politicus denkt alleen maar aan de volgende verkiezing en kijkt niet verder vooruit. Terwijl het bij succesvol beleggen om de komende decennia gaat. Bovendien kunnen politici zelf rekenen op een heel mooi pensioen. Ze liggen er niet wakker van om zelf voor hun oude dag te sparen.’
‘Het is zelfs stuitend dat vooral de linkse partijen het sparen via aandelen zoveel mogelijk ontmoedigen. Terwijl het net de meest sociale mogelijkheid is om mensen op een goede manier aan het sparen te zetten. Waarom hebben we een pensioenprobleem? Elk jaar verliezen we miljarden door massaal te investeren in vastrentende producten die de inflatie niet verslaan.’
Leren van Buffett
Doorheen de jaren sprak Huylenbroeck met talloze toonaangevende beleggers en economen. ‘Ik heb meerdere Nobelprijswinnaars gesproken. Mijn grote held is Warren Buffett. Hij wordt tientallen keren geciteerd in mijn nieuwe boek. Zijn jaarlijkse brieven aan aandeelhouders staan gewoon gratis online. Dat is een schat aan informatie.’
Ook John Maynard Keynes, Adam Smith en zelfs Charles Darwin passeren in zijn werk. ‘Beleggen is een hobby waarbij je nooit gedaan hebt met leren. Hoe meer je leest, hoe meer verbanden je leert leggen. Het analyseren van bedrijven en de wereld errond is fantastisch. Veel meer dan enkel cijfers en rendementen. Zelfs fictie helpt daarbij. In mijn boek deel ik een persoonlijke top-twintig van de beste beleggingsboeken. The Intelligent Investor staat bovenaan.’
Zijn fascinatie voor de beurs omschrijft hij als spelend leren. ‘Van jongs af aan speelde ik graag zelfverzonnen spelletjes. Met de beurs is het spelletje: een zo hoog mogelijk rendement behalen. Aan de universiteit had ik vakken over de grote financiële theorieën van de jaren zestig en zeventig. Daarmee experimenteerde ik met portefeuilles op zoek naar de heilige graal. Ik denk niet dat die bestaat. (lacht) Eigenlijk was het mij nooit om rijkdom te doen. Het spelelement, om de beurs te kloppen, dát is fantastisch.’
Amateurs versus professionals
Toch stoort hem iets aan de sector. ‘Tijdens mijn job in de marktenzaal van een bank was ik bezig met afgeleide producten. Heel technisch. Daar zag ik hoe sterk de focus op de korte termijn was. De professional is ook met handen en voeten gebonden: per kwartaal moet hij scoren naar klanten en directie. Als amateur kan het lang slecht gaan, maar met de lange termijn voor ogen kan dat mij niets schelen. Bovendien kan ik beleggen in alles wat ik wil. Tussen de kleintjes zitten enorme pareltjes waar professionals niet aan kunnen.’
Zijn eigen beleggingsstijl is duidelijk. ‘In een van mijn benaderingen beleg ik enkel in Belgische aandelen. Ik ben waarschijnlijk de enige van mijn collega’s die daar nog aan vasthoudt. Waarom? Omdat beleggen in de eigen economie goed is voor alle betrokkenen.
Belgische kwaliteitsbedrijven zijn relatief goedkoop in vergelijking met de sterren van Wall Street. Dat zie ik als een opportuniteit. De jonge generatie vindt het vanzelfsprekend dat Wall Street Europa overvleugelt. Maar dat is een slingerbeweging. De laatste keer dat Europa beter presteerde was tussen 2003 en 2007. Sindsdien niet meer. Ik verwacht dat Europa, en in het bijzonder België, een inhaalbeweging tegoed heeft.’
Fondsen of ETF’s?
Ook over fondsenbeheer en ETF’s heeft Huylenbroeck een uitgesproken mening. ‘Ik hoor wat klachten rond de kosten en bijgevolg returns van fondsen. En dat terwijl je nu heel eenvoudig via ETF’s in Wall Street kunt beleggen. Toch zijn aandelenfondsen een goede manier om via aandelen te sparen, zeker voor wie zelf niet wil beginnen. Ze hebben ook een groot voordeel tegenover ETF’s: je stapt er niet meteen uit bij de eerste storm.’
‘Ik blijf wel voorstander van actief beleggen. Een wereldwijd gespreide ETF is niet zo gespreid als hij lijkt en bevat vooral dure aandelen. De heilige graal zijn bedrijven die winsten maken en die voor een groot deel reserveren voor de toekomst.’
Wie is Pierre Huylenbroeck (57)?
Als econoom-handelsingenieur begon Pierre Huylenbroeck zijn carrière in de marktenzaal van een bank. ‘Ik had een voorliefde voor cijfers en aandelen. Maar ook voor schrijven. Toen er een plekje vrijkwam bij wat toen nog De Financieel-Economische Tijd heette, zette ik de stap naar de journalistiek. Ik heb er alles gedaan, zelfs koffie rondgedragen.’
Hij zou er twee decennia blijven, waarvan enkele jaren als hoofdredacteur. ‘Van De Tijd de grote betrouwbare en erudiete krant van Vlaanderen maken, en tegelijk entertainend zijn: dat was een schitterende opdracht. Wat mij minder lag, was de externe vertegenwoordiging. Maar geloofwaardigheid, dat was heilig. Als het in De Tijd stond, moést het juist zijn.’
Na zijn vertrek maakte hij een jongensdroom waar. ‘Ik wou een unieke plek veroveren tussen de pure beleggingsbladen, met een eigen magazine voor de nieuwsgierige belegger. Ondertussen geef ik al elf jaar het Mister Market Magazine uit.’