Obligatiebelegger Michael Hasenstab gelooft erin: een revival van de opkomende markten én een hogere rente VS zullen zich in klinkende munt terugbetalen. Maar beleggers zijn niet zo geduldig en halen hun geld bij hem weg, en snel ook.
Het Financieele Dagblad sprak de befaamde fondsmanager van Franklin Templeton Investments.
U belegt een groot deel van de portefeuille in opkomende markten. Dat is nu juist de categorie die de hardste klappen heeft gekregen. Waarom belegt u daar?
‘De markt prijst de opkomende markten in alsof daar een crisis woedt die erger is dan de wereldwijde financiële crisis, de Tequilacrisis in Mexico of de Aziëcrisis van eind jaren negentig. Ja, er is inderdaad sprake van economische tegenwind, maar in werkelijkheid staan landen als Mexico, Indonesië of Maleisië er helemaal niet zo slecht voor. Beleggers slaan door in hun reactie. Indonesië is het beste voorbeeld. De Indonesische roepie koerst tegen de 14.000 roepie voor één dollar. Die koers zagen we voor het laatst in 1998, toen het land in een politieke en economische crisis verkeerde. Nu is er een stabiel regime en een economische groei van 5 procent.’
U gelooft in uw strategie, maar een deel van de beleggers die u hun geld toevertrouwt denkt daar heel anders over. U heeft te maken met forse uitstroom. Hoe lang houdt u dat vol?
‘Die uitstroom lijkt misschien groot, maar heeft geen enkele invloed gehad op de manier waarop we beleggen. We hebben hele grote buffers met cash, en hele liquide beleggingen. We hebben wel wat verkocht, maar alleen omdat we winst namen op onze beleggingen. Liquiditeit is nooit een probleem voor ons geweest.
U belegt ook in Brazilië. Als er één land is waar we alleen maar economische rampspoed over horen…
‘De crisis werd daar vooral veroorzaakt door slecht economisch beleid. Nu president Dilma Rousseff is geschorst is, kan het land uit de crisis komen. Er is een nieuwe, betrouwbare president van de centrale bank benoemd, die de inflatie onder controle kan krijgen. Wij kijken vaak naar landen die in een crisis verkeren, met uitzicht op verbetering. Dat deden we met Ierland tijdens de eurocrisis bijvoorbeeld. Maar dan moet er wel uitzicht op beter beleid zijn. In Venezuela zien we dat bijvoorbeeld totaal niet.’