Diverse asset managers en banken houden in (mix)fondsen relatief hoge cashposities aan. Is dat wel te verdedigen tegenover de eindklanten die op hun spaartegoeden al geen rendement meer boeken? In de rubriek His master’s voice de visie van Carmignac Gestion en NN Investment Partners.
De beleggingsexperts Rose Ouahaba en Ewout van Schaick van de twee respectievelijke fondshuizen stellen dat het aanhouden van cash - afhankelijk van de marktomstandigheden - wel degelijk zinvol kan zijn, maar dat er vooralsnog voldoende aantrekkelijke alternatieven zijn.
Ewout van Schaick, hoofd van het multi asset team van NN Investment Partners: ‘De rente die Nederlandse spaarders van hun bank ontvangen ligt nu tussen de 0,2 en 0,8 procent en zal ongetwijfeld nog verder dalen. De Duitse Raiffeisenbank Gmund am Tegernsee, heeft de rente voor spaarders met meer dan 100,000 euro zelfs al vastgesteld op -0,4 procent. Grote institutionele partijen, zoals beleggingsfondsen, betalen ook in Nederland al negatieve rente op hun bankrekeningen. Er is dus voor deze beleggers alles aan gelegen om de cashposities in hun portefeuilles zo laag mogelijk te houden.’
‘Door de negatieve rente is het aanhouden van cash of liquiditeiten in een beleggingsportefeuille bovendien heel duur. Zolang de vooruitzichten voor andere beleggingen goed zijn is er dus geen reden om voor langere tijd cash in een portefeuille aan te houden. Beleggers moeten echter altijd de mogelijkheid openhouden om cash of geldmarktinstrumenten aan te houden, zelfs met een negatief rendement. Tijdelijk verslechterende marktvooruitzichten of het bewust verlagen van het totale portefeuille risico zijn de twee voornaamste argumenten om de allocatie naar liquide middelen te vergroten.’
‘Gelukkig zijn er op dit moment voldoende beleggingscategorieën te vinden die een aantrekkelijk rendement bieden, zeker in vergelijking met een lage of zelfs negatieve spaarrente. De risicopremie op wereldwijde aandelen ligt bijvoorbeeld ruim boven het langjarig gemiddelde. Bovendien zijn gunstigere economische data wereldwijd, beter dan verwachte winstcijfers van bedrijven en het nog steeds ruime monetaire beleid van centrale banken bevorderlijk voor aandelen. Naast aandelen verdient vastgoed hier ook een plaats in een beleggingsportefeuille, zeker omdat vastgoed flink profiteert van de lage rente.’
‘Ook kredietobligaties en obligaties uitgegeven door opkomende markten bieden nog steeds goede beleggingsmogelijkheden. De vergoeding op deze obligaties is weliswaar een stuk lager dan een paar maanden geleden, maar historisch gezien nog steeds aantrekkelijk, zeker in vergelijking met alternatieven als cash of staatsobligaties. Met zeer lage of zelfs negatieve renteniveaus is de rendement/risico afweging voor Europese staatsobligaties ronduit ongunstig en dus zouden staatsobligaties een steeds kleinere rol moeten spelen in portefeuilles. Wel kunnen obligaties van landen met een iets hogere rente, zoals Australië of Canada, nog enige bescherming bieden tegen onverwachte schokken.’
Rose Ouahba, samen met Edouard Carmignac, manager van het mixfonds Carmignac Patrimoine: ‘De traditionele benadering bij het beheren van obligatieportefeuilles is een uitdaging geworden sinds centrale banken de afgelopen jaren een accomoderend, maar vooral ook niet-conventioneel monetair beleid hebben ingezet. Obligaties met een risicovrije rente bevinden zich nu in een negatief territorium. Dit drijft beleggers naar een hoger yieldsegment, hetgeen natuurlijk ook een hoger risico met zich meebrengt. Daarbij is het belangrijk het gedrag van de zeer liquide activa geldmarkt in ogenschouw te houden. Het aanhouden van cash in een portefeuille zorgt voor een negatief rendement, maar die verliezen zijn calculeerbaar en kunnen worden gekwantificeerd. Het zijn verliezen, die over een bepaalde periodes, de voorkeur hebben boven beleggingen die ten prooi kunnen vallen aan een forse neergang.’
‘In de huidige vastrentende markt, dient het risicomanagement erop gericht te zijn segmenten te selecteren die zowel rendement bieden als bijdragen aan een evenwichtige en gediversifieerde portefeuille. Doorgaans is daarvoor ook exposure nodig naar risicovrije assets. Maar met historisch lage rentevoeten en een op interventie gericht centrale bankbeleid in de obligatiemarkten, worden zelfs de traditionele veilige havens geconfronteerd met een verhoogde volatiliteit, zoals US Treasuries, of zijn ze gecomprimeerd tot dure niveaus, zoals Duitse Bunds. In dit verband heeft cash onze voorkeur, omdat de verliezen afgebakend zijn en de kosten minimaal. Bovendien biedt het aanhouden van cash het voordeel van verminderde blootstelling naar correlaties tussen assets, hetgeen voor de managers van mixfondsen vaak een bron van zorg is. Zo was in juni 2013 en augustus 2015, de traditionele en robuuste negatieve correlatie tussen aandelen en vastrentende activaklassen, omgekeerd. Als gevolg hiervan is een portefeuille die op obligaties steunt met het doel om het aandelenrisico te neutraliseren juist een bron van verhoogd risico.’
‘In onze “Patrimoine”-benadering zijn cash-instrumenten een zinvolle risicovrije asset class, hoewel de allocatie in het Patrimoine fonds momenteel met 3,5 procent relatief laag is. De reden is dat er meerdere mogelijkheden zijn op het terrein van aandelen (goud, internet en healthcare) en vastrentend (emerging market debt, energieobligaties en Europees bankkrediet). Als gevolg daarvan hebben we cash nu ingezet om in deze activa te beleggen. Als deze beleggingen rendement hebben opgeleverd, dan nemen we winst en zullen we - afhankelijk van onze visie op de markt - de cashpositie verhogen.’
Meer achtergronden op Fondsnieuws:
Geïnteresseerd in de visies van asset managers op actuele beleggingsvragen, klik dan hier