Eurosif, een pan-Europese vereniging die duurzame financiering op EU-niveau promoot, is erg bezorgd over de voorstellen van de Europese Commissie om de rapporteringseisen voor bedrijven te versoepelen inzake duurzaamheid. ‘Beleggers gaan slechter geïnformeerd zijn’, waarschuwt Aleksandra Palinska.
Waar gaat het om? De Europese Commissie publiceerde begin dit jaar het zogeheten Omnibus I-pakket om de regels rond duurzaamheid en EU-investeringen te vereenvoudigen. Het gaat om de regelgeving die momenteel vervat zit in raamwerken met ontoegankelijke namen als CSRD, CSDDD en Taxonomie.
Het concurrentierapport van de Italiaanse ex-premier Mario Draghi vindt dat de huidige rapporteringseisen de concurrentiekracht van de bedrijven te veel belemmeren. De geplande vereenvoudiging moet die administratieve last terugdringen.
Vraagtekens bij Omnibus I
Aleksandra Palinska, uitvoerend directeur bij Eurosif, was onlangs een van de sprekers op een congres georganiseerd door de Federale Raad voor Duurzame Ontwikkeling (FRDO) in Brussel. Haar organisatie zegt voorstander zijn van een vereenvoudiging, maar vindt de Commissievoorstellen te verregaand. Eurosif vreest dat beleggers hierdoor over minder informatie gaan beschikken over de duurzaamheid van de bedrijven waarin ze kunnen investeren.
‘Het Omnibus I voorstel zou het aantal rapporterende bedrijven met meer dan 80 procent verminderen’, waarschuwde Palinska in Brussel. ‘Het voorstel is weliswaar gericht op vereenvoudiging, maar heeft voor veel onzekerheid gezorgd bij bedrijven en investeerders, omdat het tijdschema en de inhoud van de wijzigingen nog onbekend zijn.’
Nog een negatief gevolg: de first movers onder de bedrijven die flink in het opstellen van duurzaamheidsrapporten geïnvesteerd hebben, zullen zich nu wat bekocht voelen.
Gegevens minder betrouwbaar
Vrijwillige rapportering door bedrijven zal de datakloof niet kunnen opvullen, denkt ze. Bovendien: als de rapporten op vrijwillige basis opgesteld worden, dan zullen ze minder uniform en dus minder onderling vergelijkbaar zijn.
‘Meer steunen op vragenlijsten, schattingen en externe gegevensverstrekkers betekent hogere kosten en minder transparantie. Investeringen in kleinere bedrijven, die 99,8 procent van de bedrijven in de EU uitmaken, zouden minder aantrekkelijk worden. Door het schrappen van sectorspecifieke normen zal er ook minder sectorspecifieke informatie beschikbaar zijn die nuttig is voor de besluitvorming.’
Volgens het Draghi-rapport heeft de EU elk jaar nood aan 800 miljard euro om al haar ambities op het vlak van onder meer innovatie, digitalisering én duurzaamheid waar te maken. Maar om private investeerders op het vlak van duurzaamheid mee aan boord te krijgen, moeten die potentiële geldschieters over betrouwbare informatie beschikken om weloverwogen beleggingsbeslissingen te kunnen nemen, zo argumenteerde Palinska.
De hoeveelheid bruikbare informatie over de duurzaamheidskenmerken van bedrijven zal met de huidige Europese plannen echter afnemen, zo concludeerde ze, en dat is nefast voor categorieën als duurzaam beleggen of impactinvesteringen.
‘Investeerders hebben gegevens nodig voor risicobeheer, onder meer over duurzaamheidsrisico’s, maar ook over de impact van hun beleggingen op het milieu en de maatschappij. Beleggers vragen al bijna tien jaar consequent om de beschikbaarheid, kwaliteit, vergelijkbaarheid en betrouwbaarheid van informatie te verbeteren.’