Waarom is ‘work hard, play hard’ bullshit? Hoe lastig is het om te verzwijgen dat je bezig bent met een overname die het private banking-landschap hertekent? En waarom is zijn vader ervan overtuigd dat hij iets verkeerds heeft gedaan? Joachim Aelvoet, ceo van ABN Amro België, vertelt het in De Spiegel, de podcast waarin topmensen uit de financiële sector vertellen over hun werk, hun leven en hun passies.
Sinds een dik jaar is Joachim Aelvoet ceo van ABN Amro België, een instelling waar hij al tien jaar deel van uitmaakt. ‘Wanneer je mij drie jaar geleden had gevraagd of ik ceo wilde worden, zou ik nee hebben gezegd. Ik vond dat ik daar toen nog niet klaar voor was. Maar naarmate ik meer ervaring opdeed in het directiecomité, begon ik zelf na te denken over mijn toekomst. Ook mijn leidinggevenden suggereerden dat het misschien wel iets voor mij kon zijn. Zij plantten een zaadje dat langzaam begon te groeien. Toen de positie van ceo beschikbaar kwam, heb ik zelf gesolliciteerd. Vanaf dat moment ben ik er voor de volle 100 procent voor gegaan.’
In zijn huidige rol is Aelvoet verantwoordelijk voor alle activiteiten van de bank in België, waaronder Wealth Management en Corporate Banking. Zijn carrière begon hij in 2004 als trainee bij Fortis, waarna hij zich specialiseerde in Equity Funds Derivative Sales. Na een periode bij de FSMA als financieel analist maakte hij de overstap naar ABN Amro Private Banking België als senior product specialist.
Openheid
Aelvoet voelt de druk van de nieuwe functie. ‘Ik denk dat de grootste aanpassing de eindverantwoordelijkheid is. Er zijn weinig mensen met wie ik kan overleggen en uiteindelijk moet ik zelf de beslissingen nemen. Ik voel zeker meer druk op mijn schouders en dat was in het begin echt wennen. Daar heb ik mee moeten leren omgaan. Dat lukt me steeds beter.’
De ceo zocht en vond steun bij zijn leidinggevende in Nederland. ‘In het begin kampte ik met onzekerheid over mijn prestaties en of ik wel voldeed aan de verwachtingen. Daarover ben ik heel open geweest tegenover mijn eigen leidinggevende. Die gesprekken waren heel waardevol. Uiteindelijk merk je toch dat je niet alleen bent en dat alle leidinggevenden dezelfde twijfels hebben. Door die gesprekken heb ik nu ook een betere band met mijn leidinggevende. Mijn advies is dan ook om altijd open te zijn over de twijfels waarmee je kampt. Door je kwetsbaar op te stellen, creëer je een omgeving waarin je samen met anderen kunt groeien en ontwikkelen.’
Sociéte Générale
Toen ABN Amro de Belgische private bank Société Générale overnam in 2018, zat Aelvoet op de eerste rij. ‘Mijn betrokkenheid bij de overname van Société Générale was intens en uitdagend, temeer doordat ik gedwongen was om geheimhouding te bewaren. Lange tijd moest ik doen alsof er niets aan de hand was, zelfs tegenover mijn eigen collega’s. De spanning nam toe naarmate de overname concreter werd, en mijn collega’s vermoedden steeds meer.’
‘Het was niet eenvoudig om te doen alsof ik van niets wist, en dat voelde erg ongemakkelijk. Ik herinner me nog goed dat een collega me direct vroeg of we bezig waren met de overname. Ik kon niet anders dan ontwijkend antwoorden. Dat was een vervelend moment, want ik streef altijd naar eerlijkheid en transparantie. Zodra de overname officieel bekend was, ben ik naar die collega gegaan om uit te leggen dat mijn geheimhouding niet persoonlijk was. Hij begreep mijn uitleg, maar het waren zeker geen prettige momenten.’
Work hard, play hard
Aelvoet hecht veel belang aan een goede werk-privébalans. ‘Ik geloof niet in ‘word hard, play hard’. Dat is onrealistisch en geforceerd. Eerst iedereen uitputten en dan met een groot feest proberen alles goed te maken? Zo werkt het niet voor mij. Ik ben ervan overtuigd dat je betere prestaties levert als je een band opbouwt met je collega’s en als je begrijpt wat er speelt in hun leven – ook buiten werktijd. Daarom ga ik liever lunchen met collega’s en voer ik een goed gesprek over hun interesses en bezigheden, dan dat we met z’n allen een week naar Ibiza gaan om onszelf te feliciteren met hoe geweldig we zijn.’
Hoe bewaakt Aelvoet zijn eigen evenwicht? ‘Ik heb met mijn vrouw duidelijke afspraken gemaakt over mijn werktijden en ons gezinsleven. Zo ben ik elke vrijdagavond om 18 uur bij de training van mijn jongste zoon. Daarnaast probeer ik maximaal twee van de vier avonden per week weg te zijn. Natuurlijk kan het soms onvermijdelijk zijn dat dit drie avonden worden, maar het streven is om minstens twee avonden thuis te zijn. Deze afspraken zijn belangrijk, want ze zorgen voor duidelijkheid en balans in ons gezinsleven. Het zijn ook ‘onze’ afspraken, niet alleen die van mij of van mijn vrouw. Zonder haar steun en flexibiliteit zou ik mijn werk niet op deze manier kunnen uitvoeren. We doen dit samen.’
Van Ethiopië tot Den Haag
Als er iets is dat Aelvoet heeft gevormd, dan is het wel zijn achtergrond. ‘Als zoon van een Belgisch diplomaat werd ik verwekt in Ethiopië, geboren in Leuven en bracht ik mijn jeugd door in verschillende steden over de hele wereld, waaronder Straatsburg, Kinshasa, Marseille, Washington D.C. en Den Haag. Het was in Den Haag dat ik Nederlands leerde, aangezien ik tot die tijd enkel Frans sprak. Toen ik naar Antwerpen verhuisde om te studeren, werd ik door mijn zware Nederlandse accent gezien als een Nederlander. Ondanks dit werd ik voorzitter van de grootste studentenvereniging in Antwerpen.’
‘Mijn voortdurende verhuizingen waren niet altijd gemakkelijk, maar ze hebben me wel sterker gemaakt. Ik leerde om door te zetten, steeds opnieuw te beginnen en contact te maken met mensen, omdat ik vaak niemand kende. Deze vaardigheden zijn van onschatbare waarde gebleken in mijn carrière.’
Aelvoet is overigens niet de enige van het gezin die zijn sporen verdiende in de financiële sector. Zijn zus zit in het directiecomité van ING België. Nochtans is de financiële microbe niet van thuis uit meegegeven. ‘Thuis spraken we niet veel over de bankwereld, maar des te meer over geopolitiek en over cultuur. Mijn vader heeft geen hoge pet op van de financiële sector. Hij grapt wel eens: ‘Wat heb ik verkeerd gedaan om twee van mijn drie kinderen in de bankwereld te hebben?’ Aelvoets lacht.