Koen Maes is portfoliomanager bij vermogensbeheerder FinFactor en voormalig CEO van Belfius Asset Management. Waarom gaf hij zijn topfunctie op, amper enkele maanden na zijn aanstelling? Wat vond hij in de leegte van Patagonië dat hij in de vergaderzalen van Brussel niet meer terugvond? En hoe weet je eigenlijk wanneer het tijd is om écht te stoppen?
Koen Maes werkte 32 jaar bij Candriam (voorheen Dexia AM) en Belfius AM. Bij Candriam groeide hij door tot directielid en was hij verantwoordelijk voor de assetallocatie en de portefeuilles van particuliere klanten. In 2022 kreeg hij de vraag om CEO te worden van Belfius Asset Management. Hij nam de uitdaging aan, maar legde diezelfde functie nog datzelfde jaar weer neer.
‘Ik had er echt zin in. Als CEO dacht ik: nu ga ik zelf dingen in beweging kunnen zetten, vooral met focus op cliënten. Maar al snel bleek dat het binnen zo’n grote structuur toch minder vlot vooruitgaat dan ik had gehoopt. Je krijgt de zaken gewoon moeilijker in beweging dan bijvoorbeeld bij Candriam. Dat bedoel ik niet positief of negatief, het is gewoon zo’, vertelt hij in onze podcast, uitzonderlijk opgenomen tijdens de Portfolio Day van Investment Officer in Brussel.
Het gevoel van impact bleef uit. ‘Als je in meetings zit met tien of vijftien mensen, die eigenlijk alleen maar dienen als voorbereiding op nóg een andere meeting… dan haak ik af. Ik kom uit de marktenwereld. Als er te veel vergaderd wordt, verdwijnt voor mij een stuk van de passie. Ik heb toen tegen de voorzitter van de raad van bestuur gezegd dat ik een project wilde realiseren en dat het nú moest gebeuren. Dat was voor mij de rode lijn. Ik wilde impact zien. Maar toen men zei: “We gaan dat doen, maar later”. Ja, dan knakte er iets in mij.’
Sabbatjaar
Maes verliet Belfius AM om tot rust te komen. Samen met zijn vriendin trok hij naar Patagonië. ‘Wat ik daar vooral gedaan heb, is vertragen. En ik kon haast niet geloven hoeveel je kunt vertragen. Ik was gewend om elke dag om 6u30 op te staan en snel aan de eerste meeting te beginnen. En dat tot 19u of 20u ’s avonds. Altijd heel gedisciplineerd. En dan plots: rust. Echte rust.’
Ook de reis was anders. ‘Geen tweeënhalve week waarin je zo veel mogelijk wil afvinken, maar ruim vier weken slow travelling. Letterlijk één pad volgen – de enige weg die naar het zuiden leidde – aan 30 of 40 kilometer per uur. Stoppen waar je wil. Wandelen. Voelen. Kijken. Gewoon traag reizen, tot mezelf komen, samen zijn met Inge. Ik heb daar enorm van genoten.’
Het is een ervaring die hij iedereen aanraadt. ‘Ik denk dat meer mensen er deugd van zouden hebben om af en toe gewoon even de stekker eruit te trekken. Vertrouwen hebben in die keuze. Dat lukt misschien makkelijker als je wat ouder bent: je hebt vaak wat meer financiële ademruimte, en ook meer vertrouwen in jezelf. Als je voelt dat het niet meer klopt, durf dan de stekker eruit te trekken. Neem de tijd om stil te staan. En begin daarna opnieuw – met volle energie, in iets wat écht bij je past.’
FinFactor
Na zijn sabbatjaar begon Maes aan een nieuw hoofdstuk. Hij werd coach van private en institutionele beleggers via zijn eigen consultancy, beheerder van PensioB (het pensioenfonds van de bouwsector), en portfoliomanager bij FinFactor, een onafhankelijke vermogensbeheerder in Antwerpen.
‘Ik heb heel bewust gekozen om geen managementfunctie meer op te nemen. Ik wil ook geen fulltime job meer. Wat ik vandaag doe, doe ik met veel plezier. Ik ben nu 58, en we gaan allemaal langer moeten werken. Als ik in mijn vorige functie was gebleven, had het echt aftellen geweest tot mijn zestigste. Wat ik nu doe? Dat zie ik mezelf met evenveel goesting op mijn zeventigste nog doen. Ik doe alleen nog wat ik écht graag doe. Zonder compromissen. En met een goed evenwicht tussen voldoening in mijn werk en tijd voor de mensen die er voor mij echt toe doen.’
🎧 Beluister de volledige De Spiegel-podcast met Koen Maes en ontdek verder:
- Hoe hij als vijftienjarige zijn eerste aandelen kocht met geld van zijn vakantiejob
- Wat zijn vertrek als CEO van Belfius Asset Management in beweging zette
- Hoe een sabbatjaar hem milder maakte én dichter bij zichzelf bracht
- Waarom hij geen compromissen meer wil sluiten in zijn werk
- Hoe hij zijn rol bij FinFactor en het pensioenfonds invult, zonder eindverantwoordelijkheid maar met veel impact
- Waarom hij sorry zei tegen zijn zonen