Emittenten uit opkomende landen willen groene obligaties uitgeven om hun energietransitie te financieren, maar kunnen zich een snelle omschakeling naar hernieuwbare energie eenvoudigweg niet veroorloven. Riskant voor beleggers, schrijft Magdalena Polan van Legal & General IM in een bijdrage voor zusterplatform Fondsnieuws.
De kapitaalstroom richting opkomende markten was enorm afgelopen decennia, geholpen door superieure groei, hogere rentetarieven, verbetering van de beleidskwaliteit en toenemende globalisering. Maar, die stroom verliest nu aan kracht.
De productie-integratie tussen opkomende en ontwikkelde markten heeft misschien zijn hoogtepunt bereikt Het groeiverschil tussen de ‘oude’ EM’s en ontwikkelde markten krimpt en ondanks achtergebleven inflatie plannen centrale banken van ontwikkelde markten nog geen grote QE-golf. China ziet de groei in een lagere versnelling komen en er zijn aanhoudende zorgen over de gevolgen van de handelsoorlog voor de opkomende markten.
Groene EM-obligaties
Tegen die achtergrond is het interessant te zien dat in opkomende markten sprake is van een groeiend bewustzijn van milieu- en sociale kwesties, wat zich uit in klimaatstakingen, meer milieuactivisme en een golf van sociale protesten. Mooi voor ESG- of ‘groene’ beleggers.
Sterker nog, er komen steeds meer groene EM-obligaties op de markt. Hoewel beleggers in staatsobligaties al lang rekening houden met sociale kwesties en governance-indicatoren, is de focus op milieukwesties nog steeds nieuw. Polen gaf als eerste een groene staatsobligatie uit, gevolgd door andere overheden zoals onlangs Chili, Indonesië en Litouwen onlangs.
De Green Bond Index verdubbelde de afgelopen twee jaar tot 32 miljard dollar. Toch vertegenwoordigt dit nog steeds minder dan 10 procent van de totale indexwaarde die begin 2020 405 miljard dollar heeft bereikt, vergeleken met 173 miljard dollar in 2018.
Blinde vlek
Goed nieuws, maar: pas op voor een blinde focus op ESG-criteria in een belegging in opkomende markten. Het kan de leningen die komen uit deze markten namelijk schaden. Veel opkomende markten zoals Mexico, Brazilië of Colombia vertrouwen nog steeds op de uitvoer van grondstoffen of fossiele brandstoffen om de ontwikkeling van andere sectoren te financieren.
En veel EM’s zoals Indonesië, Mongolië, Zuid-Afrika of India kunnen het zich eenvoudigweg niet veroorloven om snel over te schakelen op hernieuwbare energie. Zij willen groene obligaties uitgeven om de omschakeling te financieren zonder de groei en het inkomen van grote delen van hun bevolking te schaden en zonder opgescheept te zitten met stranded assets of onbruikbare natuurlijke hulpbronnen.
Daarom vereisen ESG-beleggingen in de EM’s een meer zorgvuldige afweging, inclusief de kritische vraag of het überhaupt haalbaar is. Maar, breder gezegd zou de toegenomen focus van zowel beleggers en obligatie-uitgevers op duurzaamheid en energietransitie moeten helpen om het nodige momentum te genereren. En bewustwording van de uitdagingen waar het mee gepaard gaat.
Magdalena Polan is global EM economist bij Legal & General Investment Management.