Paul Jackson, wereldwijd hoofd van research rond allocatie van activa bij Invesco, vraagt zich na het recente herstel van de markten af of de crisis nu al voorbij is. Hij geeft daar niet meteen een positief antwoord op en vindt dat de markten, ondersteund door de massale interventie van de monetaire autoriteiten, al te veel rekening houden met een krachtig en snel economisch herstel.
Centrale banken schieten snel in actie
Volgens Jackson hebben beleidsmakers in tegenstelling tot in de financiële crisis van 2008 hun maatregelen zeer snel uitgerold. ‘De Federal Reserve is snel naar ongelimiteerde aankoop van activa overgeschakeld. En ook de ECB doet een duit in het zakje en zal tegen het eind van het jaar ongeveer voor 1100 miljard euro aan activa opkopen. Daarnaast hebben centrale banken de liquiditeit opgedreven en maatregelen op regelgevend vlak genomen zodat banken meer kredieten kunnen verstrekken.
In het VK bijvoorbeeld zou dit laatste voor 290 miljard pond aan kredieten kunnen zorgen, goed voor 13 procent van het bbp.’
Hij merkt tevens op dat tijdens de crisisweken een verhoogde correlatie tussen activa te zien was, zelfs met goud. ‘En bij centrale banken gingen alarmbellen af van zodra staatsobligaties op dezelfde manier begonnen te reageren als aandelen. De rente op dat staatspapier ging de lucht in, aangezien overheden hun uitgaven begonnen op te voeren, en dan was de tijd aangebroken voor de centrale banken om hun gewicht in de schaal te werpen.’ Jackson stelt vast dat dit jaar de balansen van centrale banken het sterkst zullen toenemen sinds de financiële crisis. ‘En het is belangrijk om te noteren dat QE-expansie telkens, weliswaar met een zekere vertraging, wordt gevolgd door een sterke prestatie van verschillende activa. De vraag is natuurlijk of dit effect al dan niet reeds is uitgespeeld.’
Ontkoppeling markten en realiteit
Voor Paul Jackson zal de economische impact van deze crisis niet min zijn met als centrale scenario een krimp van het bbp in 2020 van 3,4 procent. ‘Als we echter naar de huidige koersen op de aandelenmarkten kijken, dan houden de beurzen eerder rekening met veel gunstiger economische scenario, namelijk een milde recessie.
Er is met andere woorden een ontkoppeling ontstaan tussen waar de markten rekening mee houden en de economische realiteit. Want indien het centrale scenario bewaarheid wordt dan zouden volgens ons de S&P op 1400 punten, de Eurostoxx 50 op 1350 punten, goud op 1750 dollar per ons en Brent-olie op 20 dollar moeten staan. Voor deze laatste twee grondstoffen is dat ondertussen reeds gebeurd maar voor de geciteerde beursindices die beide rond het dubbele van om en bij de 2800 noteren niet.’ De Invesco-onderzoeker vraagt zich ook luidop wat als zelfs het centrale scenario te optimistisch blijkt te zijn en we een economische daling te zien krijgen zoals in de grote depressie? ‘Dan zijn deze lage verwachtingen nog te hoog gegrepen.’
Voor hem is het duidelijk dat centrale banken en hun kwantitatieve versoepeling de belangrijkste redenen zijn waarom de aandelenmarkten het zo goed hebben gedaan en het gemiddelde obligatierendement zo laag is gebleven. ‘Door de enorme aankopen sijpelt het geld door het systeem en vindt het zijn weg naar allerhande activa, daar kunnen we niet omheen. En van zodra de markt besefte dat centrale banken, net als in maart 2009, zullen doorgaan met aankoop van activa totdat de paniek op de markten helemaal is weggeëbd, is de brede herstelbeweging ontstaan. De vraag is nu natuurlijk of de markten de realiteit kunnen blijven negeren.’