Waarom dacht hij eerst ‘shit’ toen hij de vraag kreeg om ceo te worden van Gimv? Waarom is arrogantie dodelijk voor een investment manager? En waarom eet hij elke twee weken tomatensoep met balletjes? Koen Dejonckheere, topman van investeringsmaatschappij Gimv, vertelt het in een nieuwe aflevering van onze podcast De Spiegel.
Koen Dejonckheere is sinds 2008 gedelegeerd bestuurder van investeringsmaatschappij Gimv, die investeert in zo’n zestig bedrijven met een gezamenlijke waarde van ongeveer 1,7 miljard euro. ‘Toch blijven we bescheiden. Bij de start van ons executive committee eten we altijd tomatensoep met balletjes en tijgerpistolets met kaas of hesp. Het illustreert onze no-nonsense aanpak. Ik heb ook geen eigen kantoor, ik werk aan een vergadertafel.’
Het is een informele stijl die voor Dejonckheere belangrijk is. ‘Te veel formalisme kan de doorstroming van informatie en informele communicatie in de weg staan. We nemen onszelf niet al te serieus, maar onze business des te meer. En het houdt ons bescheiden. Bescheidenheid is in ons vak cruciaal.’
‘Een goede investment manager moet open-minded blijven. Zodra je denkt dat je alles al weet, verlies je die bescheidenheid en wordt het arrogantie. En in de investeringswereld is arrogantie dodelijk. Arrogantie zorgt ervoor dat je denkt alles beter te weten. Je gaat uit van aannames die niet actueel of relevant zijn voor het dossier waar je mee bezig bent. Dan schat je risico’s verkeerd in of herken je geen kansen meer.’
Zelfde job, andere functies
Dejonckheere begon zijn carrière als zakenbankier bij het toenmalige BBL (nu ING België). Vervolgens werkte hij bij de private equitygroepen Halder en Nesbic, om daarna over te stappen naar KBC Securities, waar hij uiteindelijk topman werd. Bij KBC Securities begeleidde hij onder andere de beursintroducties van Belgacom (nu Proximus), Telenet, VGP en Ablynx.
‘Ik heb in die periode vaak tegen mensen gezegd dat ik nooit echt het gevoel heb gehad van job te veranderen. Het visitekaartje veranderde misschien, maar de essentie van mijn werk bleef hetzelfde: samen met ondernemers zoeken naar het kruispunt van strategie en groei. En daarbij altijd de vraag: hoe financier je dat?’
Van Moskou naar Antwerpen
‘Shit.’ Dat was de eerste gedachte die in hem opkwam toen hij de vraag kreeg om KBC Securities in te ruilen voor Gimv. ‘Ik was er 100 procent zeker van dat ik minstens tot mijn pensioen bij KBC zou blijven. Ik vond – en vind – het een fantastisch bedrijf, met een sterke ethiek en uitstekend DNA. Maar toen belde voorzitter Herman Daems, en alles veranderde. Op dat moment was ik net aan het kijken hoe ik naar Moskou kon gaan om daar een nieuwe divisie op te richten. Ik had mijn huis in de rand van Brussel verkocht en we waren net naar Roeselare verhuisd. Maar de uitdaging bij Gimv kon ik niet weerstaan. Ik kon mijn gezin niet vragen om wéér te verhuizen. Dus pendel ik nu tussen Roeselare en Antwerpen. Het is een iets langer traject, maar het is zeker niet het einde van de wereld.’
Voor de troepen
Dejonckheere was 39 jaar toen hij aan het hoofd kwam van het beursgenoteerde Gimv. ‘Ik ben te jong ceo geworden, denk ik soms. Ik was het jongste lid van het directiecomité en had nog veel te leren. De fout die ik in het begin het vaakst maakte, was dat ik te ver voor de troepen uitliep. Maar dat is niet wat een ceo hoort te doen. Je moet ervoor zorgen dat je mensen succesvol zijn in wat ze moeten doen. Dat betekent dat je hen ruimte en vertrouwen geeft om zelf initiatief te nemen binnen de afgesproken processen. “Leading from behind” – dat heb ik echt moeten leren.’
En wat is vandaag zijn grootste werkpunt? ‘Ik ben een free spirit. Dat betekent dat ik soms nogal flitsende ideeën heb. Maar ik moet oppassen dat ik niet iedereen elke dag met die ideeën lastigval. Soms roep ik iets, terwijl ik gewoon hardop denk, en dan schieten mensen al half in gang. Daar moet ik bewuster mee omgaan. En ik heb ook meer ideeën dan ik kan waarmaken. Ik denk dat ik een betere ondernemer ben dan manager. Ik sta soms echt te kijken van al die managementtechnieken en -methodieken. Dat is niet mijn sterkste kant en waarschijnlijk is het te laat om nog te leren. Maar ik hoop dat mijn sterkere punten dat compenseren.’
‘Ik ben verschrikkelijk dankbaar voor het geduld dat sommige mensen prive met mij hebben gehad’, zegt Dejonckheere over de balans tussen werk en privé. ‘Ik ben blij dat WhatsApp tegenwoordig bestaat. Bij ons thuis bespreken en delen we misschien nog meer dan anderen via de familie-WhatsApp. Omdat ik er fysiek soms niet bij kan zijn, helpt dat om toch verbonden te blijven.’
Hij kijkt met gemengde gevoelens terug op die momenten. ‘Het vliegt voorbij, echt waar. Ik wil niet sentimenteel klinken, maar de kindertijd gaat zo snel. Natuurlijk is dat jammer. Maar ik denk dat het ook een kwestie van mentaliteit is, een levenshouding. Je doet wat je kunt. Het ene lukt, het andere minder. Het is wat het is.’ Ik vind het altijd jammer als iemand zegt: “Mocht ik het opnieuw kunnen doen…” Jongens, kom op. We zijn allemaal mensen die ergens kansen hebben gekregen. Spijt heb ik niet.’
Beluister de volledige De Spiegel-podcast met Koen Dejonckheere en ontdek:
- hoe zijn liefde voor fabrieken hem naar de bankwereld bracht
- waarom bedrijven de beurs steeds vaker links laten liggen
- wat er in zijn ‘book of shit’ staat
- hoe hij vrije tijd steelt
- hoe zijn West-Vlaamse ondernemersfamilie niet wist hoe ze moesten omgaan met iemand die voor een baas in Brussel wilde werken
- welke fabriek hij nog absoluut eens wil bezoeken
🎧 Luister naar De Spiegel-podcast via https://lnkd.in/etcfyvxd, via Apple Podcast (https://lnkd.in/ecRAvg9j) of via Spotify (https://lnkd.in/e5jXtSub).