Vermogende families werken best een strategie uit om te anticiperen op een mogelijk conflict op wereldschaal, zo raadt Bruno Verstraete van multi-family office Nautilus aan.
Nautilus Wealth Management is sinds kort de nieuwe naam van Lakefield Wealth Management, het multi-family office in Liechtenstein dat door de Belg Bruno Verstraete (foto) gerund wordt. Verstraete was ook managing partner van het gelieerde fondshuis Lakefield Partners in Zurich – een van de grote onafhankelijke spelers in Zwitserland – maar richt zich sinds ruim een jaar volledig op Nautilus.
‘We beheren het volledige roerende vermogen. Dat kan gaan van beursbeleggingen over private equity of private debt tot collecties van kunst, oldtimers of muziekinstrumenten zoals cello’s’, vertelt Verstraete, zelf een oldtimerfan. Nautilus had aanvankelijk vooral Vlaamse zakenfamilies als klant, maar breidde zijn cliënteel uit naar Duitsland, Zwitserland, Oostenrijk en Luxemburg. Verstraete ziet nog veel groeipotentieel bij de Vlaamse zakenfamilies en trok Eric Thoelen, een bekende naam die al veel waters doorzwommen heeft, aan als agent voor België.
Verstraete: ‘Je ziet vaak dat een zakenfamilie voor het beheer van het familiale vermogen zelf een family office probeert op te richten, waarbij de boekhouder van de firma de leiding krijgt, een Excelbestand van alle activa in handen gestopt wordt en that’s it. Maar dat werkt doorgaans niet, omdat hij niet over de juiste tools en het nodige geduld beschikt. Het family office wordt dan ook eigenlijk weer een extra onderneming van de familie.’
‘Vandaar dat zulke families uiteindelijk bij ons komen aankloppen. Een groot voordeel van een multi-family office is dat we de middelen van meerdere families kunnen poolen, wat interessant kan zijn om in bepaalde private equity-beleggingen te kunnen stappen. Het mandaat voor discretionair beheer dat we vragen biedt veiligheid naar de klanten toe: mocht er iets onverwachts gebeuren in de wereld, dan kunnen we snel ingrijpen om de impact op hun vermogen te beperken.’
Macrotrends
Volgens Verstraete is er veel eenheidsworst op de Belgische markt van wealth management. Nautilus hoopt zich te onderscheiden met de eigenzinnige top-down beleggingsstrategie waar de naar Zwitserland uitgeweken economist al jaren bekend om staat. Daarbij kijkt hij eerst naar de grote macro-economische bewegingen (zoals inflatie en rente) en sectortrends, en pas in een tweede fase naar de financiële fundamentals van een individueel bedrijf of aandeel.
‘We houden elke portefeuille eenmaal per maand tegen het licht, omdat dit ook het publicatieritme is van de belangrijkste macro-economische indicatoren. Op basis daarvan passen we de allocatie aan, waarbij we bandbreedtes gebruiken die ruimer zijn dan wat gangbaar is. Het kan bijvoorbeeld op een bepaald moment opportuun zijn om voor de volle 100 procent richting cash te gaan en dat doen we dan ook.’
Verstraete is dus geen voorstander van een permanente hold-strategie. ‘Altijd geïnvesteerd blijven? Nee, want de beurs kan erg diep snijden als ze naar beneden gaat. Vergeet daarbij de wiskunde niet: om van een daling met 50 procent te herstellen, moet je al met 100 procent stijgen. Beleggers staren zich soms blind op het potentieel voor koersstijgingen en verliezen de impact van koersdalingen uit het oog. Maar rendement op lange termijn kan je behalen door op bepaalde momenten minder te verliezen.’
Wereldoorlog
Maken de klanten van Nautilus zich zorgen om de start van Trump-II? ‘Vooral de invoerheffingen die de nieuwe president al heeft aangekondigd, zijn een bezorgdheid,’ antwoordt Verstraete. Ook het geopolitieke spierballengerol van de Amerikaanse president-elect wekt de aandacht.
Verstraete is daarbij vooral geïnteresseerd in de macro-economische gevolgen ervan. ‘Geopolitieke onrust op zich hoeft niet tot een slecht presterende beurs te leiden, zo leren de jaren zestig. Maar als de VS bijvoorbeeld Groenland zou gaan aanvallen, dan kan dat op de gemoedstoestand van consumenten wereldwijd wegen en eventueel een recessie veroorzaken. Dan is er natuurlijk wél een negatieve beursimpact.’
Hij vindt dat zijn klanten, bij wie de belangstelling voor defensie-aandelen overigens toeneemt, zich op alle mogelijke risico’s moeten voorbereiden, waaronder het doemscenario van een wereldoorlog. ‘Je moet erover durven spreken. De klanten moeten nadenken over de vraag: als er een wereldconflict uitbreekt, hoe bescherm ik mijn vermogen?’
Verstraete zegt veel op te steken van zijn gesprekken met de zakenfamilies. ‘Ondernemers zijn de beste analisten die er zijn, maar ze maken weinig gebruik van hun kennis. We leren veel van onze klanten. Een voorbeeld: als een plastics-ondernemer in de sector hoort dat de productie van folie voor nieuwe wagens aan amper een derde van de productiecapaciteit draait, dan weet je dat je niet in auto-aandelen moet investeren.’
‘Een ander voorbeeld: de Chinese overheid raadt buitenlandse partnerbedrijven blijkbaar aan om meer landinwaarts fabrieken te bouwen, omdat de Chinese kust kwetsbaar kan zijn als er een conflict rond Taiwan zou losbarsten. Als je dat hoort, dan dek je een belegging in de grote Taiwanese chipsproducent TSMC beter in.’