Chief investment officer Han Dieperink van Rabobank focust in deze aflevering van ‘de favoriete grafieken’ op de olieprijs, goud en oplossingen voor de schuldencrisis.
Een olieprijs van 50 dollar per vat is een plafond en geen bodem, betoogt Dieperink.
‘Na de crisis bleef de olieprijs lang stabiel rond de 100 dollar per vat. Pas op het moment dat Rusland – gedwongen door de boycot na de bezetting van de Krim – toenadering zocht tot China en een grote gasdeal sloot, begonnen olieprijzen zich aan te passen. Niet langer bepaalde de aanbieder de prijs van energie, maar voortaan is sprake van een door vraag gedreven markt.
Het Opec-kartel werd doorbroken door schalieproducenten en door Saoedi-Arabië dat besloot om voluit te gaan produceren. Er zijn nu meer aanbieders die met elkaar concurreren, de prijsvorming is transparant en toe- en uittreding zijn vrij. Conclusie is dat de olieprijs verder zou kunnen zakken dan iedereen voor mogelijk had gehouden en dat hij langer laag kan blijven.’ (Zie grafiek 1)
Blijf weg van goud
‘Door negatieve rentes, het Britse referendum en algemene angstgevoelens is dit jaar de goudprijs hersteld tot 1.375 dollar. Medio dit jaar bereikte de speculatie op een verdere stijging een nieuw hoogtepunt gelet op de netto-longpositie in goud-futures, een duidelijk signaal dat het sentiment doorschiet.
Wij zien goud, net als andere grondstoffen, niet als een strategische beleggingscategorie. Op lange termijn is er geen structurele risicopremie voor goud. Tactisch is het mogelijk om naar grondstoffen of zelfs goud te alloceren, maar voorlopig zijn we niet geïnteresseerd.
Ons koersdoel voor goud ligt nog altijd beneden de 500 dollar. Een typische correctie op een zeepbel resulteert immers in een prijsval van meer dan 70 procent.’ (Zie grafiek 2)
Financiële repressie zo’n slechte keus nog niet?
‘De te hoge schulden in de particuliere sector zijn geleidelijk gemigreerd naar de overheid. Wat te doen? Economische groei is de gemakkelijkste manier om de relatieve staatsschuld terug te brengen. Bezuinigen en/of belastingverhogingen zijn pijnlijker.
Bovendien leiden die vaak tot een lagere groei, waardoor de schuld zwaar op de schouders blijft drukken. Financiële markten hebben de neiging aan te sturen op een default. Een dergelijke herstructurering van de schulden is na de oorlog in Europa tot op heden alleen uitgevoerd in Griekenland en Cyprus.
Hyperinflatie wordt lastig zolang er sprake is van een onafhankelijke centrale bank en een rechtsstaat. Blijft over financiële repressie. Reflatie is goed voor aandelen, maar slecht voor spaarders en obligatiehouders.’ (Zie grafiek 3)
Han Dieperink is chief investment officer particulieren en private banking bij Rabobank. Van 2000 tot 2009 was hij chief investment officer van Schretlen & Co.
Dit artikel is gepubliceerd in het Fondsnieuws-magazine De wereld op een kruispunt dat op 21 september is verschenen.