De relatieve prestaties van emerging markets versus ontwikkelde markten verloopt in cycli. Op dit moment zitten we in een neerwaartse cyclus. Vandaag is bijna iedereen negatief, maar zeker in China zijn er bedrijven met enorme cashflows die erg innovatief zijn en kansen bieden voor een actieve beheerder.
Dat zegt Gino Delaere (foto), specialist emerging markets en fondsbeheerder bij Econopolis, vanuit Singapore, waar hij al jaren woont en werkt. Hij toont zich daarmee veel positiever dan Jan Longeval, die gisteren aan het woord kwam en emerging markets hoogstens neutraal weegt in een gespreide portefeuille.
‘Wanneer je kijkt naar de relatieve performance van emerging markets versus de ontwikkelde markten, dan zie je duidelijk dat deze in op- en neerwaartse cycli evolueert. Nadat China in 2001 tot de Wereldhandelsorganisatie was toegetreden, begon de meest recente opwaartse cyclus. Het kon niet op en de sky was de limit.
De emerging markets presteerden toen veel beter tegenover de ontwikkelde markten tot ongeveer 2010-2011. Op dat ogenblik had de markt al het positieve van de voorbije jaren geëxtrapoleerd tot in het oneindige bij wijze van spreken met als gevolg waarderingen niet meer goedkoop waren en het opbouwen van capaciteit alsof de meeste emerging markets aan dit verschroeiende tempo gingen blijven doorstuwen. Uiteraard was dat de (relatieve) top, want toen was iedereen positief!’
Delaere benadrukt dat we vandaag in een totaal andere situatie zitten. Vandaag is bijna iedereen immers negatief en zien we bijna exact het omgekeerd beeld, wat niet onlogisch is qua sentiment na circa tien jaar relatieve underperformance.
De huidige lage allocatie van globale beheerders naar emerging markets illustreert dit sentiment. Hij stelt ook dat de waarderingen dan ook veel goedkoper zijn geworden, maar zoals zo vaak na een periode van underperformance is er weinig interesse.
‘Vergeet niet dat er aan veel hogere waarderingen veel interesse was, nu aan lagere waarderingen is er minder interesse. Om een lagere waardering te bekomen en een definitieve bodem, heb je nu eenmaal slecht nieuws nodig.
Dat is er vandaag zeker met de regelgevende onzekerheid in China. Alhoewel, echt onverwacht is het allemaal niet, het meest onverwachte of meest verrassende is hoe de markt hierop gereageerd heeft gezien de maatregelen helemaal passen in de eerder aangekondigde beleidsdoelstellingen (onder andere meer aandacht voor ongelijkheid, het milieu, enz.).’
Niet uitzonderlijk
Het is altijd het donkerst voor het daagt, maar Delaere benadrukt dat wat we nu meemaken in China op indexniveau heus niet uitzonderlijk is.
‘Dat is nu eenmaal de volatiliteit van de MSCI China Index. Correcties van 35-40 procent zijn helemaal niet zo uitzonderlijk als men denkt. Niet iedere correctie werd onmiddellijk gevolgd door een sterke rally, maar het waren telkens toch wel koopopportuniteiten voor de belegger die iets langer vooruitkijkt dan het einde van het jaar.’
Actief beleggen
Delaere breekt een lans voor actief beleggen op deze markten. Door stockpicking kan je ook in die negatieve cyclus uiteraard goede zaken doen.
‘Zo is Anta Sports in onze portefeuilles intussen al een 12-bagger (i.e. vermenigvuldigd in twaalfvoud) sinds we het aandeel opnamen, zelfs hele grote namen als TSMC hebben goed gescoord. Er zijn dus altijd wel interessante individuele verhalen te vinden, maar toegegeven met veel tegenwind -in de neerwaartse relatieve cyclus- kan dat best lastig zijn, vandaar ook dat we een permanente lokale aanwezigheid in Azië (m.n. in Singapore) noodzakelijk vonden om beter de vinger aan de pols te kunnen houden. Dat geeft ons een competitief voordeel t.o.v. andere asset managers. Vanuit België is het veel lastiger om voeling te krijgen met de markt en de bedrijven.’
Onderwijssector
Tot slot geeft de specialist nog toelichting bij de zwaarst getroffen sector in China: de onderwijssector. Hij had er geen enkele investering in en is dat ook niet van plan omdat deze businessmodellen wel degelijk drastisch gewijzigd zullen worden (in tegenstelling tot de JDs, Alibabas, Tencents, Baidus edm waar de uiteindelijke impact op de winstgroei relatief beperkt zal zijn).
‘Hier in Singapore zie je dat ook: kinderen gaan al van voor ze voor het eerst naar school gaan naar een tutor voor extra les, zodat ze voor zitten op de andere leerlingen wanneer de school effectief begint. Dan doorheen het lager onderwijs is het zaak om voortdurend geld bij elkaar te verzamelen met de (uitgebreide) familie om extra avondlessen te kunnen betalen voor de kinderen.
Want ouders vrezen dat als ze dat niet doen en andere ouders wél, hun eigen kind een achterstand oploopt. En enkel de beste studenten slagen op de strenge examens die dan meteen werkzekerheid geven bij onder andere overheidsbedrijven, en een gegarandeerde baan voor het leven bij wijze van spreken’.
Het grote nadeel hiervan is volgens Delaere dat kinderen nooit nog echt ‘kind’ kunnen zijn en dat de familie continu in stress zit, want die examens bepalen meteen wat de toekomstmogelijkheden zijn van het kind. Dat kost handenvol geld en is dus een zware dobber voor de familie.
‘Wie twee of drie kinderen wil, kan dat vandaag meestal gewoon niet betalen. Vandaar ook dat het afschaffen van de éénkindpolitiek vermoedelijk geen al te grote effecten ging teweegbrengen, een enorm langetermijnprobleem voor China.
Daarom was het belangrijk om die stress en geldzorgen weg te nemen om ervoor te zorgen dat de mensen opnieuw meer dan één kind zouden hebben. Bij deze is dat dus in gang gezet.
In feite is het een zeer goede maatregel voor de mensen, families, kinderen en de samenleving in feite, alhoewel dat voorlopig in de mainstream pers niet meteen zo werd weergegeven.
Zelfs aan deze lagere niveaus zijn we niet geïnteresseerd in Chinese onderwijsbedrijven, want zoals ik al aangaf wordt die sector nu compleet veranderd in het voordeel van de consument, in het nadeel van de bedrijven die dat extra onderwijs aanboden,’ besluit Delaere.
Lees ook: Jan Longeval is sceptisch en neutraal voor emerging markets.