Hoe verandert een bankier in een headhunter? Waarom heeft het oeuvre van Stijn Streuvels een bijzondere plek in zijn hart? En waarom is een gezonde thuisbasis de hoeksteen van elke succesvolle carrière? Karel Baert, ceo van sectorfederatie Febelfin, vertelt zijn verhaal in De Spiegel, de podcast waarin topmensen uit de financiële wereld spreken over hun carrière en leven.
Karel Baert is geboren in Leuven en verhuisde op zijn zevende naar Brugge. Zijn moeder was uitgeefster en zijn vader boekhandelaar. ‘Ik ben opgegroeid met de mentaliteit van “klant eerst”. Deze instelling is mij met de paplepel ingegoten en heb ik altijd behouden, zowel als consultant, bankier en nu bij de sectorfederatie Febelfin. Voortdurend ten dienste staan van onze leden is essentieel voor mij. Dienstvaardigheid en resultaatgerichtheid zijn voor mij belangrijke waarden.’
Hoewel zijn ouders ondernemers waren, werd er thuis weinig over financiën gesproken. Via zijn grootvader kwam hij voor het eerst in aanraking met de beurs. ‘Mijn grootvader woonde in Hasselt en was correspondent voor Het Belang van Limburg, waar hij de beursrubriek verzorgde. Als klein kind moest ik heel stil zijn om vijf uur in de namiddag, want dan werden de beurskoersen op de radio doorgegeven. Mijn grootvader moest alles netjes noteren om het vervolgens in de krant te laten verschijnen.’
Stijn Streuvels
Baert is ook de kleinzoon van Stijn Streuvels, één van Vlaanderens belangrijkste schrijvers van de vorige eeuw. ‘Ik was negen jaar oud toen hij stierf, maar ik heb nog steeds goede herinneringen aan hem en aan het Lijsternest, waar hij woonde. Hoewel ik niet al zijn boeken heb gelezen, heb ik wel interesse in de meer autobiografische werken die hij schreef. Die vind ik als familielid natuurlijk bijzonder interessant. Ondanks mijn culturele en literaire familie ben ik een andere richting opgegaan. Ik heb rechten gestudeerd en daarmee was ik het buitenbeentje van de familie.’
Baert werkte slechts korte tijd als advocaat. Dankzij zijn studie in Duitsland kreeg hij de kans om bij Deutsche Bank aan de slag te gaan. ‘Die kans heb ik met beide handen aangegrepen. Ik was vooral aangetrokken door de mogelijkheid om meer te leren over de economische wereld. Ik dacht dat één of twee jaar ervaring bij een bank geen kwaad kon en mij goed zou doen, als een soort aanvullende opleiding. Maar ik moet zeggen, de sector boeide me zo erg en ik werkte er zo graag, dat ik praktisch de rest van mijn carrière in die sector heb doorgebracht.’
Duitsland
Uiteindelijk bleef hij tien jaar bij Deutsche Bank werken. Hij werd commercieel verantwoordelijke voor corporate banking in West-Vlaanderen. Daarna verhuisde hij naar Duitsland om regiodirecteur te worden.
‘Mijn vrouw had een succesvolle praktijk als huisarts in Antwerpen, dus het was geen gemakkelijke beslissing. Uiteindelijk besloten we toch samen naar Duitsland te verhuizen. We spraken af dat mijn echtgenote de mogelijkheid zou krijgen om daar haar praktijk voort te zetten of een nieuwe op te bouwen. We bouwden een huis in Duitsland met een praktijkruimte erin, zodat zij daar kon beginnen als huisarts. Het was een spannende tijd.’
Hij werkte vijf jaar in Duitsland. De eerste twee jaar, totdat het huis af was, ging hij tijdens de week alleen naar Duitsland. ‘Te lang wegblijven maakt je een vreemdeling in je eigen familie. De belangrijkste beslissingen worden dan zonder jou genomen, wat begrijpelijk is. Op een bepaald moment besefte ik dat als ik echt deel van de familie wilde blijven, ik vaker thuis moest zijn. Ik was dan ook heel gelukkig dat de hele familie meeverhuisde en dat we samen dit avontuur konden beleven.’
De familie keerde uiteindelijk terug naar België. ‘Op een bepaald moment merk je dat de kinderen onder elkaar Duits beginnen te spreken. Mijn vrouw en ik beseften toen dat als we nog veel langer zouden blijven, dat het meteen voor de rest van onze carrières geweest zou zijn.’ Op dat moment kreeg Baert ook de vraag om de nieuwe Bpost Bank mee te leiden, waardoor de familie Baert weer naar België verhuisde.
Headhunter
Na zes jaar bij Bpost Bank volgde een opvallende carrièrezet: hij ging als headhunter aan de slag bij Egon Zehnder, waar hij uiteindelijk ook partner zou worden en de komende twintig jaar van zijn carrière zou doorbrengen. Hij rekruteerde vooral mensen voor topfuncties in de financiële en openbare sector. Ook evaluaties van directiecomités en raden van bestuur werden een belangrijke taak. ‘De twintig jaar dat ik als headhunter heb gewerkt, hebben me enorm verrijkt. Ik heb veel geleerd over hoe mensen in elkaar zitten.’
Veel heeft hij ook geleerd over wat topmensen in de financiële sector drijft. ‘Geld is geen sterkere motivatie om in de financiële sector te werken dan in andere sectoren. Goed verdienen is natuurlijk belangrijk. Het toont hoezeer een bedrijf iemand waardeert. Dat mogen we niet onderschatten. Maar hebzucht is niet langer een drijvende kracht in de sector. Vooral na de crisis van 2008 is de financiële sector een van de meest maatschappelijk verantwoorde sectoren geworden. Het zou echt verkeerd zijn om te denken dat de sector enkel door hebzucht wordt gedreven. De huidige generatie bankiers is anders dan die van 20 tot 25 jaar geleden.’
Febelfin
In 2020 volgde Baert, Karel Van Eetvelt op als ceo van Febelfin, de federatie van de financiële sector. ‘Ik heb geen moment getwijfeld om die uitdaging aan te gaan. Ik wilde weer de energie voelen van zelf aan het roer te staan.’
Zelf probeert hij een geloofwaardige leider te zijn en voert hij het principe van leading by example hoog in het vaandel. ‘Het is belangrijk om het goede voorbeeld te geven. Wat je van je medewerkers verwacht, moet je zelf ook doen. Bovendien is het belangrijk dat je je medewerkers bij je beslissingen betrekt en de menselijke kant niet vergeet. Houd rekening met hun familiale situatie.’
Maar ook Baert heeft nog altijd werkpunten. ‘Ik ben vaak te veeleisend. Ik moet rekening houden met het feit dat nieuwe collega’s tijd nodig hebben om zich aan te passen aan de organisatie. Ik weet nochtans dat het belangrijk is om mensen de kans te geven om te groeien.’
Advies aan de kinderen
Baert heeft drie kinderen, die ook professioneel heel succesvol zijn. Zijn zoon is psycholoog en werkt in een centrum voor begeleid wonen. Dochter Isabel is ceo van praline-producent Neuhaus en dochter Anneloes heeft haar eigen advocatenkantoor. ‘Ik geef hen de raad om thuis voor voldoende ondersteuning te zorgen, anders wordt het moeilijk en stressvol om een carrière uit te bouwen. Mijn vrouw en ik hebben daar ook altijd voor gezorgd. Wanneer we thuiskwamen, moesten we niet meteen beginnen schoonmaken maar konden we echt quality time doorbrengen met de kinderen.’
Want Baert hecht veel meer belang aan zijn gezin dan aan zijn carrière. ‘Uiteindelijk streven we allemaal naar hetzelfde doel: gelukkig zijn in het leven. Het hebben van een carrière is daarvoor niet het belangrijkste. Belangrijker is een fijn gezin of een goede omgeving om in op te groeien, en het hebben van goede vrienden. Ik geloof dat een stevige thuisbasis essentieel is als fundament voor een succesvolle carrière.’
‘Als je ongelukkig bent in je privéleven, dan straal je dat ook professioneel uit’, zegt hij. ‘En vroeg of laat loopt dat mis. Ik heb meer dan eens topmanagers in een negatieve spiraal terecht zien komen – bijvoorbeeld door naar de drank te grijpen – omdat hun thuis niet langer een warm nest was.’