Beleggers beseffen niet in welke mate deze periode van sterk budgettair en monetair ingrijpend beleid een impact zal hebben op de langetermijnrendementen.
Dat zegt David Roberts van LionTrust Asset Management. ‘De marktrentes zullen nog minstens één tot twee jaar erg laag blijven’, aldus het hoofd fixed income management. ‘Zeker op de kernlanden zoals Duitsland, Frankrijk, België en Nederland zal je de komende drie jaar zowel nominale als reële verliezen lijden. Sinds de uitbraak van de crisis hebben deze obligaties in reële termen 5 procent verloren.’
Roberts houdt rekening met een inflatie van rond de 1,5 procent in Europa en een 20 tot 30 basispunten stijging van de rentevoet van 10-jarige Duitse Bunds richting het nulpunt. ‘Daarmee verzeker je je zo van 3 tot 5 procent reëel verlies de komende jaren. Elders is de situatie trouwens niet heel anders.’
Overwogen in high yield
Tegen een strategische asset allocatie van 50 procent investment grade, 20 procent high yield, 25 procent overheidsobligaties en 5 procent cash, is het fondshuis momenteel voor 24 procent belegd in high yield. ‘‘De trade-off tussen high yield en inflatie maakt het makkelijker voor deze bedrijven om hun schulden af te betalen’, argumenteert Roberts.
‘De rentevoeten zullen volgens mij ook niet sterk stijgen. Belangrijk is wel dat wij overwegend beleggen in emittenten met een BB of B rating. CCC is volgens ons te volatiel.’
Investment grade obligaties blijven wat hem betreft interessanter dan overheidsobligaties uit de Europese kernlanden, om het eerder genoemde uitzicht op negatief rendement wegens ingrijpen van centrale banken en overheden.
‘In Europa geldt dat nog meer dan elders. Het is lastig om je als belegger te concentreren op economische fundamentals en parameters. De economische vooruitzichten blijven erg positief en veel bedrijven zullen dus monetair ondersteund blijven.’
Te lokaal
Een tekortkoming van Europese institutionele beleggers in het bijzonder is volgens Rooberts dat ze te lokaal denken. ‘Europese beheerders kopen de expertise van Europese asset managers, die op hun beurt weer te veel op de Europese markten beleggen. Doorgaans krijg je zo een portefeuille die te weinig de wereldwijde markt vertegenwoordigt.’
Daarbij is de duration van de portefeuilles het afgelopen decennium sterk gestegen. ‘De neutrale duratie van een global aggregate index bedraagt nu bijna 7,5 jaar. Hierdoor zijn portefeuilles nu veel rentegevoeliger dan tien jaar geleden. Italiaanse overheidsobligaties hadden onlangs een moeilijk moment toen Draghi besloot om voluit te gaan lenen op de BTP-markt tegen ultra lage rentes voor vijftig jaar.’
Duitse corporates met een A-rating kunnen nu lenen tegen minder dan 1 procent, terwijl de inflatie 2 procent bedraagt. ‘Obligatiebeleggers houden dit systeem in stand. En wanneer beleggers daarnaast ook nog eens in stijgende aandelen beleggen, wordt het helemaal mooi. De vraag is echter hoe lang deze situatie nog kan duren.’