Beleggingsportfolio’s worden complexer en dit zorgt ervoor dat risicomanagement het epicentrum van iedere discussie wordt. Tailrisk-hedging of de optimale verdeling van het risicobudget; aan asset managers de taak om het inzichtelijk en begrijpelijk te maken.
Dit zegt Christian Staub (foto), managing director Europe bij Fidelity, tijdens het jaarlijkse media evenement van de asset manager in Londen. Onder het thema ‘De wereld in 2029’ onderscheidt Staub zes disruptieve trends.
De wereld voor assetmanagers zal er volgens Staub heel anders uitzien in 2029. Hoewel de veranderingen ingrijpend zijn, zal dit niet van de ene op de andere dag gebeuren. Staub - die later op de dag van zijn collega’s bijval zal krijgen voor zijn visie - spreekt liever van een evolutie dan van een revolutie. Dat komt volgens hem door de complexiteit van de business.
Die complexiteit zal er voor zorgen dat de roep om transparantie en interactie sterker wordt. De klant zal dit vragen, maar ook regelgeving zal hierbij aansluiten. Technologie moet dit mogelijk maken en volgens Staub hebben assetmanagers geen keuze meer of ze hierin mee willen gaan of niet. ‘Non-financials als Google en Amazon zullen naar verwachting ook een rol pakken in de financiële industrie. Hun kennis van klanten en data geven hen op dit punt een voorsprong.’
Niet alleen de concurrentie verandert, de gehele sector zal veranderen. Het zal drukker worden aan de uiteinden van het spectrum, zegt Staub. ‘De polarisering tussen passief en actief blijft bestaan. En assetmanagers zullen meer gaan focussen op een bepaalde specialisatie. De toekomst is aan de zogenoemde specialist leaders.’
‘Banken en assetmanagers groeien naar elkaar toe’
Waar juist meer convergentie optreedt is tussen traditionele en alternatieve managers. “Retail alternatives” zullen een grotere rol gaan spelen en dat zal ervoor zorgen dat banken en assetmanagers weer meer naar elkaar toegroeien.
Zeker in het licht van de gevolgen van de kredietcrisis van 2008, waardoor deze twee disciplines van de markt juist meer uit elkaar werden getrokken, is dit een opmerkelijke voorspelling. Het argument van Staub voor de ‘re-integratie’ is het feit dat de kredietsector niet goed functioneert. Het gat dat assetmanagers hierin kunnen opvullen, wakkert het bewustzijn bij banken aan dat er gezocht moet worden naar alternatieve manieren van financiering.
Dat betekent volgens Staub dat de assetmanager een uitgebreidere rol in de waardeketen gaat vervullen. Zij zal veel minder een productprovider worden en meer een partner. Dit leidt tot nieuwe businessmodellen, en daarmee ook tot andere fee-modellen. In Nederland is dat proces, ondermeer door de groei van mandaatfondsen bij banken, al langer gaande.
‘Millennials gaan meer beleggen’
Deze veranderingen worden ingegeven door twee belangrijke trends. In de eerste plaats is dat een demografische. De millennials, geboren tussen 1980 en 2000, hebben andere ideeën en wensen dan hun ouders. Ze zijn bovendien hoger opgeleid en en door allerlei nieuwe media beter geïnformeerd. Staub verwacht dan ook dat deze generatie juist meer zal gaan beleggen dan eerdere generaties.
De toekomstige klantvraag zal meer goal-based zijn, waardoor er andere criteria belangrijk worden. Onder invloed van een lagere economische groei, zullen beleggers minder gefocust zijn op rendementscijfers, maar zullen ze vooral gericht zijn op het behalen van einddoelen. Risicomanagement wint in dat perspectief aan betekenis.
CEO van Fidelity International Anne Richards is het hiermee eens. Onder invloed van die veranderende klantvraag vervaagt volgens haar bovendien het onderscheid tussen assetcategorieën en worden deze niet meer zo leidend in het proces van portefeuilleconstructie.
Investment Solutions Design
‘We moeten meer denken in termen van doelbeleggen en verschillende categoriëen gebruiken om een beleggingsmix te maken die aansluit bij de klantwens.’ Als voorbeeld noemt Richards een portefeuille die moet zorgen voor inkomensaanvulling. Klanten zullen volgens haar dan niet zozeer vragen naar een bepaald type assets, maar vragen naar duurzame en robuuste oplossingen.
Mede vanwege deze ontwikkeling, werkt Fidelity aan het uitbouwen van zijn expertise op het gebied van private markets. ‘Dat wil niet zeggen dat we niet meer trouw blijven aan onze wortels die liggen in beursgenoteerde effecten, maar wel dat we ons bewust zijn van wat er om ons heen gebeurt en wat klanten willen.’
Richards is niet zo negatief dat dit ten koste gaat van transparantie. ‘Het wordt zeker moeilijker en natuurlijk moet regelgeving duidelijk en robuust zijn. Maar er is al een raamwerk dat gebruikt wordt door institutionele beleggers en daar kunnen we van leren.’
Chinese pensioenmarkt
Tot slot voorziet Richards nog een specifieke drijfveer voor de beweging die de Amerikaanse asset manager heeft ingezet. Net als haar beleggers is zij zeer positief over China. ‘Een van onze algemene drijfveren is dat we individuen willen helpen met hun financiële toekomst. In de Chinese maatschappij wordt dit steeds belangrijker. De Chinese economie wordt volwassener en dat zien we terug in de ontwikkeling van de pensioenmarkt.’
‘Voorzieningen in de eerste pijler zijn beschikbaar en er bestaat een duidelijk wens om de tweede pijler ook verder vorm te geven. Wij weten hier veel van en we kennen de markt goed. We zijn ruim 40 jaar actief in China en we waren een van de eerste internationale assetmanagers met een vergunning in China. Naar verwachting zal het niet lang meer duren voordat niet-Chinese organisaties beleggingsfondsen mogen aanbieden. Hier zijn we erg enthousiast over’, besluit Anne Richards, de topvrouw van Fidelity International.