Een contactadvertentie - men dacht wellicht dat ze in het tijdperk van social media niet meer bestaan, maar in Het Financieele Dagblad van dinsdag verscheen er weer één: op pagina 23, links onderin.
Niet een heer van middelbare leeftijd (‘bemiddeld, actief, houdt van samen gezellige dingen doen’) die met een dame van vergelijkbare leeftijd in contact wil komen, maar een anonieme partij die ‘een kleine tot middelgrote vermogensbeheerder ter overname zoekt’.
Behalve vermogensbeheerders roept de adverteerder ook ‘beleggingsadviseurs met een eigen cliënten-netwerk’ op te reageren. Zij kunnen een brief onder nummer sturen aan Het Financieele Dagblad, afdeling Order & Traffic. ‘Volledige discretie gewaarborgd’, voegt de opsteller van de advertentie eraan toe.
De contactadvertentie is raadselachtig. De Nederlandse markt voor onafhankelijke vermogensbeheerders is met pakweg 150 partijen klein - iedereen kent vrijwel iedereen. Partijen als Able, maar ook Theodoor Gilissen Services en anderen die de effectenafwikkeling doen, organiseren regelmatig kennisbijeenkomsten en speed dating sessies voor deze doelgroep.
Consolidatie beperkt
De Autoriteit Financiële Markten stelt bovendien steeds hogere eisen aan onafhankelijke vermogensbeheerders, zodat de druk om samen te gaan of over te nemen groot is.
Tegelijkertijd is het aantal fusies of overnames in de praktijk beperkt, een enkele uitzondering daargelaten. Dat komt door uiteenlopende bedrijfsculturen en beleggingsvisies en een in de praktijk moeizame waardebepaling van vermogensbeheerders.
Wie stelt een dergelijke advertentie op? ‘Het is een wonderlijke wijze van contact zoeken. Het is een koude manier, uit de heup geschoten ook. Het zou wel eens weggegooid geld kunnen zijn’, zegt een bron.
Deze zegsman alsook anderen zeggen dat het een partij van eigen bodem kan zijn, die zo op eenvoudige wijze een vergunning denkt te kunnen verwerven of die een goede belegger is maar onvoldoende kwaliteit heeft als relatiebeheerder of vice versa. Het kan volgens deze bronnen ook een buitenlandse bank of een vermogensbeheerder zijn die toe wil treden tot de Nederlandse markt.
Een van de bronnen zegt een dergelijke advertentie enkele jaren geleden ook te zijn tegengekomen in het FD. Daar bleek toen een middelgrote Nederlandse vermogensbeheerder achter te schuilen.
Buitenlandse flirt?
Zo stelden marktpartijen voor de zomer tegenover Fondsnieuws dat een grote buitenlandse vermogensbeheerder een concrete poging deed om in Nederland een netwerk op te zetten van vermogensbeheerders om tot een landelijke dekking te komen.
Zij zouden gebruik gaan maken van de kennis en de netwerken van deze Zwitserse bank in ruil waarvoor de vermogensbeheerders de meerderheid van de aandelen in hun onderneming zouden overdragen.
Dit plan liep uiteindelijk stuk op onenigheid over de eigendomsverhoudingen.
Julius Baer, dat voor de zomer de activiteiten van Merrill Lynch in Nederland overnam, verklaarde bij monde van bestuurder Gian Rossi dat ‘Nederland “underbanked” is, weinig fragmentatie kent en voldoende ruimte biedt aan (nieuwe) nichespelers’.
Maar ook zou het kunnen zijn dat een Nederlandse partij via deze contactadvertentie nader inzicht in de markt hoopt te krijgen. Het werpt de vraag op wie van de Nederlandse vermogensbeheerders deze ‘blind date’ ook daadwerkelijk durft aan te gaan.