Per definitie zijn marktfactoren eigenschappen die op termijn leiden tot een hoger rendement, maar de weg ernaartoe kan grillig verlopen. Hiermee kunnen beleggers op verschillende manieren omgaan.
Dit onderwerp stond centraal tijdens de door Fondsnieuws georganiseerde masterclass over factorbeleggen die gistermiddag plaatsvond in Café-Restaurant Dauphine in Amsterdam.
De deelnemende aanbieders waren AllianceBernstien en Natixis Global Asset Management. Beleggingsstrateeg Brian Wimmer van Vanguard moest verstek laten gaan doordat het bedrijf haar werknemers een reisverbod heeft opgelegd.
Zoektocht rendement
Factorbeleggen is mede door de zoektocht naar rendement bezig aan een sterke opmars. Veel academische studies hebben aangetoond dat het beleggen in factoren als value en momentum op de lange termijn een beter voor risico gecorrigeerd rendement oplevert. Maar deze factoren kunnen ook langere tijd achterblijven bij de markt.
Volgens Sasho Bogoevski, managing director multi-asset solutions van AllianceBernstein, laten factoren in 55 procent van de tijd een outperformance zien. De overige tijd blijven ze achter, zoals laag volatiele aandelen in een sterk opgaande markt bijvoorbeeld.
Economische cyclus
Om een meer stabiele outperformance na te jagen stelt hij voor in meerdere factoren tegelijkertijd te beleggen, ofwel multi-factorbeleggen. Bij AllianceBernstein doen ze dat in zes factoren: current value, deep value, profitablity, momentum, capital use en quality. Volgens Bogoevski is het daarbij niet minder dan logisch om de allocatie naar een factor van verschillende criteria te laten afhangen.
De economische cyclus is er daar een van. In de global factor strategie van het Amerikaanse fondshuis worden in verschillende fasen van de cyclus bepaalde factoren meer benadrukt. Deze strategie heeft als doel een alpha van 2 tot 3 procent per jaar te genereren.
Ook Nicolas Just is voorstander van een dynamische aanpak met betrekking tot multi-factorbeleggen. Hij is hoofd van active model-based global & regional equity management van Seeyond, onderdeel van Natixis. Hij stelt echter dat factorbeleggen in de eerste plaats moet gaan om wat de klantbehoefte is en hoeveel risico die wil nemen.
Reductie risico
Ook benadrukt hij dat een factor niet meer is dan een concept en dat elke aanbieder daar een eigen invulling aan geeft. Zo gebruikt de ene partij wel zestien criteria om kwaliteitsaandelen te selecteren, terwijl de ander alleen naar aandelenrendement (ROE) kijkt, en kan de risicoreductie van de minimum variance portefeuille bij de een 20 procent bedragen en bij de ander wel 50 procent.
‘Er moet een lange weg afgelegd worden om van een concept tot beleggen te komen’, zegt hij na de aanpak met meer passieve beleggingsstijlen te hebben vergeleken. ‘Als adviseur en portfoliomanager moet je begrijpen wat er gebeurt.’
De Franse asset manager concentreert zich op vier factoren, waarbij vooral een stabiele outperformance wordt nagestreefd. Naast lage volatiliteit, zijn dit value, momentum en smallcap.
Brede interesse
De vraag vanuit het publiek of dynamische multifactorstrategieën niet moeilijk uit te leggen zijn aan retailbeleggers, beantwoorden de twee experts verschillend. Volgens Bogoevski is er zeker nog veel werk te doen op dit vlak en moet de sector een ‘betere taal’ ontwikkelen om dit verhaal helder over te brengen.
Just stelt juist dat beleggers het hele idee van factorbeleggen al wel goed begrijpen. Hij wijst daarbij op de minimum variance strategie van het huis die vijf jaar geleden werd gelanceerd en waarvoor onder retailbeleggers al interesse bestond nog voordat het actief werd gepromoot.
Op de vraag of de dynamische aanpak van de sprekers zich vertaalt in meer handelsactiviteit binnen de portefeuille, antwoorden ze bevestigend. De jaarlijkse turnover kan de 100 procent overstijgen, maar de verbeterde risico-rendementsverhouding zou de extra kosten die dit met zich meebrengt ruimschoots goedmaken.